(ពេលស្ដាប់បទdressនឹងហើយអានរឿងនេះមានអារម្មណ៍ខុសគ្នាណា🤭)
"អត់ទេចង់ទៅផ្ទះវិញលែងទៅ!!" Chanស្រែកពេញផ្ទះពេលនេះត្រូវwoominលើកលីដើរចូលក្នុងផ្ទះវិញដោយឆ្លងកាន់wonwooនឹងmingyuកំពុងតែមើលកូនប្រុសលើកលីមិត្តខ្លួនឯងដូចបាវខ្សាច់ ដោយមិនគិតជួយ។
ដឹម!
រាងកាយchanត្រូវបានwoominបោះអោយដេកនៅលើពូក ខ្លួនតូចរបស់chanងើបមកវិញយ៉ាងលឿននឹងមើលមកwoominទាំងខឹង"ចង់ទៅផ្ទះ! មិនដេកជាមួយឯងទេ!" Chanងើបឈរនឹងដើរហៀបនឹងចេញទៅក្រៅវិញតែwoominបានចាក់សោរទ្វាបោះកូនសោរចោលបាត់។
"Chanឈប់រករឿងបានទេ? គ្រាន់តែដេកធម្មតាៗក៌មិនចេះមែនទេ?" Woominជោគសក់ខ្លួនឯងខ្លាំងៗនេះមិនដឹងត្រូវធ្វើយ៉ាងណាចំពោះមនុស្សរឹងក្បាលដូចជាchanទេ។
"មិនចេះទេ! គ្មានមិត្តឯរណាគេដេករួមគ្រែគ្នាទេ យើងនឹងដេកនៅលើសាឡុងនោះវិញ" chanបែរក្រោយ ធ្វើចិត្តអោយរឹងមាំដូចសំដី ដើរទៅបើកទូរយកភួយមកដេកនៅលើសាឡុង woominបានត្រឹមឈរមើលកាយវិការchanទាំងមិនយល់។
Chanដាក់ខ្លួនដេកដោយមិនខ្វល់នឹងwoominនេះបើមិនអាចទៅផ្ទះបានមានតែអញ្ចឹងទេ។
"Chanកុំទាន់ដេក!" Chanដឹងដល់សម្លេងដែលនិយាយនៅក្បែរខ្នងខ្លួនធ្វើអោយchanដកដង្ហើមយ៉ាងធំទុបទឹកភ្នែកកុំអោយហូរមកទៀត។
"មិនចង់និយាយទេ! ចង់ដេក" chanមិនខ្វល់បន្តបែរខ្នងដាក់woominដែលកំពុងលោតជង្គង់និយាយនៅក្បែរនឹងសាឡុងធំ
"ក្រែងពីមុនឯងចូលចិត្តដេកអោបយើងណាស់មែនទេ?" Woominសួរតែអ្នកម្ខាងទៀតប្រែជាស្ងាត់ឆឹង។
"ពីមុនផ្សេងពេលនេះផ្សេង! ឈប់រំខានយើងទៅយើងចង់ដេក" chanទាញភួយគ្របជិតមុខអស់កំពុងសម្ងំដេក តែអ្នកណាទៅដឹងនៅវិនាទីបន្ទប់មានកម្លាំងមនុស្សមាឌធំកំពុងតែទាញភួយចូលមកដេកនៅលើសាឡុងធំដែល
YOU ARE READING
ម្ចាស់បំណុល(ចប់!)
Romancejeon wonwoo ស្ថិនក្រោមឈ្មោះជាកូនបំណុល តែថានាយតូចមុខមិនដឹងខ្យល់អីនេះទៅជំពាក់អ្វី ម៉ាហ្វៀសង្ហា? kim mingyu ជាម្ចាស់បំណុល តែចុងក្រោយក្លាយជាម្ចាស់ជីវិតកូនបំណុលទៅវិញ។ "ខ្ញុំជំពាក់អ្វីលោកហឹកហឹក?" Wonwooញ័រដៃញ័រជើង "ជំពាក់! ប្រាំពាន់លានវ៉ុន" mingyuដើរចូលមក...