10. BÖLÜM

808 51 16
                                        


Kapıyı kapatarak odadan çıktığımda bu adamın bir deli hatta manyak olduğuna inanmaya başlayacaktım. az önce yaşadığım şeye hiç bir akıl erdiremiyordum. neymiş efendim beni onda rahatsız eden bir şey varmış. manyak adam.

kesik bir nefes alarak bu olanları takmamaya çalışarak koğuşa girdim. bir kaç asker dışında kimse yoktu koğuşta. yatağıma yattım. gözlerimi açtığımda akşam olmuştu. yemekhaneye gittiğimde tam vaktinde uyanmıştım ki herkes yemek yiyordu. yemeğimi aldım. gözlerim karan ve orkunu aradı ama ortalıkta görünmüyorlardı. fakat başka biri ile kesiştiğinde hemen bakışlarımı çektim.

yemeğimi yedikten sonra koğuşuma gidecektim ki bir askerin telefon edenim olduğunu söyleyince ahizenin başına geçerek telefonu kulağıma dayadım.

"alo "dediğimde hattın ucundaki kişi babamdı. "benim gurur "dedi. ifadesiz bir ses ile "neden aradın "dedim. 

"saygılı ol gurur karşında baban var "dediğinde güldüm. "biliyor musun bundan pek emin değilim "dedim.

"nankör evlat hep böyle bencil kafasına göre yalayan serserinin teki oldun size ne istediniz de vermedim suç bende ama"dediğinde söyledikleri sinirlerimi bozdu. güldüm. hatta kahkaha attım.

"ne mi vermedin sevgi vermedin sen hiç bir gün geçip karşıma seni seviyorum oğlum dedin mi başımı okşadın mı "dediğimde gözlerimin dolduğunu hissettim. hattın ucundan ses gelmedi.

"niye sustun konuşsana hatalısın desene diyemezsin çünkü bunları yapmadın. ben hiç bir şeyini istemiyordum sadece beni sevsen yeterliydi. sırf senin hayalindeki ama gerçekleştiremediğin mesleği avukatlık için hukuk fakültesine girdim avukat oldum sen benimle gurur diye ama sen bunu yapmazsın  "dedim. daha fazla konuşmak istemiyordum. telefonu kapatarak nizamiyeden çıktım. arka bahçeye koruların oraya gittim. 

Hani bazı anlar vardır ya işin içinden çıkamadığın veyahut o saniye içine hapsolduğun o zaman diliminden kurtulmak isteyeceğin o an.

şuan o anı yaşıyordum. bana yaklaşan adamın gözlerine gece karanlığında pek seçemiyordum ama kim olduğunu biliyordum. görüşüm bulanıktı. gözlerim dolmuştu. kalbim babam tarafından hiç hakketmediğim sözler tarafından kırılmış oturduğum bankta ağlamamak için gözyaşlarımı tutuyordum.

belki ben bir erkektim ağlamam gerekiyordu fakat ben erkek olmaktan önce bir insandım. ve acıya tepkinin cinsiyeti olmazdı.

yaklaşan adamın gölgesi üzerime düştüğünde ona bakmadım. bakmak istemedim. beni öyle görmesini istemedim. ayağa kalktım  ve hazır olarak geçerek gözlerimi yere indirdim.

"bu saate burada ne işin var asker "dediğinde sustum. konuşmadım. şayet konuşursam ağlarım diye korktum.

"ben kime diyorum asker "diyen adamın gözlerine baktım. kaşlarını çatmış bana bakarken ona baktığım anda çatık kaşları düzelti.

bana anlamayarak baktı. "neyin var senin "dedi resmiyeti bir kenara bırakarak "hiç komutanım "dedim kırgın çıkan sesim ile.

bana yaklaştı. gece olduğu için her yer karanlıktı ve ortalıkta kimse yoktu. "sana ne olduğunu sordum asker "dediğinde içimdeki bu aptal duygusal yönüm ağır basıyordu. aptaldım işte aptal seni sevmeyen bir baban için bu kadar üzülmek başka neye yarardı ki.

"komutanım özel "dedim. mavi gözleri gözlerimi hedef aldı. "gurur "diye ismimi hitap etti. aramızdaki mesafeyi kapattı.

gözlerimdeki yaşlar daha fazla dayanamadan yanaklarımdan firar ederken dişlerimi sıktım. ağlama sakın! şimdi olmaz.

elini bana uzatan adam ben vuracağını zannederken beni şok edecek bir şey yaptı. elini yanağıma koydu.   

ben ona öylece bakarken gözlerimdeki yaşlar durmadı. yüzü yüzüme yavaş yavaş yaklaşırken gözlerine bakıyordum. yanağımda hissettiğim yumuşak dudaklar ile bedenim buz kesildi. aradan bir kaç dakika geçti. ve hala aynı andaydık.

"bundan birine bahsedersen canını çok fena acıtırım ateş hattı "dedi ve elini çekerek yanımdan geçip gittiğinde durduğum yerde kıpırdamadan az önce olanların etkisindeydim.

ateş komutan yanağımı öpmüştü?

**********************************************************************************

BU ARALAR O KADAR YOĞUNUM Kİ DERS ÇALIŞMAM GEREKİYOR İŞE GİDİYORUM SIK BÖLÜM STAMIYORUM KUSURA BAKMAYIN. BOŞ VAKTİM OLNUCA YAZMAYA ÇALIŞACAM. BÖLÜME BOL YORUM YAPIPI BENİ TAKİP ETMEYİ UNUTMAYIN.


ATEŞ HATTI-BXBHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin