Beautiful Life (complete)

Kabanata tatlumpu't isa

Kabanata 31

Hailey

Mag iisang buwan na pero wala pa ring pagbabago ang lagay ng anak ko. She's still in coma and the only thing na magandan ay tinatanggap na ng katawan nya ang mga gamot. We are waiting kung kelan sya magigising. I will never lose hope. May mga cases akong nabasa na kahit brain dead na ang isang tao nagigising pa rin sila. I know one day my baby will wake up.
          
"Anak tama na ang pag gaya kay sleeping beauty, please wake up. Mommy misses you so much." I kissed the back of her hands. Halos tuyo na din ang iba nyang mga sugat.

"Hailey." Pinahid ko ang luha ko bago nilingon ang mga bagong dating.

Bumungad sa akin ang tiim bagang na si Francis. Tipid naman akong ngumiti sa tatlo.  I know why he is mad.

"Why did you do that? Why did you helped our company? After what they have done to you tinulungan mo pa rin sila? Are you out of your mind?" Hindi ako naka imik sa sinabi ni Francis.

"Why did you do that?" Tanong ni Ryu.
        
"Hindi pa ba sapat yung pinatawad mo na sya?! Hailey naman oh! Wag mo namang ganyanin ang sarili mo." Frustration written all over his face. Naihilamos nya ang kamay sa mukha.

"Francis!" Stephanie.
           
"I helped because you are my family. And its a good investment too."

Tumayo ako para lapitan sila pero bago pa man ako tuluyang makalapit sa kanila ay nagdilim ng tuluyan ang paningin ko.

After Five Years...

"Honey, stop playing with your foods. Summer baby are you done with your home works?"
          
"Yes, mom. I'll be late po later may group study kami."
           
"Okay, be careful and text me your location para alam ko. Tell manong rin to wait for you okay?"

She nodded.

Its been five years... limang taon ang mabilis na lumipas. Parang kelan lang akala ko mawawala na ng tuluyan nag anak ko sa akin. God never let me down. He made a miracle at binalik nya ang anak ko sa akin.

Two months after nyang ma comatose she woke up. She went through a lot. Dahil sa hirap na dinaanan nya sa mahabang physical and emotional trauma.

For almost a year everyday umiiyak sya sa sobrang hirap at sakit. There are even a times she wanted to quit. Naging lantang gulay ang anak ko but through the help of the people besides us nakayanan nya at nalagpasan lahat.

Today she's 13 years old. She got accelerated kaya kahit na huminto sya sa pag aaral ng halos dalawang taon she's still grade 8. Hindi na ako nagtaka dahil bata pa lang alam ko nang matalino si Summer.
           
"Opo 'my. Until college ko ba babantayan mo pa rin ako?" napangiti na lang ako sa pagsimangot ng anak ko.

Nang tuluyan na syang gumaling I tell everything to her. Where she came from at kung sino ang magulang nya. I remember how she blame herself sa pagkamatay ng lolo nya na hindi ko sinangayunan. Dad dies dahil matagal na pala nyang iniinda ang sakit sa puso. Its his time na talaga para mag kasama sila ni Mommy ulit.

"Yes baby because you will always be my baby." Nilapitan ko sya at hinalikan sa noo. I chuckles ng ngumuso si Summer.

"But how about me, mommy?" nakangusong tanong ng bunso ko na si Phillip Harley.

My Phillip Harley Eros... my four year old son. Nagbunga ang isang beses na nangyari sa amin ni Riley. Kinalimutan ko na kung papaano nangawa si Phillip dahil kung hindi ito nangyari wala akong matalino at sobrang gwapo ng anak.

"Of course I love you Phillip. Mommy loves you two. Ikaw ate, love mo ba kami ni Phillip?"
           
"Hindi na yun tinatanong Mom, I love you, and I love you kulit. What pasalubong do you want later?" Summer pinched Phillips cheeks kaya napaigtad ang hulo pero agad ding napalitan ng malaking ngiti dahil sa pasalubong.