TEKTAŞ

14.bölüm

Merhabalaarr. Yeni bölüm geldiii. Keyifli okumalar. Oy ve yorumlarınızı bekliyorum.

öyle kolay aşık olmam
ama senin ayrı bir havan var
seni gördüğümde beynim oyunlar oynar

Diyordu Can Ozan şarkıda. Bu şarkıyı dinlerken Cihan Demir'in aklıma gelmesi dün olanlardan sonra çok normaldi. Kafamın içinde bin tane düşünce cirit atıyordu. Birazdan okula gittiğimde onu görücektim. Üstelik dün bana kaçmamla ilgili söylediği şeyden sonra onu gördüğüm de kaçmamam lazımdı. Zaten o tam da arka sıramda otururken kaçmak çok zordu.

Dün aptal gibi dikilip kalmıştım. Hiç bir şey söyleyememiştim. Aslında hemen gitmesi iyi olmuştu. Ona söyleyecek bir şey bulmak o an için çok zor olurdu. Muhtemelen saçmalardım.

Hazırlanıp okula gittiğimde Bernayı koridorda gördüm. Dün telefonda olanları ona anlatmıştım. Cihan Demir'in aşk itirafını. Tabii ki ufak bir çığlık atmış ve artık okuldaki en büyük shipi olduğumuzu söylemişti. Her şeyi abartmayı çok severdi kendileri.

Sınıfa geldiğimizde daha Cihan Demir paşamız ortama giriş yapmamıştı. Rahatca sırama oturduğumda bugün gelmemesi için dua etmeye başladım.

Tabii ki bu duam kabul olmadı ve 5 dakika sonra Cihan Demir tüm görkemiyle sınıfa giriş yaptı. Çok yakışıklıydı zalimin oğlu.  Simsiyah saçlarından fırlayan asi tutamları ona serseri bir hava katıyordu.

Elimi yanağıma yaslayarak ağzımın salyalarak akacak şeklinde ona baktığımı Berna elini yüzüme doğeu salladığında anlaya bilmiştim. Güneş kendine gel kızım.

Cihan Demir yanımdan geçtiği sırada bilerek elini koluma değdirmişti. Kesinlikle bilerek yaptığına emindim. Bu çocuğun beni rahat bırakacağı yoktu.

Hafifce başımı sola doğru eğdiğimde sırasına oturduğunu gördüm. Ders başladığında dikkatle dersi dinlemeye başlamıştım ki arkamdaki şahıs buna izin vermedi.

Parmağıyla sırtımı dürtğünde gözlerimi kapatarak sabır çektim ve yavaşca arkamı döndüm.

"Ne var?" diye sordum.

"Kalemin var mı?"

"Var?"

"Versene?"

"Neden?"

Yanındaki Ekin'den bir gülme sesi geldiğinde hızla bakışlarımı ona çevirdim. Nasıl baktım bilmiyorum ama yüzündeki gülümseme hızla soldu.

"Çünkü kalemim yok Serez."

Soy ismimle seslenmişti.

"Bu beni ilgilendirmiyor Korkmaz."

Aynı şekilde karşılık verdim.

"Ne biçim sınıf arkadaşısın sen?" diye sahte kızgınlıkla konuştu

"Biraz paylaşımcı olmaya çalışır mısın?"diye ekledi.

Dişlerimi sıkıp sinirle önümde döndüm ve kalem kutumu açıp içinden bir kalem çıkardım. Ama arkamı dönmeden başımın üzerinden kalemi fırlatdım.

Arkadan bir inleme sesi geldiğinde kalemin kafasına düştüğünü hayal etdim. Umarım kafasına düşmüştür.

"Kızım füze mi atıyorsun?" diye konuştu arkadan.

"Kafa mı yarsaydın." diye söylendi.

Amma da abartdı. Alt tarafı bir kalem işte.

Keyifle sırıttığımda arkamı döndüm ve "Rica ederim Cihan." diye konuştum.