၂။ ဗျူဟာခင်းတဲ့ အစ်မကြီးဇွန်ဘီ (Myanmar Translation)

251

၂၅၁။ ဘာဖြစ်လို့ငါ့ကိုချတာလဲ?

မိနစ်အချို့ကြာသည့်အခါ လင်းချင်းသည် အထဲမှနေ တိတ်ဆိတ်စွာ လျှောက်ထွက်လာသည်။ မြေအောက်ကားပါကင်တွင်တော့ ယန်ကျင်းဟွာတို့ပိုင်သည့် ကားများသည် မရှိတော့ကာ မေ့မြောနေသည့် စစ်သားအချို့သာ ကျန်တော့သည်။

ယန်ကျင်းဟွာက သူမကို ထောက်လှမ်းမိမှာ စိုးသောကြောင့် လင်းချင်းသည် သူမ၏ အရှိန်အဝါကို ဖြစ်နိုင်သမျှလျှော့ထားသည်။ ထို့ကြောင့် သာမန်ဇွန်ဘီများသည် သူမကို အာရုံမခံမိကာ ထိုနေရာက စစ်သားများ၏အနံ့ကိုသာရ၍ ဖြည်းဖြည်းချင်း ရောက်လာကြသည်။

လင်းချင်းသည် မြေအောက်ကားပါကင်မှ ယန်ကျင်းဟွာတို့ အဆောက်အဦးသို့ အနံ့ခံလိုက်သည်။ ထို့နောက် အဆောက်အဦးမှ အပြင်သို့ထွက်နေသည့်အရာများပေါ်သို့ သွက်လက်စွာဖြင့် တွယ်တက်သွားသည်။ မကြာခင်တွင် သူမသည် အပေါ်ဆုံးထက်သို့ လွယ်ကူစွာ ရောက်သွားကာ ပြတင်းပေါက်မှနေ ဝင်လိုက်သည်။ သူမသည် နံရံဘေးကိုကပ်၍ ဝင်သွားလေရာ စစ်သားလေးယောက်စောင့်နေသည့် တံခါးတစ်ခုကို တွေ့သည်။

ထို့နောက် လှေကားကို ကြည့်လိုက်သည့်အခါ သူမထင်သလိုပင် ဒီနေရာကို သေချာစောင့်ကြပ်ထားသည်။ သူမသည် ကိုယ်ဖျောက်ထားလေရာ သရဲတစ်ကောင်လိုမျိုး တံခါးနားသို့ တိတ်ဆိတ်စွာဖြင့် စစ်သားများကို ရှောင်ရှား၍ ကပ်သွားသည်။ ပိတ်ထားသည့် တံခါးကို သူမကြည့်လိုက်သည်။ လင်းချင်းသည် သရဲလိုကိုယ်ပျောက်နေသော်လည်း သရဲလို တံခါးကိုတော့ ဖောက်မဝင်နိုင်ပေ။

လင်းချင်းသည် လက်ပိုက်ကာ သူမ၏ဘေးတွင် ဓာတ်မီးများကို ကိုင်ထားသည့် စစ်သားများကို ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် အထဲကအသံကိုကြားရရန် တံခါးရွက်ကိုနားဖြင့် ကပ်၍ နားထောင်ကြည့်သည်။ သူမသည် အသက်ရှုသံများစွာကို ကြားရသဖြင့် အခန်းထဲတွင် လူအများကြီးရှိမည်မှန်း သိလိုက်သည်။ သို့သော်လည်း အဘယ်ကြောင့် တစ်ယောက်မှ စကားမပြောကြသနည်း?

လင်းချင်းသည် လက်ပိုင်းရင်း ဘေးကစစ်သားများကို တစ်ချက်ထပ်ကြည့်လိုက်သည်။ ထို့နောက် လင်းချင်းသည် ဘေးကစစ်သားနှစ်ယောက်ကို လက်နှစ်ဖက်မြှောက်၍ ရိုက်ချပစ်လိုက်သည်။ ပြီးသည်နှင့် သူမသည် လွတ်ရာကို အမြန်ရှောင်လိုက်သည်။