İyi okumalar💕💕
Sorduğum soru ile bakışları beni buldu.
Yüzü tek bir çizgi halini alırken ellerimi önümde bağladım.
"Dediğim gibi kafanı dağıtman için getirdim seni buraya." Dediğinde arkasına dönerek 2 katlı villanın üst katına çıkmaya başladı.
Beni görmezden geliyordu!
"Alexandre, bekle!" Diyerek merdivenleri hızla çıkmaya başladım.
Beni asla dinlemiyor ve ketum bir şekilde merdivenleri durmadan inatla çıkıyordu. Son basamağa geldiğinde "Alexandre! Diye bağırdığımda duraksadı vr ona doğru adım atan ayağım burkulurken dudaklarımdan bir çığlık firar etti.
Merdivenlere çarpmayı ya da yuvarlanmayı beklerken aniden elimden yukarıya çekildim.
Alexandre sinirli ve paniklemiş hâli ile elimi tutan eli belime sarıldı ve beni kendinle berber 2. Kata çıkarttı.
"Ne yaptığını sanıyorsun sen!" Dediğinde belimdeki elini sıkmaya başladı. "Kendini öldürmeye mi çalışıyorsun? Sana bu konunun altında bir şey aramamanı söyledim. Ne olur yani bir kere dinlesen!"
Dedikleri ile gözlerim dolarken belimi sıkan elini bedenimden çekti.
"O zaman sende bir kere olsun benden bireyleri saklama!"
Dediğimde sinirle eli ile burun kemerini sıktı.
Tam bir adım atacağım sırada ayağımda hissettiğim keskin ağrı ile dudaklarımdan bir inilti koptu.
Alexandre aniden kollarımdan tutarak destek olduğunda ellerim ile itmeye çalıştım.
"Rahat dur." Dediğinde "Uzak dur benden." Diye onu tersledim.
Zaten onun yüzünden olmamış gibi bir de bana emir veriyordu.
Ayağımdaki keskin ağrı ile bur adım atamazken Alexandre homurdanarak beni kucağına aldı.
Buraya geldiğimiz günden beri beraber uyuduğudumuz odaya beni tekli koltuğun üzerine bıraktı.
Önümde diz çökerken eli sağ ayağımı kavradığında acı ile fısıldadım.
"Bir kırığın yok ama hastaneye gitmeliyiz." Önümden tek bir haraketle kalktığında ayağıma baktığımda şiştiğini gördüm.
Herhalde kırık olsa duramazdım...
Elinde bir sağlık kiti ile geldiğinde içinden sargı bezini aldı.
Ayağımı sıkı bir şekilde sardığında resmen acıdan ağlayabilirdim.
İşi bittiğinde kafasını kaldırarak bana bakmaya başladı.
Her ne diyecekse ağzını açtığında geri kapattı. Dudağını ısırarak ayağa kalktığında gardroptan benim için bir kaban aldı.
Yanıma gelirken hiçbir şey demeden kabanımı giydirdi ve beni kucakladı. Karşı çıkmadım çünkü bu ayakla yürüyemezdim.
...
"Bayan Luca' nın ayağında bir burkulma var. Bol bol dinlenmesi ve verdiğim ilaçları alması yeterli." Diyen doktor Alexandre' a bakarak gözlüğünü düzeltip elinde bakmış olduğu dosyayı kapattı ve "Geçmiş olsun." Diyerek yanımızdan ayrıldı.
"Senin peşindeler." Dediği şey ile ürperdim.
Yutkunarak Alexandre' a baktığımda "Kim... neden?" Diye fısıldadığımda arkasını döndü. Bana yaklaşırken gözlerimin içine bakarak konuşmaya devam etti.
