အခန်း ( ၂၅ )
အခုက နေ့ခင်းရောက်ပြီ ဖြစ်သည်။ တောင်ပေါ်တွင် အလုပ် လုပ်နေသူများမှာ ရွာသားများ ဖြစ်ကြသည်။ သစ်ပင်ခုတ်ခြင်းနှင့် သစ်မြစ်တူးခြင်းမှာ မတူညီသော သီးခြားအလုပ်များ ဖြစ်သည်။ သူတို့ အတော်များများက နေ့လယ်တွင် စားဖို့ အစာခြောက်များ ယူလာကြသည်။ ယခု သူတို့က တောင်စောင်းတွင် ထိုင်၍ ယူလာသော အစာခြောက်များကို စားနေကြသည်။
ဖူကွေ့က သူ၏ နဖူးမှ ချွေးတို့ကို သုတ်ရင်း ကြည့်လိုက်သော် သူ့ဇနီးလေးမှ သူ့အတွက် တစ်ခုခုကို ကိုင်ထားသည်ကို မြင်ပြီး သူ့လက်ထဲမှ ပုဆိန်ကို ဘေးနားသို့ အမြန်လွှတ်ချ၍ သူမထံ လျှောက်လာခဲ့သည်။
သူတို့ နှစ်ယောက် နေရာတစ်ခုရှာ၍ ထိုင်လိုက်ကြသည်။ ရွှီချောင်က သူမကိုင်ထားသည့် ပန်ကိတ်ကို ဖူကွေ့ထံ ကမ်းပေးလိုက်ပြီး ပြုံး၍ ပြောသည်။ "ပန်ကိတ်တွေက အခုမှ ဗန်းထဲက ထုတ်ခါစ၊ ရှင်ဗိုက်ဆာရင် ကျွန်မ သွားယူပေးမယ်၊ မြန်မြန်စား"
"မင်း မြောင်မြောင်နဲ့ အတူတူ မစားဘူးလား"
"စားပြီးပါပြီ၊ စိတ်မပူပါနဲ့၊ မြန်မြန်စား"
ဖူကွေ့က ကိတ်တုံးကြီး တစ်တုံးကို ယူလိုက်ပြီး နှစ်ကိုက်၊ သုံးကိုက်ဖြင့် အစာအိမ်ကြီးထဲသို့ ထည့်လိုက်သည်။ သူက ရွှီချောင်ရဲ့ လက်ထဲမှ ရေကျက်အေး နောက်တစ်ငုံ သောက်ပြီးနောက် ပန်ကိတ်ကို စားလိုက်သည်။ ပန်ကိတ် သုံးစိတ်ကို တစ်ထိုင်တည်း စားပြီးနောက် စားနေသည့် အရှိန် ကျလာတော့သည်။ သူ အလုပ် ပြင်းပြင်းထန်ထန် လုပ်ခဲ့သည်။ ဒီမနက် သူ သစ်ပင် ခြောက်ပင်ခုတ်ခဲ့ပြီး သစ်မြစ်တွေလည်း တူးခဲ့သေးသည်။ မနက်က သူစားခဲ့သည့် မနက်စာမှာ အချိန် အတော်ကြာ ကတည်းက ကုန်နှင့်ပြီ။
ပန်ကိတ် ငါးခု စားပြီးနောက်တွင် အိုးထဲမှ ရေကျက်အေး နောက်ဆုံး တစ်လုတ်စာကို သောက်လိုက်ပြီး စိတ်သက်သာရာစွာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။
သူ ဗိုက်ပြည့်သွားသည်ကို မြင်လျှင် ရွှီချောင်က သူ့လက်ထဲမှ ရေနွေးကရားကို ယူ၍ ပြုံးလိုက်သည်။ "ရှင် ပင်ပန်းနေပြီလား၊ ပင်ပန်းနေရင် အလုပ်ကို ပြင်းပြင်းထန်ထန် မလုပ်နဲ့"
