BİRİNCİ MÜHÜR ; SU

İki

Morgana'nın keskin ve şüpheli bakışları ters giden bir şeylerin olduğunu anladığını gösterse de çatılan kaşlarının altında kırışan suratını hızla toparladı. "Ines Wynn, Atarah Dört Büyükler Öğrenci Akademisine hoş geldin."

Benden önceki adayların aksine etrafı kuvvetli alkış sesleri doldurmamıştı, sadece rahatsız edici bir şekilde fısıldayan insanların aynı anda dudaklarından dökülen kelimelerin yarattığı uğultular dolduruyordu havayı. Diğer herkes yaşıyor oluşumdan dolayı huzursuzluğa kapılırken, onların içinde bana gülümseyen ve yaşadığıma sevinen yalnızca iki kişi vardı.

Gwen ve Heathen.

Titreyen bacaklarımı onlara doğru yürümek için zorladım. Güneş yerini aya ve yıldızlara bırakmaya başladığında tören tamamlanmıştı. Geriye kalan öğrenciler, öğretmenler ve belki de potansiyel ebeveynlerimiz yavaş yavaş dağılırken kanın keskin, mide bulandırıcı kokusu hala bedenimde dolaşıyordu. Bakışlarımı üzerimde Kallias'ın geriye kalan parçalarından çekip yukarı kaldırdığımda, kalabalığın içinden kabaca sıyrılarak bana doğru gelen Gwen ve Heathen'i gördüm.

Tek bir amaç için buradaydım ve geriye kalan hiçbir şey bunu söylemek kulağa ne kadar acımasızca gelsede umurumda değildi. Ne arkadaşlıklar, ne erkekler ne de Atarah. Ama yine de, yalnız olmadığımı bilmek güzeldi. 

Heathen sıcak bir gülümseme ile yardım etmek için koluma girdi. Gwen ise endişe dolu gözleri ile kırmızı lekelerle dolu kıyafetimi ve yorgun bakışlarımı inceliyordu.

"Başardık." Dedi Heathen neşesini daha fazla içinde tutmayı reddederek.

"Başardık." Diye tekrarladım olabildiğince sessiz ve soğuk bir şekilde. Fakat tam olarak neyi başarmıştık? Ölen yüzlerce genç öğrencinin arasında yaşamayı mı? Burayla alakalı her şey midemi bulandırıyordu.

Ya da belki sadece üzerimdeki kanın kokusu.

Etrafa bakındığımda, biz yeni öğrenciler dışında sadece birkaç kişi daha vardı. Bunlardan biri bir öğretmen ile konuşan Morgana, diğeri ise, dört erkek üç kızdan oluşan küçük bir gruptu. Morgana'nın yanındaki öğretmen ile konuşması bitince mermer basamakların üzerinde rahatça oturan gruba doğru "Eryx." Diye seslendi.

Gözlerim sabırsızlıkla grubun içinde dolanırken içlerindeki sarı saçlı, bizi buraya getiren çocuk sinirle, sanki Morgana'nın ne diyeceğini biliyormuş gibi derin nefes aldı ve kafasını geriye doğru attı. Oturduğu çıkıntılı mermerin üzerinden kalkarak isteksiz adımlarını Morgana'ya doğru sürükledi.

Morgana eğilerek ona bir şeyler anlatırken suratı şekilden şekile giriyor ve sıkıntıyla iç geçiriyordu. Müdürün Eryx ile olan karşılıksız konuşması biter bitmez bize bakma gereği bile duymadan başka bir tarafa doğru ilerlemeye başladı. Eryx olduğu yerden kıpırdamadan az önce yanlarında oturduğu gruba doğru döndü ve aralarından birine yanına gelmesi için ufak bir el işaretinde bulundu. 

Geriye kalan altı kişinin arasından buraya ilk geldiğimde Morgana ile birlikte Eryx'in yanında gördüğüm siyah saçlarının arasındaki birkaç kırmızı tutam örülmüş olan çocuk oturduğu yerden kalktı. Diğer yeni öğrenciler, onların biraz gerisinde duran Heathen Gwen ve ben, hepimiz nedensizce onları izlerken bulduk kendimizi. Aslında Heathen'in gözü başından beri hep oradaydı.

Eryx yanına gelen çocuğa bir şeyler söylediğinde o da Eryx'in Morgana'ya verdiği tepkilerin aynısının biraz daha abartsız versiyonunu sergiledi. Önce sıkıntıyla belli belirsiz bir iç geçirdi, sonra ise gözlerini kapatarak kafasını yarım bir şekilde geriye doğru yasladı. Soğuk, krem rengi mermerlerin üzerinde oturan gruba göz ucuyla baktığımda iki erkek haricinde üç kızda onların bu hareketlerine içten bir tavırla gülüyordu. Simsiyah, şekilli ama ilginç bir şekilde bir o kadar dağınık saçları olan çocuk kayıtsızca soğuk koyu, gri gözlerini onların üzerinde gezdiriyordu. Benimle aynı tonda beyaz saçlara sahip olan çocuğun ise gözleri kapalıydı. Kafasını hemen arka basamağında oturan kızıl saçlı kızın bacağına yaslamış, kendini çevresinden izole ederek neredeyse huzurlu gözüken bir yüz ifadesi ile yatıyordu.