Savaş'ın Anlatımıyla:
Derin ile muane odasının kapısının önünde Dilan'ı bekliyorduk. Yaklaşık 10 dakikadır içerideydi.
Kısa bir süre sonra Demir, Pelin ve Aras geldi. "Savaş, ne oldu?" Diye sordu Demir. "B-bilmiyorum, bir anda bayıldı" dedim endişeyle. "Tamam, tamam bir sakin ol, bak içeride muane oluyor, birazdan çıkar. Yaşadığı şeyler kolay değil, hâlâ etkisinden çıkamamış olabilir" Dedi Demir.
İçeriden doktor çıktı, hızla doktorun başına toplandık. "Doktor hanım, karım nasıl, iyi mi?" Diye sordum merakla. "Merak etmeyin, çok iyiler" dedi doktor. Kaşlarım çatıldı. "İyiler derken?" Diye sordum şaşkınca. "Anne ve bebek, ikisi de çok iyi" dedi doktor. Gözlerim büyüdü. Ne bebeğiydi bu?!
"Bebek?" Diye sordum anlam vermeye çalışarak. "Eşiniz hamile, tebrik ederim, baba oluyorsunuz" dedi doktor ve yanımızdan uzaklaştı. "Baba? Ben?" Dedim, ne dediğimi bilmiyordum. Şuan elim ayağıma dolanmıştı, şaşkınlığımı gizleyemiyordum. "Abi, tekrar baba oluyorsun!" Dedi Pelin sevinçle. "Baba oluyorum!" Diye bağırdım. Biraz da olsa şokumu atlatmıştım. Aniden böyle bir haber alınca nasıl bir tepki vereceğimi bile bilemedim çünkü. İçeriden bir kadın doktor daha çıktı. "Karım? Karımı görebilir miyim?" Diye sordum güçlükle. Sevinçten cümle kurmakta bile zorluk çekiyordum. "Tabii buyrun" dedi doktor. Hızla içeriye girdim. Demir'lerde peşimden girdi. Dilan'ın gözlerinden yaşlar akıyordu. Hızla yanına gidip sarıldım. "Güzelim" dedim gülümseyerek. "Tekrar anne ve baba oluyoruz" dedi Dilan. "Çok mutluyum Dilan, çok" dedim sevinçle. Sarılmayı bıraktık. Dilan'ın gözlerinden akan yaşları sildim. "Sen nasılsın peki, iyi misin?" Diye sordum. "İyiyim, yani iyiyiz" dedi Dilan gülümseyerek. Güldüm. "Hayırlı olsun hepimize, aramıza yeni bir bebiş geliyor" dedi Pelin. "Abicim, kendini nasıl hissediyorsun?" Diye sordu Demir. "İyiyim abi" dedi Dilan. Derin annesinin yanına geldi. Dilan, Derin'in ellerini tuttu. "Anne, benim kardeşim mi olucak?" Diye sordu Derin. "Evet anneciğim" Diye yanıtladı Dilan. "Yani sen ve dayım, babam ve yengem gibi mi olucam ben?" Diye sordu Derin. Hepimiz güldük. "Evet anneciğim, öyle olacaksınız" dedi Dilan...
4 Ay Sonra;
Dilan'ın Anlatımıyla;
Bugün bebeğimizin cinsiyetini öğrenecektik. Çok heyecanlı ve meraklıydım. Cinsiyeti öğrenmek için bizim evde küçük bir parti düzenlemiştik. Sadece biz bize olacaktık. Poğaçalar, börekler, kurabiyeler, salatalar, her şey vardı. Cinsiyeti öğrenmek için de bir pasta kesecektik. Pastanın içinde pembe krema çıkarsa kız, mavi krema çıkarsa erkek olacaktı.
Savaş, ben ve Derin bembeyaz giyinmiştik. Hepimiz çok şık ve tatlı görünüyorduk.
Abimler de geldi. Herkes hazırdı. Ben ve Savaş pastayı kesmek için masanın başına geçtik. İkimizde çok heyecanlı ve meraklıydık. Bıçağı ikimizde tuttuk. Kesmek için abimler 10'dan geriye saymaya başladı.
"10, 9, 8, 7, 6, 5, 4, 3, 2, 1 ve 0!"
Pastayı kestik. Dilimi pastadan ayırıp bıçak yardımıyla havaya kaldırdık. Pastanın içinde ki krema maviydi. Oğlumuz oluyordu! Pasta dilimini bırakıp sevinçle Savaş'a sarıldım. Şuan ki duygum tarif edilemezdi.
5 Ay Sonra;
9. Ayın 2. Haftasındaydık. Bebeğimiz Sarp her an aramıza gelebilirdi. Evet adını Sarp koyduk. Derin'in adı benim adımın baş harfiydi. Oğlumuzun adı da Savaş'ın baş harfi olsun istemiştik.
Televizyon odasında elimde meyve tabağı ile televizyon izlerken bir anda karnıma yoğun bir sancı girdi. Hemen elimde ki tabağı masanın üzerine bıraktım. "Savaş!" Diye bağırdım. Savaş mutfaktan sesimi duyup koşarak yanıma geldi. "Ne oldu Dilan?!" Dedi Savaş. "Geliyor!" Diye bağırdım. "Ne geliyor?" Dedi Savaş şaşkınca. "Sarp!" Diye yanıtladım. Bir yandan da acıyla bağırıyordum. "Sarp kim?!" Dedi Savaş. "Kim kimi Savaş! Oğlumuz geliyor, doğuruyorum!" Diye bağırdım. "Ne?! Doğuruyor musun?! Dur sakın doğurma! Hastaneye gidelim orada doğur" dedi Savaş. "Bir şey yap Savaş! Geliyor!" Dedim bağırarak. "Dur! Gel koluma gir inelim aşağıya, hemen hastaneye gidelim" dedi Savaş koluma girerken. Savaş'ın koluna girdim ve birlikte aşağıya inip arabayla hastaneye geldik. Tekerlekli sandalye ile ameliyat odasına doğru getiriliyordum. "Savaş!" Diye bağırdım acıyla. "Sakin ol karıcım, sakin. Derin derin nefes al. Yani kızımız anlamında değil, nefes almak anlamında" dedi Savaş. "Ne diyorsun Savaş!? Salak değilim anlayabiliyorum ne demek istediğini" dedim sinirle. "Ben ne dediğimi biliyorum sanki. Neyse boşver sen onu, nefes al ver" dedi Savaş. Nefes alıp vererek sakinleşmeye çalışıyordum. Ameliyathaneye girdik.
20 Dakika Sonra;
Savaş'ın Anlatımıyla;
Ameliyathane kapısının önünde ben ve Demir, Dilan'ı bekliyorduk. Ben heyecan ve telaştan yerimde duramıyordum bile. Aynı duyguları Derin'de de yaşamıştım ama bu daha farklıydı. Bir oğlum olacaktı. Oğlum ile yapacağım aktiviteler daha farklı olacaktı, bu yüzden bu beni daha da heyecanlandırıyordu.
Ameliyathaneye kapısı açıldı, doktor dışarıya çıktı. Hemen merakla başına toplandık. "Doktor hanım. Karım ve bebeğimiz nasıl?" Diye sordum telaşla. "Merak etmeyin, ikiside gayet iyi, birazdan ikisinde odaya alıcaz. Geçmiş olsun" dedi ve yanımızdan uzaklaştı. Sevinçle Demir'e sarıldım. Tekrar baba olmuştum!
5 Yıl Sonra;
Dilan'ın Anlatımıyla;
5 yıl olmuştu Sarp aramıza katılalı. Şimdi Sarp 5 yaşında çok sevimli bir çocuk oldu. Çok meraklı biri, merak ettiği her şeyi sorup öğreniyor. Biraz da yaramaz oldu, kıpır kıpır bir çocuk, yerinde duramıyor.
Derin ise şuan 10 yaşındaydı, 4. Sınıfa gidiyordu, resmen seneye ortaokula gidecekti. Kocaman olmuştu. Derin büyüdükçe daha da olgunlaşıyor ve çok güzel ablalık yapıyordu kardeşine. Derin diğer kız çocukları gibi yaramaz yerinde duramayan bir kız değildi, yaşıtlarına göre daha olgun biriydi. Belki de olgun olmasının sebebi Sarp'tı, ona çok iyi ablalık yapıyordu, bu da Derin'i olgun biri yapmıştı.
Aras ve Akın. Aras 6 yaşında çok tatlı bir çocuk olmuştu. Akın diye de bir kardeşi oldu. Abim ve Pelin'in yeni bir çocukları olmuştu, adı Akın'dı. Akın şuan 2 yaşındaydı. O da çok sevimliydi ve abimin aynısıydı resmen, o kadar çok benziyorlardı yani. Aras'la, Sarp'ın arasında bir yaş vardı, onlar hem çok iyi kuzen, hem de çok iyi arkadaştı. Çok iyi anlaşıyorlar, hiç kavga etmiyorlardı.
Anne ve babama gelirsekte aslında haklarında çok da bir bilgim yok, sadece babamın hâlâ hapiste olduğundan, annemin de yeni biriyle evlendiğini biliyorum. Yani en son böyleydi. Aman aman, bize bulaşmasınlarda, ne halleri varsa görsünler.
Abim ve Pelin ise günler geçtikçe daha tatlı ve anlayışlı bir çift oluyorlardı. Neredeyse hiç birbirlerini kırmıyorlar, üzmüyorlardı. İkinci bebek onlara da ilaç gibi gelmişti. İlk bebekleri olduğunda hiç anne ve babalık duygularını yaşayamadılar, çünkü başımıza bir çok talihsiz olay gelmişti. Bundan onlarda etkilenmişti tabii. Her şey düzene girdiğinde evliliklerinin ve çocuklarının tadını anca anca çıkarmaya başladılar.
Ben ve Savaş'a gelirsek. Bence çok iyi anne baba olmuştuk. Derin'den sonra bir de erkek çocuğumuz olunca anne baba olduğumuzu bir kez daha hatırladık ve bu duygular tekrar tazelendi. Savaş, Sarp'la her gün inanılmaz eğleniyorlardı. Futbol oynuyor, su savaşı yapıyor, araba yarışları yapıyorlardı. Derin biraz daha büyüyüp olgunlaştığı için yemek yapmaya merak salmıştı. Birlikte neredeyse hiç mutfaktan çıkmıyor, sürekli yemek hazırlıyorduk. Derin'le yemek hazırlamanın bu kadar eğlenceli olacağını hiç tahmin edememiştim.
Sarp doğduktan bir kaç ay sonra bahçeli, havuzlu büyük bir eve taşındık. Taşındığımız çok da iyi olmuştu, özellikle çocuklar için, sürekli evde tıkılıp kalmaktansa bahçede koşup oynamaları daha iyiydi.
Anlayacağınız hepimiz bir düzen kurmuş, yaşayıp gidiyorduk. Bu güzel hayata ulaşmadan önce cehennem gibi olan yaşamımın içinde sonsuza kadar mahsur kalacağım sanmıştım. Fakat benim için çok güzel bir kader yazılmış, en güzel şekilde o kaderi yaşayabilmek için elimden geleni yapıyorum. Güzel hayatlara ulaşabilmenin tek çaresi sabretmek. Sabırlı olun, hayat sizin için sizin gibi bir sürü güzellik yazdı, bu güzelliğin peşini sakın bırakmayın. Kararlı, cesur ve korkusuz olun. Tüm güzellikler sizinle olsun...♡
