Oyun Bozan//YARI TEXTING//

22. bölüm

O sıra Yakup abi seslendi

"İyi misin dün olanlardan sonra istersen o çocuğu öldürebilirim"dedi ve güldü bende karşılık olarak güldüm Yakup abi ayağa kalktı ve bana sarıldı

"Yok ya gerek yok Allahından bulsun şerefsiz"
Dediğimde üçümüzde güldük

"Hadi gel kahvaltı et"dedi Cemre abla

"Milan nerde uyanmadı mı hala"dedim

"Uyandı uyandı Deniz ile oynuyor"dediğinde kafa salladım

Kahvaltı masasına oturduk ve yemeye başladık
Sessizliğimizi Cemre abla böldü

"Alara"

"Efendim"dedim ve çatalı ağzıma götürdüm

"Bebeğim söylemem ne kadar doğru ne kadar yanlış bilmiyorum ama bu gün ayın 23ü"
Dediğinde çatalı geri masaya bıraktım bu gün Ailemin ölüm yıl dönümüydü tam 7 yıl önce bu gün benim yüzümden ölmüşlerdi ve bunu ben hatırlamayıp başkasının bana hatırlatması canımı yakmıştı o kadar kötü bir evlattım ki ailemin biricik ailemin ölüm yıl dönümünü unutmuştum

Sadece kafa salladım gözlerim dolmuştu ve gözlerimden akan yaşa engel olamamıştım

"Şey size afiyet olsun ben eve gidiyim hazırlanıyım malum mezarlığa gidicem"dedim zoraki bir gülümsemeyle içim kan ağlıyordu ama bunu ailem öldükten sonra kimseye belli edemezdim çünkü babama sözüm vardı

"Ne olursa olsun asla ama asla başkasının karşısında bizim için ağlama evet bir sürü düşmanlarımız var ve bir gün bize birşey olursa kendini kimseye küçük gösterme"demişti babam
Evet babamda normal bir işte çalışmıyordu ailemden kalma pastanem var demiştim değil mi
O sadece annemden kalmaydı babam işini bana asla söylemedi hep sorduğumda geçiştiriyordu

"Biz bırakalım istersen"

"Yok gerek yok teşekkürler"dedim ve hızla evden çıktım şoför geldi

"Baran bey eve gideceğiniz zaman sizi eve bırakmamı söyledi Alara hanım"

"Tamam"dedim ve arabaya bindim üstelemenin mantığı yoktu şoförde arkamdan arabaya bindi ve eve doğru sürmeye başladı arabada sadece sessizlik vardı bir süre sonra bir yere gelmiştik ama burası benim evim değildi ki

"Nereye geldik burası benim evim değil"dediğimde şoför hiç birşey demeden arabadan indi

"Hey gerizaklı! Burası benim evim değil diyorum sağır mısın!?"diye bağırdım ama dinlemiyordu kapıyı açmaya çalıştığımda kilitliydi açılmamıştı bir süre sonra Baran arabaya doğru yaklaşti ve kalıyı açtı

"İn bakalım ufaklık"

"Ne diyon sen be beni eve bırak çabuk"

"Tamam özür dilerim hemen eve götürüyorum. LQN DALGA MI GEÇIYORSUN IN LAN ARABADAN"

"INMIYORUM"Dediğimde bir anda kolumdan tuttu ve hızla arabadan indirdi

"Ya bıraksana be öküz"

"YARDIM EDIN YARDIIIIIIIIIM!"Diye bağırıyordum bahçede bir sürü kişi vardı ama kimse birşey demiyordu bir süre sonra bir yere geldik neresi olduğunu kavrayamamıştım ama leş gibi kokuyordu Baran beni bir yere oturttu ve kendiside karşıma oturdu

"Yerinden kıpırdama"

"DERDIN NE SENIN BE RAHAT BIRAKSANA BENI ARTIK"

"BIR DAHA BAGIRIRSAN O SES TELLERINI SIKERIM"Diye bağırınca sustum

"Kağıtları getir"dedi koruma hızla elindeki kağıtları Barana verdi

"İmzala"

"Ne? Bune be"dediğinde kağıtları uzattı ve okumaya başladım

Evlilik sözleşmesiydi hemde 4 aylık dalga mı geçiyordu bu benimle

"İmzalamam"

"Ne?"

"İmzalamicam diyorum anlamıyor musun"

"NE DEMEK IMZALAMIYORUM LAN"

"IMZALAMICAM BANA BAGIRMA"

"HA DEMEK ÖYLE"Dedi ve boğazıma yapıştı

"İMZALIYORMUSUN? İMZALAMIYORMUSUN?"

"İ-imzalamicam"dedim zar zor ölmeye bile razıydım ama asla onunla evlenmezdim

"Düşündüğümden de inatçı çıktın"dedi ve boğazımı bıraktı

"Açın perdeyi"dediğinde birkaç koruma karşımızdaki siyah perdeyi açtı

Gördüğüm kişi ile sok oldum ve ağlamaya başladım...