Pencereden dışarı izliyordum su gibi akıp giden anılarımı unutmak için. Her gün biraz daha kaybolan hatıralarımı düşünüyordum. Anılarımın süratle parçalara ayrılması bana acı veriyordu. Alzaymır, beni her geçen gün daha da tutsak ediyordu.
Evin içinde kaybolduğumu hissediyorum. Duvarlarda asılı tablolar , masanın üzerindeki fotoğraflar. Hepsi bir zamanlar yaşadığımı hatırlatıyordu. Şuan yaşamıyormuşum gibi hissediyordum. Ama artık o anılar benden uzaklaşıyor ; alzaymır beni ele geçiriyordu.
Bir gün, odamda eski bir deftere rastgeldim. Defterin sayfaları sararmış ve köşeleri yırtılmıştı. Titreyen ellerimle sayfaları birer birer çevirdim, defterin içindeki yazılara göz attım. Yazılar, hiç yabancı gelmiyordu. Benim defterim olduğunu unutalı yıllar olmuştu. Her cümlede bir parça da olsa kendimden bir ize rastladım.
Bir satır beni özellikle etkiledi: "Anıların kaybolması yeni bir kimliğin önünü açar." Bu cümle, içimde derin bir kuşku uyandırdı. Acaba öyle miydi? Anılarımın kaybolması yeni kimliğimi ortaya mı koyacaktı yoksa yeni bir kimlik mi oluşturacaktı. Gerçek kimliğimi dahi kaybetmeye yüz tuttuğum bir hastalığa sahip birine göre fazla umut verici. Belki de anılarımın kaybolması yeni bir ben inşa ediyordu.
Gözlerim doldu , ama bu sefer hüznün değil, umudun gözyaşlarıydı. Artık geçmişi hatırlamak için anılara ihtiyacım yoktu. Geçmişi hatırlamak için bugünü yaşamam gerekiyordu. Anılar arasında kaybolmak, belki de benim için bir yeni bir sayfaydı.
Defteri kapatıp kasvetli odadan çıktım. Kaybolmuş gibi koridorlarlarda dolaşırken kaybolmuş gibi hissetmiyordum artık. Her adım, kimliğimi yeniden inşa ediyordu. Anılarımın kaybolması, beni bambaşka birisine dönüştürmüştü. Ben yaşanmışlıkların toplamı değil yaşanacakların ta kendisiydim. Bugünü yaşayan, bugünü hisseden ve rotasını yeniden çizmeye çalışan biriydim.
O gün, bahçede oturup çiçeklerin kokusunu içime çektim. Geride bıraktığım her dakika beni yeniden şekillendirecekti. Gökyüzündeki bulutları izledim, her biri farklı bir yönümü temsil ediyordu. Daha iyi bir başlangıç için daha iyi dakikalar geçirmem gerektiğini anlamıştım. Anıların kaybolması, aslında kendini bulmanın ve yeniden keşfetmenin bir yolu olabileceğine karar verdim.
