ගොඩක් අයට කලින් චැපිය මග ඇරිලා...දවස් දෙක තුනකට කලින් දුන්නේ...දූවලා ගිහින් ඒක කියෝලා එන්න මේකට....
.
.
.
.
.
.
.
..ටකස් ටකස්....
ටකස් ටකස්....
වේගයෙන් යකඩ පීලි මතින් කෝච්චිය ඉදිරියට ඇදෙනවා.....ඒ ඇදිලා යන වේගයත් එක්කම දැනෙන නොදැනෙන ගානට කෝච්චිය දෙපැත්තට වැනෙනවා.....ඒත් එක්කම උරහිස මතට දැනෙන ආදරනීය උනුහුමත් දෙපැත්තට ගැස්සෙද්දි...ධතාශ්ගෙ එක අතක් පරිස්සමට තීනුගෙ ඔලුව මතින් නතර වෙනවා....
හරි මහන්සියි.ඒ වගේමයි විඩාවයි...ගතට විතරක්මද..නෑ හිතටත්.....බරම බර හුස්මක් තුන්වෙනි පන්තියේ අසුනක් මත වාඩිවෙලා හිටිය ධතාශ්ගෙන් පිටවෙද්දි අතැගිලි අස්සට තවත් තද කරලා අල්ලගත්තේ ඒ දෑගිලි එක්කම විතරක් පැටලෙන්න අයිතිය තියන චූටි අත තවත් තදින් අල්ලන්...
කෝච්චිය ඉදිරියට ඇදෙනවා.....වීදුරු ජනෙල් කවුලුවෙන් පේනේ නිල් පාට තෙරක් නැති මුහුද ඇහිපිය ගහන නිමේශයකින් ඇස් ඉස්සරහම පහුවෙලා යනවා..ගොඩ ගහපු ගල් පේලියක් එක්කම වෙරලක්නැති මුහුදු තීරය..ආපිට හැරිලා බලන්නවත් බැරි තරමේ වේගෙකින් කෝච්චිය පහු කරගෙන යන්න යද්දි..හුස්මක් කටක් ගන්නවත් බැරි තරමට සෙනග පිරිලා ඉන්න තුන්වෙනි පන්තියේ මැදිරිය අතරේ කාගෙදෝ ගෑනු කෙනෙක්ගේ ගමන් මල්ලක් උකුල උඩින් තියාගත්තු ධතාශ්...කෝච්චියේ ගැස්සිල්ලත් එක්ක ඇගට බර වෙන පිරිමිද ගෑනුද කියලා හරියට බලාගන්න බැරි මිනිස්සු රොත්තෙන් උරහිස එහාට අරන් තවත් ටිකක් තීනුට ලන් උනා.....ගමන් මහන්සියටම නිදාවැටෙන එයාගෙ චූටි වස්තුව හීරීමක්වත් නොවෙන්න ජනෙලේ අයිනට කරලා හුස්ම හිර කරන දාඩිය ගදෙන් බේරෙන්න බෙල්ල විතරක් ජනේලේ පැත්තට හැරෙව්වා.....
..නැ නැ දැන් ලග ඉන්නේ....ඔව් ඊලග එකෙන් බහිනවා...හ්ම් ...හා හා..දැන් ඕක කීවතාවක් කිව්වද....පරිස්සමට එන්නම් අනේ...මේවා මන් ගිහින් නැති පාරවල්ද....මන් පොඩි එකෙක් නෙවේ අප්පා.....හාහ්..මොකක්...ගැට කපන උන්...එහෙම එකෙක් හිටියොත් ඉතින් උන්‍ට මාව තමා උස්සන් යන්න වෙන්නේ....හහා...හා අනේ..ඇති දැන් ඔය....පරිස්සමට එන්නම්..හ්ම් හ්ම්..බුදු සරනයි...
