Aşiret Paket

8. Bölüm

🎶 Kahraman Deniz - Son Durağın 🎶

~

Ömer?

Gözlerimiz birken ikimizde hipnoz olmuş gibi durduk ve o ilk araladı dudaklarını. "Gelebilir miyim?"

Yavaşça yutkunup başımı olumlu anlamda salladım. Odaya girdiğinde Defne ardından konuştu. "Ben kapıdayım, biri falan gelirse haber veririm."

Kapıyı kapatarak çıktığında Ömer dikkatlice çiçek buketini baş ucumdaki komidine bıraktı. Geri çekildiğinde gözlerimiz yeniden buluştu ve bu sefer ben konuştum.

"Hoşgeldin."

Sandalyeyi çekerek oturduğunda, "İyi misin?" Dedi.

"Yeni uyandım, iyiyim."

Serum takılı olan elime ve daha sonra tişörtümün altından kalbime takılan kablolara baktı. "Beni umursamadın zannettim, hiç mesaj atmamışsın, aramamışsın?"

"Dün gece direkt yola çıktım ben, Defne'yi her saniye aradım ama. Onunla konuştum sürekli haber verdi bana.."

Gözlerinde bir buğu vardı sanki.

"Sen iyi misin?"

Başını olumsuz anlamda salladı. "Dün geceden beri kalbimin üstünde bir yük var, sesini duyamadığım andan beri ölü gibiyim."

"Ben gerçekten iyiyim."

"Anlayamayacak kimse... Seni kaybetme duygusunun nasıl boktan bir duygu olduğunu kimse anlayamaz."

Göğsümün içinin renklendiğini hissederken kalbimin atışını anlamasın diye kendimi nötr tutmaya çalıştım.

"Ama ben burdayım, kötü olacak, kötüyü düşünecek bir şey kalmadı ki."

Gözlerini yüzüme kenetlediğinde burukça gülümseyerek konuştum. "Bakma şöyle çok çirkinim..."

"Çirkin halin buysa güzelini düşünemiyorum."

"Bir gündür aralıksız yatıyorum göz altlarımı düşünemiyorum şuan."

"Sen en çirkin olduğunu düşündüğün an bile benim hayatımdaki en güzel şeysin..."

Yüzümdeki eşsiz gülümsemenin yazarı o'ydu.
Kaç gündür konuşuyorduk bilmiyorum ama öylesine farklı bir ruh haline bürünmüştüm ki gözlerimin içindeki gülümsemenin, kalbimin pır pır edişinin, midemin içinde uçuşan kelebekleri kimseye açıklayamaz gibiydim.