Kabus

219 12 9
                                    

"Doydum..."

Kısık sesle konuşunca yemek yedirmeyi bıraktım.

"Ama çorbanı içmedin. Onuda ye biraz hadi ufaklık."

"I ıh. Midem bulanıyor."

"Pekala..."

Ayağa kalkıp tepsiyi masaya bıraktım ve yeniden pamire döndüm.

"Nasıl hissediyorsun kendini."

Bir süre düşündü.

"Kaybolmuş gibi."

Bu cevabı beklemiyordum. İyiyim veya kötüyüm olacaktı cevap aslında ama neyse.

"Nerde kaybolduğunu hissediyorsun."

"Geçmişte... Anılarımda."

Elleri titremeye başladı.

Biraz daha yaklaşıp yatağa oturdum.

"Hangi anıların seni kendinden nefret ettiricek kadar güçlü? Neler yaşadında buraya düştün? Ne kaldırdı bu beden... Anlatmak ister misin."

Ellerime düşen damlalar ile ona daha çok yaklaştım.

"Sarılmamı ister misin? Belki rahatlarsın."

Başıyla onayladığı anda biraz daha yaklaşıp sarıldım minik bedene.

Kollarımda usul usul ağlarken ben düşünüyordum.

Kim ve neden.

Nolmuş olabilir.

Noldu da küçük yaşta akıl hastanesine kapatıldı.

Hıçkırıkları artmaya başlayınca hafifçe kendimden ayırıp yüzüne baktım.

Dolgun dudakları, pembeleşmiş yanakları ve boncuk gözleri.

Kafamı iki yana sallayarak hafifçe onu dürttüm.

"Hey... Sakinleş derin nefes al."

Derin nefesler almaya çalışırken aniden nefesi kesilircesine öksürmeye başladı.

"Şşt dur dur geçicek şimdi."

Ağzına ilacını sıktığımda sakinleşen öksürüğü ile derin bir nefes aldım.

Öksürüğü geçince tek tek ilaçlarını çıkarmaya başladım.

"İyi misin ufaklık."

"İyiyim abi."

Abi mı? Abi mı?!

Ona doğru hızla döndüm.

"Bana abi deme. Pars de direk sorun değil."

Tepkimden korkarak başını salladı.

"Pardon biraz fazla tepki verdim..."

Salak pars desin işte nolcak ki. Çocuk sanki sana küfretti.

"Sorun değil... Pars. Şey ben uyumak istiyorum ne zaman uyuyabilirim."

Elimde ilaçlar ile ona yaklaştım.

"İç bakalım şunları."

Minik eliyle elimden hapı alıp ağzına attı.

Diğer elimden suyu alıp içti.

"Aferim sana. Şimdi uyuyabilirsin. Ben şu kapının arkasındaki odadayım tamam mı."

Evet her odada iki tane yer var. Birinde hastalar birinde hemşireler kalıyor.

Hemşirelerin odası çelik kapıdan ve şifreli. İstersem şifre koyabiliyorum ama gerek duymadım.

"İyi geceler pars."

"İyi geceler ufaklık..."

Odama çekildim ve odayı incelemeye başladım. Sade bir odaydı. Hemen karşımda bir yatak bir dolap, çalışma masası ve orta büyüklükte bir banyo.

Buraya getirilen valizimden birkaç parça eşya alıp banyoya girdim.

Suyun altında öylece dururken
Denizi düşündüm. İyi birine benziyordu ama ona ne kadar güvenenilirim hala bilemiyordum. Pamire gelince. Ufak  ve tatlı bir çocuğun ne yaşadığını merak etsemde şuanlık birşey sormamaya karar verdim.

Duştan çıkıp kurulandıktan sonra sadece altımı giyip yatağa yattım.

Daraldım.

...

Gece bir sularında yan odadan gelen bağırışmalar ile hızla doğruldum.

Pamirin odasına hızla girdim.

"HAYIR?! İSTEMİYORUM GİT!"

Pamir yatakta debelenip bağırıken hızla yanına gidip sarıldım.

Hala debelenirken kelepçelemesemde bileğinde duran kelepçe yanağıma gelip kesti. Acıyla inleyip Pamire daha sıkı sarıldım ve kafasını boynuma gömüp beni hissetmesini sağladım.

"Burdayım, yanındayım. Yanlız değilsin."

Boynumda derin nefesler alarak sakinleşti. Nolur nolmaz diye ben yinede hazırlıklı ve tetikte bekliyordum.

"Pamir..."

"Burdayım ufaklık yanındayım."

Ağlayarak bana daha sıkı sarıldı.

"Hadi gel duşa girelim. Çok terlemişsin."

Belinden tuttuğum gibi kucağıma alıp odama götürdüm. O boynumda hafif hafif ağlamaya devam etti.

Onu kendi yatağıma yatırıp yeniden odasına gittim ve kıyafet aldım.

Benim kokumla sakinleşen ufaklığa şefkat ile bakıp yeniden kucağıma alıp banyoya soktum.

"Korkma şimdi. Sadece duş alıcaz. Tamam mı?"

İlk önce sadece pamiri suya soktum ama bana geri gelmeye çalışıp huzursuzlanınca bende onunla suyun altına girdim.

İkimiz beraber duşta bir müddet durduktan sonra duştan çıktık. İlk pamiri giydirip güzelce saçlarını kuruladıktan sonra yatağıma yatırdım.

Sonra kendimi hallettikten sonra pamirin odasına girip çarşafları değiştirdim. Bu sırada Pamir huzurlu bir şekilde uyuyordu.

Pamiri tekrardan yatağına yatırdım ve üstünü sıkıca örttüm.

Derin bir nefes alarak yeniden odama döndüm.

Ama bana bu gece uyku yoktu.

Benim için uzun bir bölümle geldim.

Selammm 😁

Hemen öyle sevgili olamazlar azcık alışsınlar olaylar başlasın öyle 😇

Neyse sizleri seviyorum yorum ve oy istiyorum lütfen 🙃

Byeee 💗💞💓

Kaybolmuş Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon