Aşk-ı Mardin

19.BÖLÜM

KİTABI BEĞENMENİZ
DİLEĞİYLE,
İYİ OKUMALAR DİLERİM ❤️

yillmazey hesabımı takip etmeyi unutmayın

☀️

Her karanlık geceye bir gün güneş doğarmış, her zorluğun ardından bir kolaylık varmış.
Hayatım her geçen gün geçmişten uzaklaşarak yeni günlere merhaba diyordu. Yaşıyordum, yaşamı hissediyordum artık ölmek istemiyordum. Hayatımın geri kalanını mutlulukla devam ettirmek istiyordum ve ettiriyordum da. İçimde özlem var mı? Var. Çokça özlem var, özlüyorum o kadar çok özlüyordum ki hemde...
Zor fırtınaların ardından kurtulup güneşli günlere ulaşmıştım, inşallah bu mutluluk devam ederdi çünkü; bir kez daha o fırtanalarla mücadele edecek kadar güçlü değilim.

Derin bir nefes aldım içime etrafta bakarak kafamı dağıtmaya çalıştım.
Yanından geçtiğimiz dükkanlara ilgimi çeken bir şey var mı diye bakınıyordum bazen tam dikkatimi veremiyordum kafamdaki düşünceler yüzünden.
Söz verdiğim gibi ben, Delal, Şîyar ve Behram çarşıda geziyorduk. He, birde iki adım arkamızda, Ömer abi.
Bejna xanım, Şîyar'ı yıkadıktan bir saat sonra konaktan çıkmıştık güvenlik amaçlı olarak da Ömer abi bizle gelmişti.
Dilan'da bizimle gelecekti ama Behram'ı giydirdikten sonra aşağı indiğimizde Dilan, vazgeçtiğini söylemişti bizimle gelmemişti zaten bizde gelmesi için ikna etmedik. İlkten Dilan'ın neden vazgeçtiğini anlamasamda, biz çıkmak üzereyken Delal'le attığı kaçamak bakışlarından anlamıştım ki bu işte Delal'in parmağı vardı.
Sonuç olarak beşimiz çarşıda geziniyorduk daha doğrusu, biz geziniyorduk, Ömer abi arkamızda durarak bizi kolluyordu.

"Yaşmîn, buraya giyelim!"

Şîyar, tuttuğu elimi çekiştirmeye başladığında düşüncelerimden tamamen kurtuldum. Şîyar'ın, girmek istediği dükkana baktım, bir oyuncak dükkanıydı.

"Tamam, girelim." dedim gülümseyerek.

Şîyar, benim yanımdan hiç ayrılmadığı ve sadece benim elimi bırakmadığı için onu yanıma almış, Behram'ıda Delal'in kucağına vermiştim huylanır ağlar diye bekliyorken canım kardeşim, hiç ağlamadan uslu uslu duruyordu Delal'in kucağında arada bana bakarak bir şeyler söylüyordu.
Oyuncak dükkanına girdiğimizde Şîyar'ın elini bıraktım rahatça dolaşması için oda elini bıraktığım ilk anda gözüne kestirdiği bir oyucak arabayı eline aldı. Kırmızı bir araba, siyah jantları vardı tam da zafı olan bir araba.
Delal ve Behram'da farklı bir yöne giderek oyuncaklara baktı. Ömer abi, kapıya yakın bir şekilde durmuş etrafı açtığı gözleriyle izliyordu olası bir tehlikeye hazır görünüyordu.

"Yaşmîn, ben bunu çok beğendim!" dedi hevesle.

"Beğendiysen alalım." dedim.

Ne ara yanıma geldiğini fark etmediğim Ömer abi, " Bejna xanım, Şîyar oyuncak isterse almayın diye uyarmıştı." diyince korkuyla yerimde irkildim.
Omzumun üzerinden arkaya doğru baktığımda Ömer abi, ifadesiz bir biçimde istifadesini bozmadan bakıyordu.

Şîyar, dudağını bükerek "Yaaa ama," dedi.

Kafamı geri Şîyar'a çevirdiğimde üzgün gözlerle bakıyordu. Kocaman gözlerinde beliren üzgünlük kalbime oturmuştu. İşte bu bakışlara dayanamıyordum!
Kısa bir süre düşündüm sonra Şîyar'ın elindeki arabayı elime aldım, Ömer abi'ye döndüm.