Zaman İzimizi İkimizi Siler | Arda Güler

Söz | 44'

-2 hafta önce-

"Yo, hayır. Güzeldi, gerçekten."

"Sevindim senin adına."

"Teşekkür ederim, Sera'm. Siz ne yapıyorsunuz? Nasıl gidiyo?"

"Bildiğin gibi işte, bebeğim. Ferdi ben falan."

"Heh çok iyi."

"Aslında,"

Duraksadığında, görmeyeceğini bile bile kaşlarımı çattım.

"Aslında?"

"Sana söylemek istediğim bir şey var, Azra."

Çatık kaşlarım, daha da çatıldı.

"Neymiş o?"

"Ben.."

"Sen?"

"Ben de yeni öğrendim aslında. İki gün oldu. Ferdi'ye de yeni söyledim."

"Sera? Neyi? Neden bahsediyorsun?"

"Azra, ben hamileyim."

"Ne!"

Hızla ayağa kalktım.

"Ciddi misin sen!"

"Eveett!"

"Allah'ım, şükürler olsun! Teyze oluyorumm!"

Sera'nın gülüşünü duymamak imkansızdı. Deli gibi seviniyordum.

"Ayy, Seraa! Nasıl mutlu oldum anlatamam!"

"Fark ettim, fark ettim! Anlatmana gerek yok."

Kahkaha attım.

"Kaç haftalık!"

"Üç haftalık."

"Ayy, yerim onu! En kısa zamanda yanına geleceğim! Şu kupa maçını bir atlatalım da."

"Beklerim! Özledim zaten. Sadece Sebastian'la görüştün aylardır!"

Kahkaha attım.

"Askım biliyorsun durumları. Hiçbiri keyfiyetten değildi."

"Biliyorum be, şaka yapıyorum!"

Güldüm.

"Neyse güzelim, kapatıyorum. Sonra konuşuruz yine."

"Tamamdırr."

"Hadi görüşürüz."

"Görüşürüz."

Telefonu kapatır kapatmaz zil çaldı. Kalkıp koşarak kapıya gittim. Kimin geldiğini biliyordum ne de olsa.

Kapıyı açtığımda, doğru tahmin ettiğimi fark ettim. Hızla Arda'nın boynuna atlayıp sarıldım.

"Ardaa! Sera hamileymişşş!"

Arda küçük bir kahkaha attı.

"Biliyorum güzelim, bugün Ferdi aradı."

"Nasıl mutluyum anlatamam!"

Arda güldü. Sonra ondan ayrıldım. Dudak büzdü.

"Ben de, beni özlediğin için sarıldın sanmıştım."

Güldüm. Elinden tutup onu içeri çektim ve kollarımı boynuna doladım. Sımsıkı sarıldım. Kollarını bana sardı.

"Tam da istediğim şey işte.."

Güldüm. Kısa bir süre sonra ayrıldım.

"Hadi geç içeri."

Arda içeri girdi ve oturdu. Yanına gidip oturdum.