Philophobia - Thorin Oakenshield - Nederlandse Versie

Part 30

Nu Terwyn alleen rondtrok was er weinig tijd om uit te rusten of eten te zoeken. In de Nevelbergen was er maar weinig voedsel te vinden, gelukkig had ze nog een voorraad aan eten dat ze van Beorn kreeg toen ze richting de IJzerheuvels trok.

Ze was er spaarzaam mee aangezien ze niet wist wanneer ze opnieuw iets zou kunnen eten. Ze durfde nooit lang ergens te blijven aangezien er overal gevaar op de loer lag, van slapen kwam er dus ook niet veel.

Toen ze op een zonnige ochtend dan eindelijk wat groen zag versnelde ze haar pas, al snel keek ze uit op de vallei van Imladris. Dat was hoe Beorn het heette. Hier zouden de elfen wonen, Terwyn had het niet zo voor elfen en al zeker niet na de vreemde ontmoeting in het Groene Woud waarvan ze nog steeds niet goed wist of de elf haar echt hielp of men nu nog strenger de grenzen bewaakte om dwergen gevangen te nemen.

In de vallei moest ze wel half houden en mogelijks zelf bedelen voor eten aangezien ze al door Beorn's voorraad geraakt was. Ze liep voorzichtig de vallei in en ging wat op verkenning. Ze hoorde heel wat vogels fluiten, konijntjes die zaten te trappelen in het struikgewas en in de achtergrond het rustgevend geluid van de watervallen. Deze plek was mogelijks wel één van de mooiste plaatsen die ze ooit zag, de vallei was haar ook niet vreemd. Ze zou bijna gezworen hebben dat ze hier eerder geweest was.

Nadat ze uren door de vallei had rondgedwaald zag ze een vosje lopen, als ze die kon vangen had ze zeker een week te eten! Net als ze haar pijl en boog nam liep het vosje de struiken in, maar Terwyn was niet van plan haar voedsel uit het oog te verliezen en zette de achtervolging in. Zo snel en stil mogelijk liep ze de vos achterna.

Op het pad en door het struikgewas, het maakte haar niet uit zolang ze de vos maar te pakken kreeg. Net als hij weer ging stilstaan om uit een fontein te drinken en Terwyn haar boog aanspande kwamen er echter elfen rondom haar staan.

'Niet bewegen.' Werd er gewaarschuwd waardoor Terwyn geschrokken om zich heen keek.

Hoe hadden die haar nu weer gevonden?

'Sta voorzichtig recht en laat je boog zakken.' Sprak dezelfde elf waarna Terwyn dit ook deed, ze wou hier absoluut niet in de problemen komen.

'Als u ons nu wilt volgen?' Vroeg de elf waarna Terwyn hem vreemd aankeek.

'Naar waar dan wel? Ik ken jullie niet en zou liever mijn tocht vrij vervolgen.' Sprak ze met onzekere toon.

'Mijn naam is Baradir, u bevindt zich in ons gebied en daarom moet u mij volgen naar heer Elrond.' Sprak de elf plechtig waarbij Terwyn fronste, de naam Elrond was haar niet geheel onbekend. Ze had hem al eerder ontmoet. Al was ze vergeten wei deze elf net was of welke rol hij speelde in haar leven.

'Als u wilt volgen?' Sprak de elf opnieuw waarna Terwyn knikte en hem volgde omringd door de andere vier elfen. Al snel liep de dwergenvrouw over de vele bruggetjes en paden die de elfen ontworpen hadden om makkelijk van het ene gebouw naar het andere te kunnen.

Aangekomen bij een groot open platform dat uitzicht bood op de gehele vallei gingen de elfen stilstaan.

'Heer ik hoop dat ik niet stoor, maar wij vonden een indringer.' Sprak Baradir, hierna stonden twee elfen die in gesprek waren op van hun zitplek.

'Arwen ga jij maar alvast kijken waar je broers uithangen voor het avondeten.' Sprak de een. Hij was duidelijk een trotse elf heer, zijn lange gewaden en de kroon op zijn hoofd lieten hem er machtig uitzien. De vrouw was hoogstwaarschijnlijk zijn dochter, ze had dezelfde blik op haar gezicht, vredig, maar wijs. Ook haar kledij liet wel uitschijnen dat ze een belangrijk persoon was. Nadat ze kort knikte verdween ze via een trap naar beneden. Hierna draaide de man die dus Elrond moest noemen zich om.