"7. Bölge!" anons sesi tüm bölgede yankılanmış, herkes işini gücünü bırakıp o sese dönmüştü. "salgın tüm sığınaklara ulaşmış, dünya üzerinde bilinen ve hayatta kalmayı başaran tek bölge biziz!"
Nabersiniz yavrularım kdfkfkkf benim psikoloji nanay ama toparlanmaya çalışıyoruzz, Never Let Go stream unutmayın, bugün aldığımız üniformalı Taehyung'u yazın bi köşeye üffff ateş ediyodjdkf neyse, bölümü salıyorum kaçıyorum bol bol yorum, vote unutmayın öpüyorum çokkkkk sıcaklara da dikkat edin benim gibi kafayı yemeyin kalp kalpppppp
Yuh ne kadar uzun olmuş dkdjfkskgkbn
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Foto nice)
*
Tamam, pekala..
Karşımızda devasa bir kurt olduğunu kabul ediyoruz hepimiz, bunda hemfikiriz ama.. ama Tanrı aşkına o kurt ve Hoseok hyungun arasındaki bakış kabul edilebilecek gibi değildi..
Karşımızda bir kurt olduğunu kabul etsek de aslında hiçbirimiz bu gerçeği idrak edememiştik. Bir kurt bu kıyamette ne arıyordu böyle? Üstelik normal bir kurt gibi de değildi, fazla büyüktü ve fazla.. fazla zeki gibi duruyordu, yani nasıl desem, söylediğimiz şeyleri anlıyor gibiydi, yani bizim değil Hoseok hyungun söylediği şeyleri anlıyor gibiydi.
"Çocuklar endişelenmemenizi söyledim, zarar vermeyecek." Hoseok hyung o kadar rahattı ki onun bu rahatlığı beni çok tedirgin ediyordu, "Tanrı aşkına ondan çocuğunmuş gibi söz etme, o bir kurt?" Yoongi hyungun önce sesini yüksek tonda sonra da konuşurken arka tarafta dört ayağı üzerine yatmış bizi gözlemleyen kurda bakışının ardından sesini alçaltmasıyla ona dönmüştüm, o da kurdun bizi anladığını biliyordu.
Beyaz gri karışımı tüyleri rüzgarla birlikte uçuşurken, asil görüntüsü her ne kadar etkilemiş olsa da bizi yani beni, bu ondan korkmamı engellemiyordu.
Alakayı anlamaya çalışıyordum sadece, bu kıyamette hiç bir hayvan görmemişken devasa bir kurdun bir anda çıkagelmesi ne kadar mantıklıydı? gerçi uzun zaman önce bir şeylere mantık yüklemeyi bırakmıştım, her şeyin oluru vardı bu dünyada, her şey mümkündü, imkansız demek imkansızdı ironik bir şekilde.
Herkes bir köşeye toplanmış yaşadığımız saçmalığa anlam vermeye çalışırken gözlerim sürekli olarak arkamızda kalan o kurt ya da her neyse işte ona kayıyordu istemsizce. Korkmuyordum ondan ama tuhaf hissettiriyordu öyle bir şeyin varlığını bilmek.
"Tamam şimdi doğru mu anladım ben.." dedi Jin hyung kaşlarını çatmış Hoseok hyunga bakarken, "senin saldırıya uğradığın gece bu kurt kurtardı seni, ama sana saldıran da buydu?" Parmağını havada sallıyor, kendi söylediği şeylere de kendisi anlam vermeye çalışırcasına bir düşünceyle konuşuyordu, "evet, doğru anlamışsın işte." Hoseok hyungun rahat tavrıyla derin bir nefes çektim içime, çünkü birazdan yaşanacak şeyler bir daha derin bir nefes almama izin vermeyebilirdi, tahmin edebiliyordum.
"Dalga geçiyor bu bizimle." Dedi Jimin gülerek, inanamadığı her şeyi böyle dalgaya vurarak cevaplaması onun korunma mekanizmasıydı ve bu yüzden asla ona karşı ters bir şey söylemezdim ben, anlıyordum çünkü onu. "Kafa buluyor baksanıza.." demiş olsa da o da yaşanan gerçekliğin farkındaydı.
