မြတင့်(ပြန်လည်ရှင်သန်ခြင်း)

(၄)

ထားေမႏွင့္ အဆန္းသည္ ေဘးခ်င္းယွဥ္လ်က္ ေဈးမွ ၾကက္ဥမ်ား ဝယ္ကာ ျပန္လာခဲ့ေလသည္။

ျပန္လာသည့္ လမ္းတစ္ေလၽွာက္တြင္လည္း မထားေမသည္ အေစာက မိန္းကေလးေၾကာင့္ ၾကက္ဥမ်ား က်ကြဲသြားသည့္အေၾကာင္းကို မေက်မနပ္ျဖစ္ကာ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုး ျဖစ္လ်က္ရွိသည္။ အဆန္းကေတာ့ ထားေမေျပာသမၽွ နားေထာင္ရင္း တစ္ခြန္းမွ ဝင္မေျပာမိပါေခ်။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္တြင္ ထားေမက စကားသိပ္ေျပာသည္။ အဆန္းကေတာ့ ထားေမေျပာသမၽွ ေခါင္းညိတ္ကာ နားေထာင္ေပးရသူ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက ထိုသို႔ျဖစ္ခဲ့ရပါ၏။

ထားေမတစ္ေယာက္ အိမ္ႏွင့္ အဆင္မေျပလၽွင္လည္း အဆန္းဆီ ေရာက္လာတတ္သည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ အဆင္မေျပလၽွင္လည္း အဆန္းဆီ ေရာက္လာတတ္သည္။ ၿပီးလၽွင္ေတာ့ မေက်နပ္ခ်က္မ်ားကို မနားစတမ္းေျပာတတ္သည္။ ထားေမေျပာသမၽွ မေက်နပ္ခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ရင္းျဖင့္ အဆန္းမွာ ထားေမ၏ မိဘမ်ားကိုလည္း စိတ္ဆိုးခဲ့ရဖူးေသးသည္။ ေမာင့္ကိုလည္း မုန္းခဲ့ရေသးသည္။ သူ႔သူငယ္ခ်င္းမေလးမ်ားကိုလည္း လမ္းမွာေတြ႕လၽွင္ မ်က္ႏွာေၾကာတင္းပစ္ရေသးသည္။ အဆန္းကို လႊမ္းမိုးနိုင္လြန္းတဲ့ ထားေမပါပဲ။

ၿပီးလၽွင္ေတာ့ အဆန္းကို သိပ္ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာတတ္ေသးသည္ေလ။ အခုအခါမွာလည္း ထားေမသည္ အဆန္းအား ၾကက္ဥဖိုး ေငြေလးဆယ္ စိုက္ေပး၍ ေက်းဇူးတင္မဆုံး ျဖစ္လ်က္ရွိသည္။

"အဆန္းဟာ ထားေမအေပၚ သိပ္ေကာင္းေပးတာပဲ"

႐ုတ္တရက္ ထားေမက ထိုသို႔ ေျပာလိုက္သည့္အခါ အဆန္း၏ ေျခလွမ္းကေလးမ်ား မွားသြားသေယာင္။ မ်က္ဝန္းေလးမ်ားက စကၠန႔္အနည္းငယ္မၽွ ျပဳံးသြားၾကသေယာင္။

"ထားေမတစ္ေယာက္ဟာ အထူးအဆန္းေတြ သိပ္ေျပာတာပဲ"

ထားေမက ယွဥ္လ်က္ လမ္းေလၽွာက္ေနရင္းမွ အဆန္း၏ အေရွ႕သို႔ ေျခတစ္လွမ္း ေၾကာေလၽွာက္လိုက္ကာ အဆန္းေရွ႕၌ ကာ၍ ရပ္လိုက္သည္။

ၿပီးေနာက္ အဆန္း၏ မ်က္ဝန္းမ်ားအား စူးစိုက္၍ ၾကည့္လိုက္‌သည္။ ၿပီးေနာက္ အဆန္း၏မ်က္ႏွာအား လက္ညႇိုးကေလး ထိုးကာ အမွုစစ္ေနဟန္ျဖင့္ ဆိုေလသည္။