Korkusuz Adam

-Herşey Daha Yeni Başlıyor ;)

Herkeze merhabalar..
Bugün sizlere kitabımın beşinci bölümünü sunacagim.
Bölüme baslamadan siz değerli okuyucularama birşeyler söylemek istiyorum.Öncelikle benim yazdığım bu kitap normal okudugunuz kitaplardan çok farklı bir özelligi var.Hiçbir zaman normal bir kitap edasina kapılmayın gerçekten hayatınızda ilk kez böyle bir kitap okuyacaksiniz.Öncelikle küçük bir sürprizim vardı size onu aciklayayim.Bugüne kadar tam 4bölüme ulaştık kitabımızda ve farkında olmadığınız birşey eksik kitapda.Çok nadiren 1-2 okuyucum farketti onlarida tebrik ederim bu dikkatli okuycu tutumları için.Aslında bu eksiği çoğu kişinin fark etmesini umuyordum ama neyse bu seferlik olmadi.Lafı fazla uzatmayim ben eksik olan şeyi söyleyim.Kitabımda eksik olan şey....Basrol karakterimizin hiçbir ismi yok suana kadar evet yok kitabı baştan okumak isteyenler olabilir nasıl be yokmuydu diyenler olabilir.Hiç yormayın kendinizi yok ismi karakterin..
Peki neden isimsiz bu karakter neden bir isim kullanmadm.Işte bugün ogreniceksiniz.5.bölüm size herşeyi anlatacaktır.Ben artık bölüme yavaşça geceyim.Ha son birşey daha burası çok çok onemli!!!
Sevgili okuyucularim kitabımı okurken çok çok dikkat edin bazı olaylara bazı kelimelere çünkü hiç olmadığınız kadar sasirabilirsinizn.Kitabı herseyiyle ama çok iyi anlayin cumlemi herseyiyle iyi okuyup anlayın.Gördüğünüz gibi küçük bir isim oyunu oynadim fark eden çok az.Bundan sonraki gelecek süprizler gizemler sizin.kafanızı epey karıştıracak...Dikkatli okuyun...
BENİM KİTABIM NORMAL BİR KİTAP DEĞİL UNUTMAYİN
;)

..Herkez daha olayın şokundayken ben dışarı kaçarak ayaklarımın beni goturdugu yere kadar arkama bakmadan koşmuştum.Kendi kendime "Ben ne yaptım birini bir insanı öldürdüm.Benim yüzümden öldü şimdi ne olcak bana ne yapacaklar!! Babam annem gelin kurtarın ne olur beni bu durumdan lutfen" diyordum.Ama aglamanin sizlanmanin kendi kendime konusmannin bana hiçbir yarari olmayacaktı.Koşarak geldigim bir binanin bahcesine girmiş bir ağacın altında elim ayağım titrer bir vaziyette oturuyordum.Ben yurttan geleli yaklasik 1 saate yakın oluyordu.Artık biraz kendimi toparlamış birsekilde ayağa kalktım.Hava çok bozuktu bugün galiba yağmur yagacakti.Peki simdi ben ne yapmalıyım gidip polis abilere ben yaptım deyip teslimmi olmaliyim yada hayatımın geri kalanını kaçarak gizlenerek mi gecirmelydim.Aslında cevap zaten çok açıktı.Ne benim öyle polisten gizlenebilcek bir evim ne karnımı doyurabilcek bi param vardı.Tek çare galiba polis abilere gidip herşeyi doğruca anlatmakti.Aslında olayı birsürü çocuk gördü.Nede olsa suç bende değildi yani hepsi bende değildi.O adam küçüçük çocuğu dövuyordu ve bu olaya polis abilerde kızardı hem belki kel müdürde ölmemiştirki sadece kafası kaniyordu.Mesela o beni itip yere dustugumde benim de basim carpmis kanamisti.Ama ben hala yaşıyordum.Bu düşüncelerle kafamı meşgul ederken ne yapmam gerektigine karar vermistim

Şimdi geldiğim yere yurda geri gidip ne olduga bakicam ve polis abilere teslim olacaktim...
Daha sonra geldiğim yoldan bu kez yavas adımlarla geri yurda doğru gidiyordum ama hala icimde büyük endişe,korku,suçluluk hissi vardı...
Yarım saate yakın bir süre geçtikten sonra yurdun yan tarafındaki binaya gelmiştim.Bulunduğum yerden yurdun önü oldukca net birsekilde görü lü yordu ve yurda bakınca...
Birden irkildim elim ayağım bacalarım titremeye yeniden başlamıştı.Çünkü yurdun önünde çok fazla polis ve insan vardı.Bu kadar polise ne gerek vardiki diyordum kendi kendime.Yurdun içinde bir tanede ambulans vardı.tepesindeki lamba beni bile aydinlatiyordu.Ben onları seyrederken kendi kendime "Herhalde polisler müdürün çocukları dövdüğünü öğrendi onun için geldiler.Ambulans da zaten müdürün kafasindaki kan için gelmistir.Ben simdi gidip polis abilere müdürü şikayet etmleydim"derken kapidan 2 adam birini sedyeyle heryeri kapali bir şekilde ambulansa götürüyordu.Olamaz dedim ölmeyen birini bu şekilde asla goturemzlerdiki yoksaaa yoksaa kel müdür öldümü.Şimdi ben katil mi oldum koskoca sapa sağlam bir insanı öldürdüm mü ben diye konusp durdum.
Ben bunları kendime söylerken müdürü ambulansa koymuslrdi ve ambulans da yola cıkıp gidiyordu.Şimdi ne olcak peki bana ne yaparlar ki daha ben çok küçügüm tek sucluda ben değilim.Hem kaza ile vurdum hemde müdür çocuğu dövüyordu o sırada ve bunu tüm odadaki çocuklar görmüştü.Daha sonra olduğum yerden yavaşça uzaklaşıp yurdun girişine doğru gidiyordum.
Aslında nedense teslim olmaktan çok korkuyordum.Kendimi teselli edercesine "aptal ne korkuyorsun olan olmuş sen daha küçük bir cocuksn hapishaneler büyük ve kotu adamlar içindir boşuna korkuyorsun yürü git polis abilere hersyi anlat" dedim.Daha sonra ise yavaş adımlarla polis abilerin olduğu yere gidiyordum.Yurdun icine girdigimde oda arkadaslarim beni görür görmez bağırmaya başladılar.KATİL GELDİ IŞTE ORDA KATIL ORDAA....
Bu bağırislari duyunca polis abiler birden bana doğru koşup sanki büyük birini kovalarcasina üstüme gelmeye başlamıştılar.Ben hayatımda ilk kez bu kadr korkmuştum aslında evimiz yandginda da bu denli korkmuştum ve kendimi çok suçlu biri olarak ve KATİL olarak hissettim.