"Oo küçük hanım iki gündür sizin peşinizdeyiz."
"Siz de kimsiniz niye peşimdesiniz ne istiyorsunuz?"
" sakin küçük kız"
"Kimsiniz dedim"
" babanın ödeyemediği borcusun güzelim"
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Temsili (Vera)
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
Biraz gergindi anlatacağı için..
"Vera hiçbir şeyden habersiz ve çok masumsun.." dedi ilk cümlesinde.
"Yaklaşık 6 aydır seni tanıyorum."
O 6 ay mı dedi? Ama ben Karan'ı sadece bir buçuk haftaya yakındır tanıyordum.
"Buna takıntı diyeceksin ama değil."dedi. Karan.
"Peki nasıl 6 aydır tanıyorsun beni. Kimsin sen?"
"Kim olduğumu söyleyeceğim beni dinle olur mu"
Başımı sallayarak onu onayladım ve dinlemeye başladım.
"Baban bundan 6 ay önce babama borçlandı ve ödeyemeyince senin fotoğrafını gösterdi ve senin karşılığında borcunu kapatacağını söylemiş. Senin fotoğrafını da Cevat göstermişti bana"
Anlattıkları karşısında oldukça şaşırmıştım babam arkamdan ne işler çevirmişti de haberim olmamıştı. Sözünü kesmeden dinlemeye devam ettim.
"Ama babam ise bu konularda oldukça gaddar ve kötü biri çünkü Babam kadın pazarlama işlerinde bu camiada en iyi bilinen adamlardan."
Ne yani babam beni kadın pazarlayan birine mi satmıştı. Karan anlattıkça göz yaşlarımı tutamıyordum. Babam hiçmi kızı olarak görmemişti beni bunu bir baba kızına nasıl yapardı.
"Ben sana kıyamadığım için yüzündeki o masumluğunu babama harcatamazdım bunu senin gibi birine yapmasına izin veremezdim. O yüzden burada seni tutmak zorundaydık."
Anlattıkça ona söylediğim kırıcı sözler aklıma geliyordu utanç ve üzüntüyü bir arada yaşıyordum.
"Benden önce babam adamlarını seni bulmaları için salmışdı. O gün ellerine düşseydin ben bile seni kurtaramayacaktım. Ertesi günü Cevat'ı seni bulup getirmesi için peşine taktım ama biz bile seni bulana kadar 40 takla açtık. Bugünkü olanlara gelince babam seni burda tuttuğumuzu öğrenmiş ve seni alemin en belalısına ve en piç adamına satmak için anlaşma yapacakmış ama seni onların eline bırakmayacağımı da çok iyi biliyor."
Ben neyin içine düşmüşümde hiç birşeyden haberim yokmuş.
"Bu anlattıklarına inanamıyorum babam nasıl bukadar kötü olabilir."
"Bu konu da ne denir bilmiyorum benimde senden bir farkım yok baba konusunda"
"Senin neden baban ile aran kötü ki." Dedim.
"Biz babam ile yollarımızı yıllar önce ayırdık öyle baba olmaz olsun onunla meselemiz daha farklı."
Dedi Karan o da benim gibiydi anlaşılan oda hiç baba sevgisi görmemişti.
"Bu durumda herşey benim iyiliğim için miydi?" Dedim.
"Evet herşey senin içindi."
"Bu yüzden mi sana zorba, gaddar dediğim için bu kadar sinirleniyordun.?"
"Evet babamın kişiliğini bana kullanman zoruma gidiyordu seni korudukça duyduğum bu sözler canımı acıtıyordu. Sana bağırdığım kızdığım hatta en önemlisi mahsene kapattığım için özür dilerim."
"Bunun için özür dilemesi gereken benim Karan. Beni koruduğunun farkında değildim gerçekten özür dilerim sana kullandığım her kötü kelime için.
"Bir önemi yok yeterki sen iyi ol o bana yeter."dedi.
"Son bir şey daha sormak istiyorum."
"Sor bakalım Vera."
"Niye bu kadar şeyi hiç tanımadığın biri için yapıyorsun.?"
Gözlerime baktı sadece baktı uzun uzun cevabı söylemek istiyordu ama dilinden kelimeler dökülmüyordu.
"Bunu da zamanı gelince anlatayım olur küçük hanım."
Dedi ve o gülünce kısılan gözleriyle bana baktı. Onunda benden bir farkı yoktu oda bir nevi babasız büyümüş ve baba sevgisinden mahrum bırakılmış bir adamdı.
Okul işinide benim çok istediğimi biliyordu ama tehlikeye giriyorum diye istemediğini söyledi Cevat'tan hariç bir kaç korumada okulun içinde ve dışında olduğunu ve onların her türlü beni koruduğunu söylemişti. Bu kadar düşünceli bir insan kötü olamazdı.
Ben onu gaddar, zorba ve sevgisiz olarak görürken o özünde iyi ve merhamet sahibi olan biriymiş.
"Karan..."
"Efendim Vera"
"Bir kere sarılabilirmiyim sana."
Benden asla böyle birşey beklemiyordu Karan. Donup kalmıştı bir kaç saniyeliğine.
Sonra bana yaklaşıp sıkı sıkı sardı. Sanki benden bu anı hep beklemiş gibi mutluydu.
Ona ilk defa sarıldım hatta bir erkeğe ilk defa sarılmıştım. Ben babama bile hiç sarılmamıştım. Kabul etmesemde Karan bana iyi geliyordu.
Geri çekilip yüzüme baktı. O sinirli bakışları artık bana bakınca görmüyordum. Bana bakınca bile kırmaktan korkan bir adam vardı..
"Seni bugün yeterince yordum en iyi biraz dinlen küçük hanım."
"Olur iyi geceler. Benim için yaptığın herşey içinde teşekkür ederim."
"Bunlar için teşekkür etmene gerek yok. Hadi iyi geceler sanada."
Dedi ve gitti. Artık aradığım soruların cevabını teker teker buluyordum. Biraz da olsa neden burda olduğumu artık biliyordum.
Sıra Karan'ın kim olduğuna. Benim için nie bu kadar ilgilenmesine gelmişti ama bunlar için daha zamanı var demişti.
Artık ağlamaktan şişip yorgun düşen gözlerim uykuya yenik düşüp kapandı.
•••••••••••
Hikayelerimi anlık ruh halime bağlı olarak yazıyorum..
Kimi zaman üzgünken yazıyorum, kimi zaman da mutluyken yazıyorum..
