Chapter 11

103 6 1
                                    

MAZE

I'm more than pissed; I hate being interrupted, specifically when I'm eating. People should learn not to disrespect food. Not everyone has the luxury of having one proper meal, so one shouldn't take food for granted. 

"Maze, let's talk." agad kong iwinaksi ang kamay niya ng hawakan niya ako sa braso. 
Sumunod pa talaga siya.

"Save it, Xavier; we're done." napansin kong biglang dumilim ang anyo niya. He was just quick to mask it. 

 "Maze, I don't understand. Why all of a sudden nakikipagbreak ka? What happened?" He's an asshole for pretending not to know why. 

Gusto niya bang isaisahin ko ang kasalanan niya? For starters, he spiked my drinks to get me drunk, and if I wasn't lucky enough that night, nagtagumpay sana siyang maikama ako. For all I know, that's the only thing he wanted. He cheated on me with the person I allowed to be my friend. He crossed the line for good.

" Really? Maybe you should ask yourself that, Xavier." Now he looks surprised. 

"Maze, I love you, okay? Let's fix this." such a drama king. He can't fool me this time. Not anymore.

" Love? Big word! Too bad, I don't." aalis na sana ako, pero hinawakan niya ako nang mahigpit sa braso. 

Cheating on me will be the biggest mistake he will ever make in his life. I am a Hernandez, and no one can mess with me. 

"Let go of me. You're hurting me!" sigaw ko dito. Medyo mahigpit ang pagkakahawak niya sa braso ko.

Laking gulat ko nang may tumulak dito mula sa gilid dahilan para mabitawan niya ako.

"Let her go," said Lexa. " Bingi ka ba?"

"Mind your own business, you piece of sh*t!" sigaw niya dito.

Agad dumapo ang palad ko sa mukha niya. 

Nagulat ito.

"Asshole!" sabi ko pa saka hinila si Lexa palayo.  

 "And you, kamag-anak mo ba si Andres Bonifacio?" anlakas ng loob niyang itulak yong lalaking yon. Eh, kung pinatulan siya? 

Tumigil ako sa paglalakad ng makalayo na kami. Napatingin ako sa kamay kong hawak hawak ang braso niya. I felt strange. Agad kong binitawan iyon.

"What's so funny?" napansin ko kasing nangingiti ito ng mapunta ang tingin ko sa mukha niya. 

 " "Joke ba yon? Marunong ka palang magjoke?" Now, she's laughing.

"It's not funny, napakatapang mo kasi; what if Xavier punches you or something?" frustrated na sabi ko. Pero tumatawa padin ito.

" Eh di rebolusyon, kamag- anak ko si Andres Bonifacio diba?" anya. Followed by another hearty laugh.

She's pretty when she laughs like this. Oh no, ano ba tong mga naiisip ko. I scolded myself. 

 "Next time, wag kang makikisali sa gulo ng iba, you'll get yourself in trouble." Nakuha niya pa talagang tumawa. 

"Ang sungit mo talaga. Tinulungan kana nga. Sa lugar namin kapag tinulungan ka, we say "Salamat. " saka ito ngumuso. As if I'm asking for help. 

"Thank you or whatever, let's go." Nauna na akong naglakad. 

" Labas sa ilong. Tsk! Where are you going?" pero sumunod naman ito. 

"I'm no longer in the mood to go to class. Let's skip." narinig ko ang paghinghap niya.

OA naman ni Ante n'yo. 

 "I can't, yong scholarship ko." nilingon ko siya, tumigil na itong maglakad. 

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Mar 25 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

Loving Miss VixenTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon