၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

212

၂၁၂။ သန္ဓေပြောင်းဇွန်ဘီ

မုန့်ယွဲ့သည် စကားပြောပြီးသည့်အခါ သူမ၏တစ်ကိုယ်လုံးသည် အေးခဲသွားသည်။ ထို့နောက် သူမသည် ချက်ချင်းထလာကာ ဝူယွဲ့လင်းကို နောက်တွင်ကာထားလိုက်ပြီး တံခါးကို သတိအပြည့်ဖြင့် ကြည့်လိုက်သည်။

ဘာဖြစ်လို့လဲ?

မုန့်ယွဲ့သည် သူ့အမေးကို မဖြေဘဲ တံခါးကိုပဲ ကြည့်နေသည်။ ထိုအချိန်တွင် တံခါးလက်ကိုင်ကို ဖွင့်လိုက်သည့်အသံများကို ကြားလိုက်သဖြင့် နောက်သို့ဆုတ်လိုက်ကာ ဝူယွဲ့လင်းကို ကာထားလိုက်ကြသည်။ ဝူယွဲ့လင်းသည်လည်း သူတို့နှစ်ယောက်ကြောင့် သူမ၏မြက်ပုစဉ်းရုပ်လေးကို အိတ်ကပ်ထဲသို့ အမြန်ထည့်လိုက်သည်။

တံခါးသည် ပွင့်သွားပြီး ဖြည်းဖြည်းချင်း ပွင့်လာသည်။ ထို့နောက် အတော်သေးပုသည့် သဏ္ဍာန်သည် တံခါးဝတွင် ရပ်နေသည်။ တံခါးပွင့်သွားသည့်အခါ ဇွန်ဘီမငယ်ငယ်လေးသည် ခေါင်းကိုကဲကြည့်ကာ မုန့်ယွဲ့နှင့် ရှောင်ယွင့်လုံတို့ကို သူမ၏သိချင်စိတ်ဖြင့် ပြည့်နေသည့် မျက်လုံးစိမ်းများဖြင့် ကြည့်နေသည်။

ဘာလဲ? နှစ်ယောက်တည်းလား?

သူမသည် နားမလည်စွာကြည့်လိုက်သည်။

လူသုံးယောက်ဟု အာရုံရတာပါ။ ဘာဖြစ်လို့ နှစ်ယောက်တည်းပဲ ငါမြင်နေရတာလဲ?

သူမ၏မျက်လုံးစိမ်းများအောက်မှ အနက်ရောင်မျက်ကွင်းများကို မြင်သည့်အခါ မုန့်ယွဲ့နှင့် ရှောင်ယွင့်လုံတို့သည် ချက်ချင်းလှုပ်ရှားကြတော့သည်။ ရှောင်ယွင့်လုံသည် ရှေ့သို့တစ်လှမ်းတိုးကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ထုတ်လိုက်သည်။ ထိုအခါ အခန်းထဲက သတ္တုပစ္စည်းများသည် ပြုတ်ကျလာကာ သံကွန်ရက်ကြီးဖြစ်သွားပြီးနောက် တံခါးတစ်ခုလုံးကို ပိတ်ထားလိုက်သည်။ မုန့်ယွဲ့သည်လည်း လျှင်မြန်စွာ လှုပ်ရှားသည်။ သူမသည် ဝူယွဲ့လင်းကို ပွေ့ချီလိုက်ကာ ပြတင်းပေါက်ကနေ ခုန်ချလိုက်သည်။

ထိုအခါ ထူးဆန်းသည့် ဇွန်ဘီမသည် ကလေးမလေးကို သတိထားမိသွားကာ သေချာစိုက်ကြည့်နေသည်။ ထို့နောက် သူမသည် စိတ်တိုသွားကာ အခန်းထဲကနေ အမြန်ဝင်ဖို့လုပ်သော်လည်း ရှောင်ယွင့်လုံ၏ သံကွန်ရက်များက လမ်းကို တားဆီးထားသည်။ သူမသည် သံကွန်ရက်များကို ဖျက်ဖို့ကိုင်လှုပ်နေသော်လည်း နည်းနည်းမှကို မယိုင်နှဲ့ပေ။