-5-

13.9K 708 258
                                    

Ömer abi- Melis'in arkadaşı

Ömer abi:
Daha ne kadar görmezden geleceksin?
『12.43』

Siz:
Neyi abi?
『13.27』

Ömer abi:
Günlerdir ne yazsam ya görüldü atıyorsun yada böyle geç cevap veriyorsun

Siz:
Öyle mi yapıyorum farketmemişim kusura bakma

Ömer abi:
B

asit bir şey için tavır mı alacaksın gerçekten


Siz:
Basit?

Öncelikle tavırlı değilim sadece daha adımı bilmeyen biriyle fazla muhatap olmak istemiyorum

Ve asıl saçma olan şey kaç yıllık komşun hakkında hiç bir şey bilmeyip
bide buna 'basit' demen abi
Çevrimdışı

Ömer abi:
Öyle demek istemedim//
Ömer abi Çevrimdışı

---

Elimdeki telefonu cebime atarak ilerledim. Basitmiş, sessin basit! Belki buna hakkım yoktu ama benim hakkımda bir şeyler bilsin, benimle konuşmak istesin, benim için ufakta olsa şeyler yapsin istiyordum.

Üç yıl önce tanındığım bu mahallede dikkatimi ilk çeken şey Ömer'di. Esmer teni, anlına dökülen siyah saçları ve asla yakından göremediğim o yeşil gözleri başlı başına şaheser gibiydi. Onu tanıdıkça içimdeki duygular arttı.

Melis ne kadar öküz falan desede, çok düşünceli biriydi Ömer. Bütün mahalleye yardım eder, herkes tarafından sevilirdi. Yakınlarının sevip sevmediği şeyleri çok iyi bilirdi. Çok isterdim onlardan biri olmayı. Değil sevip sevmediğim şeyler nedensizce adımı öğrenmek bile istemiyordu.

Ömer'in sevmediği biri olamak zordur. Herkesle iyi anlaşır. Ne kadar sert bir mizahı olsada kavgacı tiplerden değildi. Melis'le ilk arkadaş olduğumuz zamanlar onun olduğu ortamlara girmekte zorlanırdım. Sonradan fark ettim ki yanında bağırsam çağırsam bile dönüp bakmazdı bana. Ben ona ne kadar bakıyorsam o bana o kadar bakmıyordu. Yüz yüze neredeyse hiç konusmamıştık.

Denemiştim. Aldığım karşılık ise geliştirici bur iki cümleydi. Aramızda hiç bir zaman ilişki olacağını düşünmemiştim. O andan sonra bunun ne kadar imkansız olduğunu fark ettim. Neden, neden bir tek bana böyleydi onu anlamıyordum.

Derin bir nefes alarak evime doğru ilerledim. Yerdeki taşlara vurarak ilerlerken çarptığım bedenle sendeledim. "Özür dilerim önüme bakmiyordum." Kafamı ovarak söylediğim sözlere karşılık alamayınca kafamı çarptığım kişiyi görmek için kaldırdım.

Ömer bütün dikkatiyle beni izliyor herhangi bir şey demiyordu. Daha fazla sessizliğe dayanamayarak hafifçe öksürdüm. "Pardon abi görmedim." Yine herhangi bir tepki alamayınca hafifçe yutkundum. Onu terlediğim için kızmışmıydı.

"Kısaymışsın."

Dediği şeyi sonradan farketmiş olucak ki surat ifadesi değişti. Bana kısa mı demişti o? "Anlamadım Abi?" "Abi" kendi kendine mırıldandı ve kolumdan tutarak yolun ortasından kenara çekti bizi. Kolundaki eline bakarak derince nefes aldım. Bayılıcam şimdi.

Fenalaşmamak için bir kaç adım geri çekildim. "Şey abi bir şeymi diyecektin?" Daha deminki sinirim onu görünce adeta yok olmuştu. Hayatımın sonuna kadar onun o çok sevdiğim yüzünü izleyebilirdim. "Ben daha deminki konuşma için geldim." Düz bir ifadeyle kurduğu cümle, yutkunmama sebep oldu. Klavye delikanlılığı yapmıştım biraz.

Tamam kavgacı bir tip değil ama bu güçlü biri olmadığı anlamına gelmez. Onu bir iki kere kavgada görmüştüm ve hiç nasibi almak istemiyceğim bir şeydi. Stresle alt dudağımı isirdığımda gözleri kısa bir süre oraya takıldı ve hızlıca çekti. "Ben eğer seni kırdıysam... özür dilerim." Derin bir sessizlik. Sadece kalbimin sesi.

Özür diledi. Benden. Ömer. Ömer benden özür diledi. Aradan geçen kısa süre sonra kafamı sallamakla yetindim. "Sen üzülünce Melis başımın etini yiyor." Duyduğum cümleye mutluluğum kısa sürdü. Kalbimin tuzla buz olduğunu hissettim. Gözlerimi kaçırdım.

Ağlamak üzereydim ve onun bunu görmesini istemiyordum. " İyi günler." Onu geride bırakıp hızla evime gittim. Arkamdan seslendiğini duysamda arkamı hiç dönmedim. İçeri girdiğimde anneme geldiğimi söyleyip kendimi odama attım. Hem aynı şey oluyordu, yine ve yine beni umursamadığını yüzüme çarpmış oldu. Gözyaşlarımı silip üzerimi değiştirmek için ayaklandım. Uzun süreli bir uyku için kendimi yatağa atana kadar tavanı izlemek dışında bir şey yapmadım.

---
Ömer abi- Melis'in arkadaşı

Ömer abi:
Cama çık
『01.27』


Bölüm sonu
Yarın bölüm atamaya bilirim(belki atarım emin degilim)

Sonra görüşürüz💓

Abi Where stories live. Discover now