Jeongin'in siyah, düz, yumuşak saçları... Changbin'in elleri altında ki Jeongin'e ait ince bel... İçtiği için iyice kızarmış kırmızı dudakları... Kızaran yanakları... Changbin'in üzerine serilmiş oldukça hafif beden...
Changbin, Jeongin'e 'içelim mi?' diye sorduğu için çok mutluydu. Küçük olan içmeyi abartıp üzerinde sızmış ve Changbin'e oldukça hoş bir manzara sunmuştu.
Jeongin'in tekrar anlına düşen uzun saçlarını geriye taramıştı. Manzarasının keyfini çıkarmakla meşguldü. Zaten kırmızı olan dudakları iyice kızardığından Changbin'in işini zorlaştırıyordu küçük olan. Yumuşak dudakları işaret parmağıyla yavaşça okşarken içinden bir ses 'Changbin yapış' diye emir verse de tabi ki dinlemiyordu. Sapık değildi!
Üstünde uzanan çocuğun gözleri birden açılınca anlık korkudan hafifçe zıplamıştı büyük olan. Sarhoş Jeongin cidden çok tatlıydı. Kocaman gülümsemesi ve kısık gözleriyle ona bakan çocuğu yememek için zor dayanıyordu...
Koyu renk gözleri ışıl ışıl parlarken ona dayanmak zor geliyordu artık Changbin'e. Sanki zorlu bir sınavda gibi hissediyordu kendisini.
Hayır daha sınavın başındaydı. Jeongin göğüslerine koyduğu ellerinden destek alıp iyice yüzüne doğru yaklaştığında tek düşüncesi buydu. Tam yüzünün üzerinden yine gülümseyerek ona bakan çocuktan gözlerini çekemiyordu. O kadar güzeldi ki bir insan en fazla bu kadar güzel olabilir gibi geliyordu insana...
Gamzelerinden başlayıp onu yememek için zor tutuyordu kendisini. Fakat Jeongin'in başka düşünceleri var gibiydi.
Jeongin; Changbin hyung...
Hareket eden dudakları yüzünden aklı bulanıyor gibiydi... İçtiği şey mi yoksa Jeongin mi onu bu kadar kendinden geçirmişti herhangi bir fikri yoktu açıkçası.
Jeongin; ... Hatırlar mıyız sence?
Changbin; Neyi-
Evet saatlerdir istediğim şeyi o Changbin'e vermişti sonunda. Dudaklarını. Kırmızı parlak dudaklar, büyüğünün dudaklarına değdiği anda iç sesini sonunda gerçekleştirme fırsatı vardı. Dudaklarını, dudaklarına bastırdıktan sonra geri çekilecekti Jeongin. İstemeyeceğini düşünmüştü belki de fakat boynunu ve belini aynı anda saran güçlü kollar buna izin vermemişti.
Hareket eden dudaklar dolgun alt dudağını sararken Jeongin'de elinden geldiğince karşılık vermeye çalışıyordu büyük olana.
Ellerini kaslı göğüslerden çekip yumuşak yanaklara koyduğunda tam o sırada kapı gürültüyle açılmıştı.
Seungmin; Yemek hazı-
🤍Namjoon'un bakış açısı🤍
Namjoon; ...İşte sonra da adamı tutukladık.
Seokjin hevesle kendisine tutukladıkları insanları anlatan sevgilisine bakarken arada bir onaylar şekilde kafasını sallıyordu.
Namjoon; Aşkım sen de konuşsana azıcık hep ben konuşuyorum...
Seokjin; Ne anlatayım Namjoon sen suçluları nasıl yakaladığını anlatıyorsun ben de nasıl öldürdüğümü mü anlatayım?
Namjoon sevgilisinin yanağına parmağını sürterken gözleri kısılana kadar gülümsemişti.
Namjoon; Çok uyumlu değil miyiz?
Seokjin; Ne demezsin... Nasıl bu hâle geldik biz anlamıyorum daha dün ben bir katilin yaptığı yemeği yemem demiyor muydun?
Namjoon; Yüzüme vurup durmasanız mı şunu?
Seokjin; Yok vuracağız.
Namjoon; Sadece sen vursan olur da diğerleri niye vuruyor?
Seokjin; Çünkü bizim manyaklar insanlarla dalga geçmeyi çok sever. Sizin polisleri de bilmem artık.
Namjoon; Bu kadar benzemeleri çok garip geliyor.
Seokjin üzerinde ki battaniyeye iyice sokulurken gözlerini Namjoon'dan çekip yıldızları izlemeye başlamıştı. Bu günleri anlamadığı bir şekilde çok huzurlu geçiyordu. Artık göreve bile çıkmıyorlardı. Oldukça yorulmuşlar ve tükenmişlerdi. Herkes mutluyken bu mutluluğu bozacak herhangi bir olaya gerek yoktu.
🤍Yugyeom'un bakış açısı🤍
Karşımda oturan Hoseok kızarmış yanaklarıyla 'çok sıcak ağzım yanıyor😭' diye iki saat başının etini yediğim için çorbayı üfleyerek bana içiriyordu. Evet bu sefer cidden üşütmüştüm ve ateşim çıkmıştı. Hoseok ise sabah saatlerinden beri sürekli benimle uğraşmış, nerdeyse bir dakika bile gözünü üzerimden ayırmamıştı...
Hoseok; Yugyeom bakma şöyle aç şu ağzını.
Azıcık(🤏) eli ağır olduğundan kaşığı da boğazımı deşmek için kullanır gibiydi ama yavaş yavaş alışmaya başlamıştım. Biten tabağı kenara koyup üzerime eğilmiş, sıcak elleriyle tekrar ateşimi kontrol etmişti.
Hoseok; Ben de hasta olursam döverim seni haberin olsun.
Sesim kısıldığı için ona cevap veremesem de zor da olsa kafamı sallayarak onu onaylamıştım.
Hoseok; Senin hastalık iyiymiş ya çok fazla konuşmuyorsun.
Aslında benimle ilgilenirken mutlu görünüyordu. Her anlamda çok ilgili bir insandı. Mesleği cidden ona çok yakışıyordu, mesleğini çok severek yapıyordu cidden özenilecek bir insadı...
Anlıma yapışan saçları geriye atıp ıslak havlu koymaya devam etmiş ve tekrar yanıma oturmuştu. Tekrar kitabını okumaya devam ediyordu. Ben ise gözlerimi çekemiyordum. Bütün gün olduğu gibi şimdi de gözlerim onda kilitlenmiş gibiydi. Arada bir anlıma koyduğu havluyu değiştirip tekrar kitabına dönmüş, ben de onu izlemeye devam etmiştim.
Onu izlediğimden haberi vardı. Kızaran yanaklarının başka bir açıklaması olabilir miydi ki?
🤍Yazarın bakış açısı🤍
Kore polisi her zamanki gibiydi. Halkın çoğu şeyden haberi yoktu. Bir süre boyunca ortadan kaybolan polisler aranmış sonra da dosya raflara kaldırılmıştı. Şikayetçi olan ailelerin büyük bir kısmı para yardımıyla susturulmuş ve halka duyurmamak için ellerinden ne geliyorsa yapmışlardı.
Belki Bangtan gerçekten iyi bir şekilde aransa çok defa bulunurdu fakat bir kaç polis dışında kimse bunu yapmamıştı. Onlara kimsenin olmadığı kadar yaklaşan sayılı kişiler de bir kaç polisten fazlası değildi.
Bir grup adamın amacı adaletin işlemediği bir zamanda, kendi adaletini sağlamasıydı. Fakat her şeyin bir sonu vardı belki de Bangtan üyeleri de artık başkaları için çabalamayı bırakmalıydı?
(Yani kısaca mutlu olsunlar artık yeter bu kadar kaos)
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Sonra ki bölümde görüşmek dileği ile meleklerimm💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜💜
