Aşiret Paket

20. Bölüm

"Anne arıyor kesin geldi!"

Merhaba Şanlıurfa ben geldim.
Ve sevgilimde bana geldi sanırım...

Telefonu açarak kulağıma yasladım. "Efendim?"

"Yavrum ben havaalanına geldim nerden alacağım kargoyu bit bilgin var mı?"

"Danışma falan yok mu aşkım?" Dedim anlaştığımız danışman kadına bakıp gülümseyerek.

"Var, oraya sorayım o zaman?"

"Sor aşkım yönlendirirler onlar seni,"

Susun, biz kütüphanede ders çalışıyoruz şuan.

Elimdeki çiçek buketimi koklayarak heycanla durdum. Ömer bu kalabalıkta farkedemezdi zaten beni. Annemle bekleme alanında oturmuş Ömer paşayı bekliyorduk. Ömer bakış açıma girdiğinde gülümsedim. Boylu poslu, kaslı, aslan manitam ya...

Danışmanın önünde durarak kadına bir şeyler söyledi ve kadın elindeki not kağıdını uzattı. Kağıtta, " Kalplerimiz hiç bir zaman ayrı kalmayacak sevgilim ta ki yıldızlar yer yüzüne inene kadar. Arkana bak..." yazıyordu.

Sırtıyla bakışırken o notu okumayı bitirip arkasını döndü. Biraz uzağında olduğumdan aramızdan geçen insanları yenerek benimle göz göze geldi. Kaşları havalandığında güldüm. Gözlerim dolu doluydu ama..

Kağıdı elinde tutarak bana doğru geldiğinde ben yerimden kıpırdayamadım. Önümde durduğunda, "Harbi benden manyaksın sen..." Diyerek sarıldı. Tek kolumu boynuna sararak başımı boyun girintisine yerleştirdim. "Aşkım.." dedim dolu dolu.

Boynumu öperek daha sıkı sarıldı. "Ne işin var senin burda?"

"Sevgilimi özledim.." dedim boynunu üst üste öperek. "Sevgilin ölsün sana." Saçlarımı öptüğünde geri çekildim.

"Annem bakıyor abartma," dedim fısıldayarak.

"Annen mi?"

Başımı olumlu anlamda salladım. "Beraber gelmiş olabiliriz... Çiçek aldım sana ben!"

"Bu ortada tutamam onu," dediğinde kaşlarım çatıldı. "Neden?"

"Gülüm ordan bakılınca çiçek alan bir prensesemi benziyorum? Sende kalsın alırım sevgilim." Şakağıma dudaklarını bastırdığında gülümsedim.

Annem bize doğru gelip yanımda durduğunda Ömer gülümsedi. "Hoşgeldiniz..."

"Hoşbulduk." Dedi annem gülümseyerek. "Çıkalım mı anne? Otele geçelim artık." Dediğimde başını olumlu anlamda salladı.

"Taksi zor bulur muyuz bu saatte?" Dedim Ömer'e bakarak.

"Ben bırakırım sizi taksiye gerek yok,"

"Zahmet olmasın?" Dedi annem.

"Estağfurullah, buyrun..."

Beraber yürüdüğümüzde telefonumu alarak Defne'ye indiğimizi haber verdim ve yürümeye devam ettim. Havaalanından valizlerimiz olmadığı için rahatlıkla çıkarken Ömer'i takip ettik. İleride siyah bir arabanın önünde durduğumuzda Ömer kapıları açtı. Bende annemde arkaya oturduğumuzda Ömer'de şoför koltuğuna yerleşti. Araba çalıştığında çiçeği ön koltuğa indirdim.