Ben istanbul denilen bu koca acımaz şehrin küçük bir mahallesinde doğan bahts ız bir çocuğuyum.Hayata gözlerimi masum tertemiz bir şekilde acmistim.Çünkü daha neler yasayacagimdan neler cekecegimden habersizdim.Ben tek kardeşim bizim aile küçüktü annem babam ve ben üçümüz yaşıyorduk.Tek çocuk oldgum için evde bana olan ilgi oldukça fazlaydi kucukken ağlayarak anne ve babama yaptiramayacgim birsey yoktu. :)
Öylece mutlu, şımarık bir sekilde 5 yaşıma kadar gelmiştim.Ama mutlulugumun da huzurumun da masum gulumsemelerimde sonuna gelicektim o yasda.Bir kış aksami idi.Annem mutfakta bulasik yıkıyor bizde babamla salonda oyun oynuyorduk.Hava oldukça soğuk ve firtinaliydi.Biz evde hicbirseyden habersiz dururken catidan gecen elektrik kablolari birbirine dokunup kıvılcım çıkartirken birden cati alev almış.Eski evlerin catilari hep tahta odundan oldgundan dolayi alevker firtinanın etkisiylede birden cogaldi.Biz babam la salonda otururken birden annemin bulundugu cati kısmı alevlerle çöktü.
YOU ARE READING
Korkusuz Adam
Non-FictionKüçük yaşta büyük cilelerle baslayan hayati hiç istemdgi şekilde yanlış bir kararla yıkılır sonra yeniden ayağı kalkar bu sefer yine olmayinca inanılmaz bir şekilde degisen adamın hayatını anlatıyor.GİBİ
