UYUDUN MU MOTORCU? [Texting]

2.4

Barış kalçasını arabaya yaslamış ve kollarını bağlar vaziyette beni bekliyordu. Kapıdan çıktığımı görünce güneş gözlüğünü çıkartıp pür dikkat bana bakmaya başladı. Yaz dizisi çekmiyoruz, müstakbel koca adayım ile akşam eğlenceye çıkıyorum. Ayaklarım neden titriyorsunuz? Düşersem sizinle konuşmam.

"Aman aman ne bu güzellik Evren hanım?"

Bu çocuk beni çok şımartıyor, evlendikten sonra bozulmaz dimi? "Her zaman ki halim." yüzümdeki aptal sırıtmayı kim söküp alacak? Barış yolcu koltuğunun kapısını açarken bana imalı bir bakış attı ve şöyle dedi: "Seni gördüğümü var bu gözlerin?"

Cevap vermeden hızla koltuğa yerleştim, elbisemin miniliği tartışmaya kapalı bir konuydu ama arabaya binerken biraz pişmanlık yaşamıştım, lakin Barış hızla hareket edip önümde etten bir bariyer oluşturdu. Yaz oradan artı on puan daha.

Barış seri hareketler ile sürücü koltuğuna geçip arabayı çalıştırdı, çok kısa bir an sonra evimin olduğu sokaktan ayrılmış trafiğin yoğun olduğu yola girmiştik. "Nereye gidiyoruz? Evi bulman zor oldu mu? Çok bekletmedim değil mi? Sadece ikimiz mi olacağız?" sorularımı cevap alma gereksinimi duymadan sıralıyordum, Barış kısa bir bakış attıktan sonra tekrar yola baktı ve tüm sorularımı cevapsız bıraktı. "Geç dönebiliriz, sorun olmaz değil mi senin için?"

Kafamı olumsuz anlamda sallayıp dilimi damağıma vurarak ses çıkarttım, bunu yapmak kesinlikle aklımda yoktu lakin kendimi Barış'ın yanında doğal hissediyordum hatta imkanım olsa tüm makyajımı silip pijamamı kafama kadar çekip oturabilirdim. İyi ki imkanım yok.

Yaptığım bu harekete ufak bir tebessüm ile karşılık verip "Anlamadım güzelim?" dedi.

"Hayır sorun olmaz yani." diyerek toparlamaya çalıştım, bu sırada sorduğum tüm soruları aklında tutan aslan parçam tek tek cevap verdi.

"Yakın bir arkadaşımın mekanına gidiyoruz. Evi bulmam zor olmadı, sana gelen her bir santimi ezberlemişim." bana bakıp göz kırptı. Bu araba yine sıcak. "Beklemiş olsam bile sorun değil sonunda sen varsın çünkü." Ben kimin tavuğuna kış demedim de Allah seni karşıma çıkardı. "Orada arkadaşlarım da olacak ama eğer rahat hissetmezsen başka masaya geçebiliriz hiç sorun değil."

"Yok yok ne sorunu, hepsi arkadaşın sonuçta."
Barış bir elini bana doğru uzatıp daha rahat bir pozisyona geçti "Şu an için sadece benim arkadaşım onlar, ileride anlaşıp sende arkadaş olduğunda sorun olmaz ama şu an kimse ile anlaşmak zorunda değilsin hele ki benim için kendini zorlamana gerek yok." dedi.

Elbisenin açıkta bıraktığı bacaklarıma temas eden parmak uçlarına bakıp iç geçirdim ve kendimi biraz telkin edip eline uzandım ve hafif bir tutuş ile elini tuttum. Bunu fırsat bilen Barış elini tamamen bacağımın üzerine koydu. Temas seven koca adayı artı on puan daha.

Araba hızla devam ederken konu konuyu açtı, bir süre sonra gülüşlerimiz arabanın içini doldurdu, arkada çalan müziğin sesi yükseldi ve ona eşlik eden benim sesim de. Tüm bunlar olurken huzurlu hissettim, gözlerinden anladığım kadarıyla Barış'ta öyle hissetmişti, gözler yalan söylemezdi.

Mutluyduk. Belki de güzel bir ilişkinin ilk adımlarını atmıştık ya da daha önceden attığımız o adımları hızla geride bırakıp koşmaya başlamıştık, bilmiyordum. Ben Evren, adımı annem koymuş. Beni ilk kucağına aldığında evreni kucakladığını, bağrına bastığını hissetmiş, adımın Evren olacağına o an karar vermiş.

Ben Evren, hayatın daima acıyla geldiğini düşünen Evren. Hayat bana gülümsüyor, hayat size de gülecek, belki hayatınıza birisini sokarak ya da birisini çıkartarak, ya da çok farklı şekillerde ama o gün gelecek ve size gülümseyecek.

Barış, hayatın bana gülümseme şekli.

***
Bir sonra ki bölüme geçmeden önce minik yıldızın üzerine basarak onun parlamasını sağlayın lütfen.