Melody of Souls: From Melancholy to Joy, or a Journey through Human Emotions

Część 15: Moroszki

Koszyk malinowy porzucony,
Moroszkami teraz wypełniony.
Zmierzch słońca za lasem się łamie,
Rosa na trawie gwiazdy maluje.

Wiatr trąca rogoże lekko,
Skłania je ku twarzy dziewczęcej.
Mustang z ziemi dźwiga się żwawo,
Strząsając niwę, korzenie i kamienie.

Parska w stronę kobiety,
Grzywę targa wiatr zimny.
Szarość niebo powoli spowija,
Ukazując księżyc srebrzysty.

Kobieta konia podziwia chwilę,
Zmarznięte ciało ogrzewa.
Koń brylantowy trawę chrupie,
Nie widzi, jak niewiasta go łapie.

Na grzbiet konia wsiada  powabnie,
Z wolności dzikiej go porywa.
Podhalańskie dziewczę u boku,
Mustang staje się jej sługą.

A basket of raspberries, once full,
Now lies abandoned, filled with cloudberries instead.
The sun sets behind the forest, its light breaking,
Dew paints stars upon the grass, glistening and waking.

The wind gently stirs the reeds,
Bending them towards the maiden's face.
A mustang swiftly rises from the ground,
Shaking off the field, roots, and stones with a sound.

It snorts towards the woman,
The cold wind tousling its mane.
Greyness slowly covers the sky,
Revealing the silver moon up high.

The woman admires the horse for a moment,
Warming her frozen body with its warmth.
The brilliant horse munches on the grass,
Unaware of the woman's gentle grasp.

Gracefully she mounts the horse,
Taking it from its wild freedom.
A Podhale girl by its side,
The mustang becomes her trusted ride.

© Tvpoezja,  2023