Blue Dragon Princess [ Completed]

Chapter:42

i wanna say thank you for supporting this story^__^

Drake POV

Haay!! ang buhay ay parang hangin,paiba-iba ang atmosphere pero sa huli masarap sa paki-ramdam,kaso may nami-miss ako,napa-yuko na lang ako

at saka lumabas sa palasyo,oo naka-uwi na kami sa Schwerin land,lahat nagbago,may nawala at may nadagdagan,masaya kaming lahat sa nangyari,naging mas maganda pa ang Schwerin land,at mas rumami ang mga taong naka-tira dito

inilibot ko ang tingin ko sa paligid,sobrang saya nila,alam mo yung parang ngayon lang sila nag-kita sa mahabang panahon,yun yung mga ngiti nila sa labi,masaya ako para sa kanila,but deep inside,masakit eh!

nung umalis kami,sa Dragon World labis akong nalungkot,nakita ko si Sam,na duguan, walang malay,pero agad na naisip ko na hindi pa huli ang lahat,magaling ang mang-gagamot ng Schwerin land ,kaya nabigyan ako ng pag-asa

agad namin siyang dinala sa lugar namin,sakay ng Blue Dragon,sabi ng Dragon,iisa lang daw sila ni Sam,kaya may posibilidad na mabubuhay pa siya

pero ang pinag-tataka ko,nung umalis kami,hindi namin kasama si Faith,pero may nahagip akong isang bagay na kulay itim na rosas, akala ko kung ano,hinawakan ko yun,pero nung hinawakan ko naging abo agad

hindi ko nga mai-paliwanag kung ano yun eh,basta ang nasa isip ko ay si Sam

habang inaalala ko ang mga pangyayari,na yu'n,naluluha ako,kahit magkasama kami hindi ko siya kayang lapitan,kahit isa akong prinsipe may kahinaan din ako pag-dating sa pag-ibig

pumunta na lang ako sa Garden ng palasyo,nag-muni-muni,hinawakan ko isa-isa ang mga bulaklak,patuloy parin ang pag-bagsak ng mga luha ko,palagi ko ngang sinasabi sa sarili ko na

diba dapat masaya ka? kasi masaya na siya ngayon?

pero kahit alam ko yu'n,wala eh! pinipilit ko na lang intindihin ang nangyayari,tao lang naman ako may nararamdaman din

pinahid ko ang mga luha ko,at saka kumuha ng isang oras,bibisitahin ko siya,baka sakaling maging masaya

napaka-gat labi ako,ang hirap eh!,hindi ko kayang pigilan ang luha ko,sa oras na makita ko siya,hindi ko alam kung ano ang ibig sabihin ng luha ko,masaya ba'to o malungkot?

kaya ko'to!! kakayanin kong hindi umiyak sa harap niya

papunta na ako sa kay Sam,nang nakita ko ang mga kasamahan ko,yaya-yain ko silang bumisita kay Sam

" Guys,puntahan natin si Sam,baka' nagalit na yu'n sa'tin" pabiro kong sabi

bigla namang hindi ma-ipinta ang mga mukha nila,ngumiti ako,alam konh busy sila sa lovelife nila,karapatan naman nilang maging masaya,malaki ang sinakripisyo nila,kaya dapat sa kabila nito may ngiti sa mga labi nila

ako? hindi ko pa alam kung kanino

" oo na,pumunta na kayo sa dapat niyobg puntahan basta bumisita kayo paminsan ha!" babala ko sa kanila

bigla namang simang ngumiti,at tumango,tinalikuran ko na sila,ang pag-ibig nga  naman

pupuntahan ko na si Sam,miss ko na siya eh!

lakad

lakad

lakad

biglang lumakas ang hangin,ipinikit ko ang mga mata ko,alam kong masaya siya,

hinawakan ko nang maige ang bulaklak,hooo!!! kaya ko'to!

nasa harap ko na siya ngayon,agad akong lumuhod,bakit ikaw pa? bakit ngayon pa? kung saan sa mga panahon na hindi ko kaya?!!

napa-hagulhul na lang ako sa iyak,pwede namang bukas pa eh,kahit isang araw makasama lang kita,makita ko lang mga ngiti mo,ngiting ako ang dahilan 

pero hindi eh,hindi ito ang destiny natin,hindi ito yung panahon natin,pero kailan? sa araw na aalis ka? aalis ka nang wala man lang sinasabi?

hinawakan ko ang puntod niya at saka ko nilagay ang bulaklak,may mahika ang bulaklak na ibinigay ko sa kanya,mahikang hindi nag-iiba ang itsura kahit ilang taon pa ang lilipas

ginawa ko yun sa kanya,kahit ilang taon pa,dahil sa bulaklak parang kailan lang ang nangyari

natutulog siya sa masarap na hangin,sa mga kumakanta na mga damo,kung saan siya lang ang nag-iisa

tumingala ako sa langit,alam kong nakikita niya ako,pero ako? hindi ko siya nakikita

minahal kita ng patago

minahal kita ng pasikreto

at hanggang ngayon minahal kita kahit inawan muna ako

hindi ko akalain,na gano'n kita ka-mahal,kahit sa ganon,naka-sama kita

dahil sa malakas na hangin,biglang lumipad ang bulaklak,ngumiti ako ng pilit,kung sa'n man mapadpad ang bulaklak na'to,alam kong nandun siya

huminga ako nang malalim,pina-pakiramdam ko lang ang hangin, para niya akong niyakap ng pag-ka-higpit-higpit at saka umalis na parang napa-daan lang

kahit ganu'n masaya ako sa kanya,masaya ako kung nasa'n siya,at saka  nag-paalam na ako

pinahid ko ang mga luha ko,gamit ang mga kamay ko,alam kung hindi pa ito ang huling  luhang babagsak

Namatay siya nung nandon pa kami sa harap ng Dragon,nasaksak siya sapuso niya.hindi ako nawalan ng pag-asa dahil isa siyang prinsesa diba? Ibig sabihin nun mabubuhay pa siya diba?? Pero nung tinignan ko yung dragon,tumingin rin siya sakin,gusto kong iparating sa kanya na buhayin siya.Pero ang sabi niya ay hindi maaari.

Gusto kong malaman kung bakit? Dragon siya at iisa sila ni Sam diba?!!! Pero ang sabi niya lang "Si Sam mismo ang humiling na huwag siyang buhayin,dahil Kung hihilingan niyang mabuhay kapalit naman ang buhay ko  " sabi niya

Masakit isipin pero hindi niya man lang nakasama ang mga magulang niya,kahit nakilala man Lang ng gusto.

hanggang sa muli...........Samantha

umalis na ako dun,kahit may konting iyak,alam kung nasa tabi ko lang siya,hindi ko man alam pero ramdam ko

                           The End

again and again thank you for supporting this story,lovelots!!!
hanggang sa muli!!.........

Hindi ko na po sinali yung POV ng parents ni Sam^__^ kaya pasensiya na!!