POV: As A Mom, As A Wife ✅

70 - How to Kiss An Angel

  Agad din naman siyang tumabi sa akin.

"Ayaw mo nabang Mommy kita?..." malungkot na tanong niya habang nakatitig lang sa akin.

Ngumiti naman ako sa kanya...

"Gusto syempre. dahil diba yan ang usapan natin. I'll be your Mom, whatever happens, right? "

Huminga naman siya ng malalim.

"Dahil ba kay Hendrix na patuloy mong iniisip na ako?" malungkot na tanong niya.

Muli akong umiling sa kanya.

"Well, dati ay oo, dahil everytime you called me Mom, ay nababawasan din naman ang pagka miss ko sa kanya." malungkot na tugon ko.

He signed deeply.

"Do you still love him, Mommy Bijjin?"

Tumango naman ako agad sa kanya.

"He still my Son, Kenji at hindi mababago yon..." matapat na tugon ko.

"I'm not asking if you still love your Son.. I ask you if mahal mo pa ba siya in other way?"..

Hindi naman ako agad nakasagot sa kanya.

"Dahil iba siya at iba ka. Anak ko siya habang ikaw naman ay hindi naman talaga. Mali ang gustuhin ko siya pero masaya naman ako kapag naiisip ka. Masaya ako kapag umaga dahil makikita na kita at malungkot naman kapag sa gabi na kailangan mo ng umalis dito. " patuloy ko.

Napayuko naman siya sa huling sinabi ko. Kasabay naman ng paglandas ng mga luha sa aking pisngi.

Mabilis naman niya akong niyakap.

"Don't cry please... Nalulungkot kasi ako everytime na ganyan ka, malungkot ka. Siguro ay hindi mo lang napapansin ang mga bagay na yon diba?"

Sandali naman akong humilig sa balikat niya.

"Natatakot ako Ken... Natatakot akong dumating ang time na malayo kana... Yung hindi mo na ako kayang puntahan pa kapag naman gusto kitang makita. Kapag nalulungkot ako at umiiyak."

Iniangat naman niya ang aking mukha at tumitig siya sa akin.

"Watashi wa anata to kekkon shimasu... Kathleen!" Matapat na sabi niya.

Sandali naman akong napatitig sa kanya. Upang makita ang sensiridad niya...

"Ok ganito nalang... Pakakasalan kita Kathleen.. Be my girl please.. Be my woman... Be my wife... And most of all be the Mom of my child soon."

Kasabay ng pagdukot niya sa bulsa ng isang diamond ring at isinuot ito sa akin.

Muli akong napaluha. But now ay isa ng tears of joy na siguro.

"Kenji..."

"Aishiteimasu Kath. Mahal kita Ms Kathleen Zhimitzu. Siguro nga ay napakabata ko pa pero sure na sure ako sa nararamdaman ko simula pa lang sa una kitang makita.

"Arigato...Dōmo arigatōgozaimas... But I'm sorry Ken?" Malungkot na tugon ko.
 
  Hindi naman siya natinag at agad na ngumiti sa akin. Bago muli itong isinara ang maliit na ringbox at ibinalik sa kanyang bulsa.
 
  "Wakarimashita Mommy Bijjin. (I understand) No worries at all ok." Sabi pa niya tsaka itinaas ang dalawang kamay tanda ng pagsuko niya.
 
  Napatawa naman ako sa naging gesture niya.
 
  "Mattaku dōi dekimasen ka? (Sure ka na hindi ka galit?) Kasi kung tatanggapin ko siya ngayon ay magiging unfair ako sa iyo Kenji. At ayoko ding tanggapin ka dahil iniwan lang ako ni Hendrix diba?" Malungkot na saad ko pa sa kanya.
 
  "Watashi ga anata ni itta koto no yō ni. Daijōbudesu. Watashi wa anata no iu koto ga wakarimasu, ano kaba naiintindiham kita. At walang problema sa akin. Ang makasama ka ay higit pa sa lahat ini offer sa iyo Mommy Biijin. Watashi o shinjite kudasai (please believe me)." sabi pa niya.
 
  I sighed deeply, tsaka pinahid ng palad ko ang mga luha ko.
 
  "Mahal ko si Hendrix, at alam kong darating ang time na sasabihin ko sa iyo na naka moved on na ako, at masaya na din tratuhin siya bilang Anak ko lang."

Bahagya niyang inilapit sa akin ang kanyang mukha. Almost an inch. At halos hindi ako humihinga habang tila nama magnet ako sa kanyang napaka gwapong mukha.

Mula sa medyo makakapal niyang kilay, singkit na mga mata, matangos na ilong at higit sa lahat ay ang napakanipis niyang mapupulang labi. Na tila ba kay sarap halikan. Ngunit bakit nga ba hindi ko maibaling nalang sa kanya ang dapat naman talaga ay sa kanya at hindi sa anak kong si Hendrix.

"Anata wa hontōni kireidesu... You are so beautiful my Mommy Bijjin. Your eyes...

Your nose...

Your lips..

You are almost perfect... An angel from above..."

Pumikit ako at bagamat nagulat talaga sa biglang paglapat ng mga labi niya sa labi ko.

Bumasa ito ng husto sa mga labi ko, habang nakayakap lang ako sa kanya ng mahigpit. At damahin ang napabilis ng pagtibok ng aming mga puso. While I'm in the state of shock at hindi agad nakahupa sa halik niya.

"Uahhh Ghad Kenji... No!"

Halos masakop ng bibig niya ang aking mga labi sa sobrang kasabikan niya.

Nakakalunod ito, halos hindi ako makahinga... Ngunit mas namumutawi ang langit na dulot nito sa akin.

Ang napakatamis niyang labi na ngayon ay malayang umuukopa sa aking bibig ko na tila dinadala ako sa pinaka sukdulan ng langit.

At muli namang mapaliyad ng muli ay maramdaman ko ang kamay niyang masuyong humihimas sa aking mga hita. Habang ako naman ay mahigpit lang nakayakap sa kanya.

"Stop it Kenji please..."
  At tama part ito ng isang insanity...
  Dahil si Hendrix ang mahal ko at hindi siya.
 
  Mabilis ko siyang itinulak. At halos naghahabol kami ng paghinga pareho matapos namang maghiwalay ng aming mga labi.
 
  "Ipangako mong hindi na ito mauulit pa Kenji. Or else ay uuwi ako ng mas maaga sa Pilipinas!!." matigas na banta ko sa kanya.

Mabilis naman niyang punasan ng sarili niyang panyo ang aking bibig na nabasa ng sobra dahil sa paghalik niya.
  At agad ko itong iniiwas sa kanya.

"Yeah I promised hindi na ito mauulit pa Mommy Bijjin? Unless ikaw ang mag insist nito ay hindi na ako mag initiate pa" confident na sabi pa niya.
 
  "Sumasarap lang ang isang halik kapag gusto mo daw ang taong gumagawa nito sa iyo, tama ba?" sabi ko pa

Ngumiti naman siya sa akin.

"Anata ga watashi no kisu o tanoshinde kureta koto o shitte ureshīdesu..."
  (Masaya akong malaman na nag enjoy ka sa halik ko kahit papaano...)
 
  Natawa naman ako at tsaka tumayo mula sa pagkakatabi niya...
 
  "Alam mo bang kamukha mo si Lee Min Ho? Yung Korean Actor na sobrang crush ko... Kaya lang siguro ako nadala sa halik mo." Sabi ko pa. At pagbabago ko din naman ng usapan.

Ngumiti naman siya sa sinabi ko.

"Yeah kilala ko siya. At alam ko yon ehem." Habang nakatawang sabi pa niya.

"Ay joke lang pala yon, kasi baka lumaki ulo ng isa diyan? At ulitin na naman yun...Pero pasalamat ka at friend kita, dahil kung hindi ay ipapa police talaga kita." Natatawang biro ko pa.
 
  Napataas naman ang kamay niya. Iba kasi ang batas dito pagdating sa kung paano tratuhin ng tama ang mga babae.
 
  Tumawa naman ako upang ipahiwatig sa kanya na biro lang naman talaga ang sinabi ko.

" Pero alam mo din ba Mommy Bijjin na akala ko dati ay native Japanese ka din noong una kitang makita? Tapos ng makita ko nga yung ID mo ay don ko nalaman ng Pinay ka pala."

Muli naman akong kinilig sa sinabi niya. At alalahanin ang kauna-unahang pagkakataong makita siya. Bago naman muling bumaling sa kanya.

"Ang mabuti pa ay kumain nalang tayo diba? Daanin na lang natin sa kain yang mga emosyong hindi naman para sa atin talaga diba?" matatag na sabi ko.
 
  Napakibit balikat naman siya...
 
  "Yoshi, tabeyou" (Ok, let's eat..)
 

>>>

Masaya kaming kumain na dalawa. Kung dati ay magkaharap lang kami sa mesa ay magkatabi na kami ngayon.

" May ibubulong pala ako sa iyo Mommy Bijjin, pero huwag mo akong pagtatawanan or worse ay baka ma turn off kapa. Pero sasabihin ko pa din dahil ngayon ay nanliligaw na ako sa iyo diba?"

Sandali naman akong natigilan at napatitig sa kanya.
  "Ano yon Ken?" Kinakabahang balik tanong ko sa kanya.

"Promise mo muna na hindi ka mandidiri. Sabi kasi ni Mama, big turn off daw kasi yon sa mga Filipina Girls eh." sabi pa niya habang tila nahihiya.

"Ok ano ba kasi yon? Dali na sabihin mo na." Curious na sabi ko.

Itinapat niya ang bibig niya sa tainga ko... At tsaka may ubinulong sa akin...