Chapter 51
တောင်းပန်ပါတယ်... ကိုယ်ဆအချိန်မီ မရောက်နိုင်တော့ဘူး
ဂိုဘီတွင် နေဝင်ချိန်က ကြီးကျယ်ခမ်းနားလှသည်။ ယွီနျန်မှာ ယွီချင်း ငယ်ကတည်းက ရှေးဟောင်းပစ္စည်းများ ယဥ်ကျေးမှု အမွေအနှစ်များကို စိတ်မဝင်စားမှန်း သိနေသည်။ ဤနေရာသို့ ရောက်လာပေးခြင်းမှာလည်း အထူးသေ္ဖြင့် သူ့အတွက်ကြောင့်သာ ဖြစ်ပေသည်။ သူလှည့်ကြည့်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
"သဘက်ခါနေ့လည်ကျရင် လေယာဥ်ရှိတယ်... ကျွန်တော် အရင် ပြန်နှင့်တော့မယ်"
ယွီချင်းက သူမ၏ ဦးထုပ်ကို ပြန်ဖြန့်လိုက်ပြီး ပြန်ဖြေလိုက်သည်။
"ကောင်းပြီလေ... ဒီနေရာမှာ ရုပ်ရှင်ရိုက်ပြီးရင် နျင်းချန်ကို ပြန်လာနိုင်ဦးမှာ မဟုတ်ဘူး... ဇာတ်ကားတစ်ကားအတွက် လူရွေးပွဲ ရှိသေးတယ်... ငါ့အေးဂျင့်ပြောတာ ငါ့ဆီကနေ ဇာတ်ကောင်လုချင်နေကြတဲ့ စိတ်ပျက်စရာတွေ ရောင်းရတာကြိုက်တဲ့ ကြာပန်းဖြူမ နှစ်ယောက် ရှိတယ်တဲ့... သူတို့တွေ ရူးသွားတာများလား... သူတို့တွေသာ စိတ်ပျက်စရာတွေ တကယ် ရောင်းနေရင် ဒီသခင်မကြီးက မိနစ်ပိုင်းအတွင်း ပြန်ယူလာပေးလိုက်မယ်"
ယွီနျန် ပြုံး၍ ပြောလိုက်သည်။
"အိမ်ကို ပြန်မကြည့်တော့ဘူးလား"
ယွီချင်းက ဦးထုပ်ကို ဖိထားရင်း မျက်လုံးလှိမ့်လိုက်သည်။
"သူက ဘယ်က ချစ်သူတစ်ယောက်နဲ့ သူ ခရီးထွက်နေမလဲ မသိဘူး... ငါ့အမေ စောစောစီးစီး ဆုံးသွားလို့ တော်သေးတာပေါ့... မဟုတ်ရင် ဒေါသအထွက်လွန်ပြီး သေသွားလိမ့်မယ်... ငါသွားမကြည့်ချင်ပါဘူး...ဘာတွေ တွေ့ရမလဲ မသိတာ... အဲ့ဒီကောင်မလေးတွေ ငါ့မျက်စိအောက် ရောက်မလာသရွေ့ သူတို့ မရှိသလို ဟန်ဆောင်ပေးထားလိုက်မယ်"
ယွီချင်းက နေကာမျက်မှန် ပြန်တပ်လိုက်သည်။
"ပြန်ရအောင်... မှောင်လာရင် အေးလာတော့မယ်... ဒါကြောင့်မို့ စောစောပြန်ကြရအောင်"
ယွီနျန် စီးလာသောလေယာဥ်က ညနေခြောက်နာရီတွင် ဆင်းသက်လာခဲ့သည်။ အထုပ်ရွေးပြီးသွားသောအခါ မုန့်ယွမ်ထံမှ ဗီဒီယိုကော ခေါ်ဆိုမှုတစ်ခု လက်ခံရရှိခဲ့ပြီး ဖန်များက သူ့အား လာကြိုနေကြသည်ဟု ပြောလာသည်။
