Melody of Souls: From Melancholy to Joy, or a Journey through Human Emotions

Część 18: Poeci

W świecie, gdzie zdrada wciąż chodzi po kątach,
Oto nadszedł czas, by o tym zacząć pisać.
Wiersz pełen smutku, żalu i rozpaczy,
O zdradzie, która tępo dotknęła naszą przestrzeń.

Jak Baudelaire, przywołam Ciebie, o zdrado,
Twoja twarz jest jak maska na balu przeklętych.
W twoich oczach kryją się tajemnicze spojrzenia,
Które zmieniają nasz świat w kalejdoskop żalu.

Platon, by o tobie śpiewać mógł, o zdrad,
Twój cień kuszony jest przez kusicieli.
Kuźnia zła, gdzie duszę giną w bezkresie,
Gdzie słodycz miłości przemienia się w truciznę.

Ale, proszę niech Whitman przemawia w tej chwili,
Łączący nas wersami jakbyśmy byli jednym duchem.
O zdradzie, ty jesteś jak liść, kradziony przez wiatr,
Rozprzestrzeniający udrękę na każdym kroku.

Dochodzę do ciebie, Edgarze Allan Poe,
W żałobie i cierpieniu zaklinam twój głos.
Twój Wielki kruku, przewodniku przez ciemności,
Odpowiedz, czy przeklęta zdrada ma sens istnienia?

Ostatni poeto Goetho, proszę cię,
opowiedz nam o zdradzie, znak powszechny.
Wasza miłość, jak cień, na chwilę trwała,
Teraz pozostał tylko smutek w głębokim żalu.

In a world where betrayal still lingers in the shadows,
The time has come to write about it, to let it flow.
A poem filled with sorrow, regret, and despair,
Of betrayal that has coldly touched our space.

Like Baudelaire, I invoke you, oh betrayal,
Your face is like a mask at the ball of the damned.
Mysterious gazes hide in your eyes,
Which transform our world into a kaleidoscope of sorrow.

For Plato to sing about you, oh betrayal,
Your shadow is tempted by tempters.
A forge of evil, where souls perish in the vastness,
Where the sweetness of love turns into poison.

But let Whitman speak now, I implore,
Uniting us in verse as if we were one spirit.
Oh betrayal, you are like a leaf stolen by the wind,
Spreading anguish with every step.

I come to you, Edgar Allan Poe,
In mourning and suffering, I conjure your voice.
Your Great Raven, a guide through the darkness,
Answer, does cursed betrayal have a reason to exist?

Last poet of Goethe, I beseech you,
Tell us about betrayal, a common mark.
Your love, like a shadow, lasted for a moment,
Now only sadness remains in deep sorrow.

© Tvpoezja, Luty 2022