The Enchantress of Snow (Delaney Series #1)

Chapter 03: Veil

"Eira..."

"Huh?" I went back to the present when my brother called me.

"I have been calling you."Sagot niya. "I want to ask if you want to close Auroravale again?"

I stood up and looked outside the window. "Hindi."

"Okay. I trust your decision."

Nagpaalam siya sa akin at umalis na. I just stood there, feeling the air around me. Nakatingin ako sa labas ng palasyo, kita ang mga nagtataasang puno na nagsasayawan dahil sa pag gamit ko ng kapangyarihan ko.

"Empress?" Narinig kong tawag ng kapatid ko.

"Blair..." Sambit ko sa pangalan niya.

"Leon said that you need me." Saad niya sa akin.

"I didn-" I paused. "Hmm... I want you to look at the wound on my back." Sabi ko nalang.

Blair was our youngest, and I think that he needed our attention and love at this time.

Kamukha niya si Tobias. Malambing ito at masunurin. He was our Mom's companion so I want to check if he's okay.

Gusto kong maramdaman niya na pwede niya pa rin akong sandalan kahit na mataas ang posisyon ko.

"Sa tingin ko ay maayos na ito. Ginamot mo ba gamit ang kapangyarihan mo?" Tanong niya sa akin.

Inayos niya ulit ang mahabang damit ko at humarap naman ako sa kanya. Hinawakan ko ang ulo niya at dahan-dahan kong tinapik ang balikat niya.

"Look at me, Blair." Utos ko rito. "Look at my eyes."

"That's not allowed." Sagot niya sa akin nang nakayuko

Ng hindi siya nakarinig ng salita sa akin ay siya na mismo ang nag angat ng tingin niya at sinalubong ang mata ko.

"Come here." Saad ko at kinabig siya patungo sa bisig ko.

"I didn't see Mom when she left." Umiiyak na sabi niya. Umuga ang balikat niya dahil sa pag iyak at mas humigpit ang yakap niya sa akin.

I wanted to cry too but I need to be strong for my brother. He can't see me weak.

Rinig na rinig sa buong silid ang pag iyak niya. Hinayaan ko lang siyang umiyak sa bisig ko habang tinatahan siya.

I never wanted to cry but all my siblings suddenly appeared in the room with Leon. They all came to me and Blair, pagkatapos ay yumakap sila sa amin. Kahit sa Robin na ayaw sa mga ganitong bagay ay yumakap rin sa amin.

Ngayon ko lang napagtanto na kami nalang. Wala na kaming mga magulang kaya mas kailangan ko pang palakasin ang loob ko para sa mga kapatid at mga mamamayan na kailangan ako.

All we have is each other now.

"Eira, it's snowing." Sabi sa akin ni Tobias. "You have to stop that now. It's not winter yet. Malalaman ng mga tao na nanghihina ka ngayon. Kailangan mong ipakita sa kanila na maayos ka." Paalala niya sakin. "I'm sorry Ate, I know you're sad right now." He apologized.

Ngumiti ako sa kanya pagkatapos ay huminga ng malalim.

Tama siya, hindi ako pwedeng maging mahina.

"It's okay to feel weak sometimes, Tobias." Biglang sabat ni Robin. "Our sister may be an empress but she's a sister and a daughter too." Matigas na sabi niya sa kapatid namin.

"It's okay, my love." Saad ko sa kanya, nasa bisig ko pa rin si Blair kaya hindi ako makagalaw. "You both have a point at nagpapasalamat ako sa inyong dalawa."

"I think Blair fell asleep" Magnus said pointing at Blair who was now sleeping.

"He didn't sleep while waiting for Eira to come back." sabi ni Tobias.

Napatingin ako sa kapatid kong natutulog. Bigla ay gusto kong umiyak ulit dahil sa nalaman ko. Totoo ngang sobrang maalalahanin ni Blair. "Ako na ang maglalagay sa kanya sa silid niya." I told my siblings.

"Pero-" Angal ni Leon.

I only raised my hand to make him stop talking kaya sabay silang yumuko sa akin. Ang isang kamay ko ay nakahawak kay Blair. I used my power to bring me and Blair in his room. Sumunod pala sa akin si Tobias na siyang tumulong sa akin para ihiga si Blair sa kama.

"I'm sorry, Ate." Yumakap siya sa akin kaya napangiti ako.

"It's okay." I answered and softly ruffled his hair.

That day, I didn't rest. I talked to my officials to strengthen the security of the palace. Pumunta rin ako sa labas ng palasyo para tignan ang lagay ng bayan. I wore my ordinary cloak so the people wouldn't notice me.

May nag aayos na ng mga bahay at may mga mage na ginagamit ang mga kapangyarihan nila para mas mapabilis ang trabaho.

I scanned the air for anything unusual before going to my tower. I checked the ice box in the middle of the room inside my tower, it was glowing and it was clear that the crystal inside was seen.

The crystal that they want. They believed that they can have my power if they can have it.

Binawi ko ang tingin ko rito at tinignan ko ang mukha ko sa salamin. My hair was jet black, it was so black that my eyes popped out more. I have a crystal crown that I always wear. My skin was as pale as the snow. My eyes are colored soft blue and my lips are as red as an apple.

Umalis ako sa harap ng salamin at pumwesto sa gitna ng silid. I summoned ice on my hand and threw it outside the tower. Mabilis itong lumiwanag sa labas pagkatapos ay sumama sa hangin nasa itaas ng itim na ulap.

It then covered the whole of Auroravale like a veil. 

"Let it cover from the heavens to the ground. Those who wish harm on my land shall freeze before entering." I whispered.

The land glowed the color of crystal blue. Pagkatapos ay nawala ito.

Napaluhod ako sa sahig at nanghihina kong itinukod ang kamay ko. I didn't close Auroravale, I only placed a protection in it. Nanghina lang ako dahil sa kapangyarihan na bigla kong inilabas.

"Eira!" Tawag ni Leon sa akin. "What did you do?!" Lumuhod siya para tulungan ako.

I then saw myself inside my room in our palace. Malamig sa silid ko na para bang napapalibutan ng yelo.

"Rest now, princess." Saad niya pagkatapos ay iniwan ako.

He used to call me that when we were young. Naglaho si Leon at binalot ng katahimikan ang silid ko. Before I drew myself to sleep, I decided to use the wind to search my entire land. Tahimik kong pinapakiramdaman ang kapangyarihan ko na bumabalot sa paligid.

Nang maramdaman ko na walang kakaiba sa paligid ay binawi ko ang kapangyarihan ko pagkatapos ay natulog.