Gün Doğuşuna Yakın

B.18 Kan Ve Kalp/Sezon Finali

Eveettt, nasılsınız bakalım?
Bu bölümü okuduktan sonra iyi olacağınızı sanmıyorum açıkçası..

Birtakım sebeplerden dolayı GDY'ye ara vermek durumundayım, beni anlayışla karşılayacağınızı çok iyi biliyorum. Şimdiden teşekkür ediyor ve sizi 18. Bölüm ile başbaşa bırakıyorum..

Keyifli okumalar💗

BÖLÜM: 18
KAN VE KALP/SEZON FİNALİ

Bölüm Şarkısı
Seksendört-Anlayamazsın🍷

Duyduğum şeyler algımı yitirirken en son aklımda kalan Ecrin yengemdi..

Efil Kılıç'tan

"Hastaneye ne zaman gideriz, Deniz'i merak ediyorum" dedim. Kahve ve çikolata tabaklarını önümüze koyarak karşıma oturdu. "Deniz, ufak bir kriz geçirmiş. Şuan yoğun bakımda" diyince yüz ifadem değişti.

"Ne, neden ki, nolmuş" dedim endişeli bir tonda. "Bilmiyorum benimde az önce haberim oldu, birazdan gideriz olur mu" dedi. Başımla onayladım.

Telefonum çalmaya başlarken ekranda gördüğüm isim ile endişem arttı..

Sena🤍 arıyor..

"Sena arıyor" dedim ve telefonu açtım. "Efil abla, Ecrin yenge.." dedi kırık bir parça gibi..

"Efendim Sena, noldu" dedim. "Ecrin abla yoğun bakımda" dedi. Telefonum elimden kayıp yere hızla düşerken aklıma gelen bir sürü şeyi susturmaya çalışıyordum..

Yağız hemen ayağa kalktı ve telefonumu yerden alıp kulağına götürdü. "Tamam biz geliyoruz" dedi.

Bedenim kitlenmiş gibi olduğum yerde duruyordum..

****
"Ecrin yengede böyle olmasını istemezdi" dedi Sena.

Saatlerdir birşey yememiş içmemiş Ecrin ve çocuğunu bekliyorduk.

"Bak Yağız abi gittiğinden beri iyice sindin şuraya, kalk biraz dolaş" dedi.

Kardeşim dediğim, canımdan kanımdan gördüğüm bir insandı Ecrin, öyle normalmiş gibi tekte silip unutulmamalıydı..

Yağız yanıma geldi ve yanıma oturdu. Su şişesinin kapağını açtı ve bana uzattı. Orda öylece bekledim, suyu bile alacak gücüm yoktu. Tek istediğim Ecrin ve çocuğunun sağsalim çıkmasıydı.

Kapı açılınca gözlerim çıkan doktora döndü. "Ecrin Hanımın yakınları, siz misiniz" dedi. "Evet benim" dedim.

"Kendisi çok iyi" dedi. "Bebek, bebek iyi mi" dedim. Doktorun yüzü düştü, sanki suçluymuş gibi..

"Maalesef, bebeği kaybettik" dedi. Gözlerim hızla dolarken "Ecrin çok üzülecek, Ecrin dayanamaz ki, Ecrin ölürdü ama o çocuğu dünyaya getirirdi, Ecrin kendi çocuğuna kıyamazdı, ne hayaller kurmuşlardı" dedim yerde tepinircesine ağladığımda..

Kalbim acıyordu, üzülmüş müydü yoksa sahip çıkamadığı için kızgın mıydı? Ecrin ile konuşmam gereken çok şey vardı, bir çok şey..

Yağız yanıma geldi ve bedenime kollarını sardı.

Şuan hiçbir şey fayda etmiyordu, ne sevdiğim adamın kokusu ne de kafamın içindeki çığlıklar..