RUHUMUN ONARICISI

9.Bölüm. Sıcak Yürekler.

Bölümler iki haftada bir gelecek, o da pazartesi günleri ballarım. Çünkü bölümleri artık, biraz daha uzun yazmak istiyorum. Bu bölümde önceki bölümlere göre iki bin kelime fazla zaten.🎀 Ben bu bölümü yazarken(özellikle son sahne) çok hoşuma gitti, ve eğlendim inşallah sizde severek okursunuz beklediğinize değer bir bölüm olur💗

Bölümü yazarken dinlediğim şarkılardan bir tanesini medyaya bırakıyorum belki sizde dinlemek istersiniz.🤭

İyi okumalarr💗

"Yürü yüreğim gidelim buralardan! Aşk bizimle değil!!" Yastığımı kulaklarıma bastırmama rağmen Arven'ın cırlak sesi kulaklarımı adeta şimşek gibi delip geçiyordu.

"Sus artık be kadın!"diye kendi kendime sessiz bir haykırış çıkardım. Ama Arven susmadı, çünkü beni duymadı. O cırlak sesiyle bana ve Marmelat'a konser vermeye devam etti.

"Sana oralarda bir şey olsaa! Kimsenin sikinde değil!!" Şarkıyı değiştirerek söylediği gibi bir de küfür ediyordu. Sabah sabah ya kafayı yemişti ya da Adli yargı çarpmıştı bunu.

Marmelat koşarak yatakta zıplayarak iyice bana sokuldu. Haklıydı hayvancağız tabii bu sese kim olsa dayanamaz, kaçardı. Arven evden kaçmadığımıza şükretsindi.

"Senin bu annen deli."diye fısıldadım Marmelat'a, beni onaylarmış gibi mırıltı çıkardı. Tabi biraz da sinirliydi bu sabah sanırım dişi yavrumuz. Boğazından hırıltılar yükseliyordu ve her an uzun pençelerini yüzüme geçirebilirdi. Bebek suratıma bunu yapmasına izin veremezdim. Oflayarak yastığı kafamdan kaldırdım ve yataktan kalktım.

Hiç bir şey yapmadan direkt salona geçtim çünkü Arven'in sesi oradan geliyordu. Hâlâ bağırarak şarkı söylemeye devam ediyordu, şimdi şarkı değişmişti.

"Aşkını bir sır gibi senelerdir sakladım!!"
Arven aşık mı olmuştu? Sabah sabah söylediği şarkılardan bunu çıkarmıştım. Salona girdiğimde iki elimi belime koyarak, Arven'i izledim.

Arven şarkıyı hoparlörden açmıştı, salonun ortasında elinde temizlik beziyle kendi kendine playback yaparak şarkıya ayak duruyordu.

"Aşkımı bir sır gibi senelerdir sakladım! Geceleri rüyamda ismini sayıkladım!!"

Elindeki temizlik bezini savura savura olduğu yerde kıvırtarak döndü sonra şarkı bitti. Çünkü ben kapattım. Sabah sabah beyin hücrelerim birbirine karışmıştı.

"Ay niye bitti!"diye hoparlöre doğru geliyordu ki hoparlörün yanında duran beni farkedince adımları durdu.

"Günaydın."diyerek boş boş baktım yüzüne, Arven ise hızlıca yüzüne gülümsemesini yerleştirip üstüme doğru koşarak geldi. Birden boynuma atlayınca ne olduğunu anlayamadım. Sabah sabah rüyasında mı görmüştü acaba beni? Kolları boynuma sıkı sıkı dolanıyordu ve olduğu yerde sevinç nidalarıyla zıplıyordu.

"Umuyorum ki beni rüyanda gördün ondan bu kadar mutlusun?"diye sorarcasına Arven'i kendime çevirdim.

Arven dağılmış saçlarını yüzünden çekerek, aynı zamanda müthiş bir sırıtmayla bana bakarak ellerini birleştirdi. "Davayı kazandım. Uzun süredir bunu üstündeydim ve kazandım."

Boş bakışlarımın yerini, gururlu bir tebessüm aldı. Hafiften gözlerimde dolmaya başlamıştı.Arven'le gurur duyuyordum. Arven güçlüydü, çocukluğunda ne yaşamış olursa olsun çok güçlüydü ve hayallerinden asla vazgeçmemişti. Çok çalışmıştı lisede de üniversitede de, sonra önce avukat oldu ardından savcılık mülakatlarına girip kazandı. Bu süreçte durmadı daha çok çalıştı, Cumhuriyet Savcısı olmuştu.
Arven'e bakarken hep gururlu bir anne gibi hissederdim.