Ne diyor Özdemir Asaf;
Keşke sen ben olsan,
Seni sevmemin ne kadar zor olduğunu anlasan,
Keşke ben sen olsam,
Bu kadar sevilmenin tadını çıkarsam...
Çok canım acıyordu...
Bu odada bu evde durdukça içim daralıyordu. Nefes alamıyordum. Hava soğuktu ama pencereyi açıp yüzüme vuran rüzgarı hissedip nefes almak istedim.
Sabahın erken saatleriydi. Okula gitmem gerekiyordu. Daha okul saatine vardı ama ben erkenden burdan çıkmak istiyordum. Hazırlandım evden çıkıp bahçe kapısında durdum.
Cevat'ın seslenmesiyle arkama döndüm.
"Yenge ben bırakıcam seni."
Cevat'a ters ters baktım.
"Bana sakın bir daha yenge deme Cevat seni kırmak istemiyorum ve benim kimseye ihtiyacım yok kendim giderim."
"Kusura bakma ağız alışkanlığı demem bir daha ama bırakta seni okula ben bırakayım."
"Hayır ben giderim. Zaten beni zorla getirdi Karan buraya. Lütfen beni rahat bırakın."
"Tamam Vera nasıl istersen."
Bu kadar çabuk ikna olacağını beklemiyordum.
Çantama bir kaç kıyafetimi de koymuştum okul çıkışı buraya geri gelmeyecektim.
Okula gelmiştim daha erkendi bahçedeki banklara oturdum. Sabahın ayazı içime içime işliyordu.
Keşke kendime engel olabilseydimde Karan'a hiç aşık olmasaydım ona bu kadar bağlanmasaydım. En kötüsü de daha çok yakınlarımız tarafından darbe yemekti.
Başımı geriye doğru attım duvara yaslayıp gözümü kapattım. Bu olayların sadece bir rüyadan ibaret olmasını istiyordum. Ne kadar böyle kaldığımı bilmiyorum. Suna ve Baran yanıma gelmişlerdi bana seslendiklerinde kendimi boğulduğum düşüncelerden çıkarıp onlara baktım.
Suna;
"Vera bu soğukta ne yapıyorsun dışarıda içeri girsene."
"Siz ne zaman geldiniz ki.."
Baran;
"Şimdi geldik.. Sana sesleniyoruz duymadın mı gerçekten de!"
"Hayır hiç duymadım özür dilerim dalmışım."
Suna;
"Neye bu kadar daldın iyi misin?"
"Değilim Suna hiç iyi değilim.."
Baran da Karan la olan ilişki mi biliyordu ama çokta ayrıntılı bilmiyordu. Kim olduğunu ne iş yaptığını söylememiştim. Bir tek Suna biliyordu herşeyi.
Baran;
"Vera ne oldu birşey mi oldu. Yoksa baban mı birşey yaptı yine."
Bir bilse Babamı haftalardır görmediği mi böyle demezdi ama benim için Karan'ın yaptıkları ile babamın yaptıkları eş değerdeydi artık. Başımı iki yana salladım
"Hayır babam değil. Bu sefer Karan... "
Dedim. Soluklandım devam ettim.
"Karan ile ayrıldık."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Babamın Borcu
Teen Fiction"Oo küçük hanım iki gündür sizin peşinizdeyiz." "Siz de kimsiniz niye peşimdesiniz ne istiyorsunuz?" " sakin küçük kız" "Kimsiniz dedim" " babanın ödeyemediği borcusun güzelim"
