ABİLERİM Mİ?

16

16. Bölüm

°°Zeynep Casalini - Duvar

Dünün ardından çok şiddetli bir şekilde grip olmuştum ve iki gün okula gitmemiştim. Hala çok hastaydım ama bugün okula gidecektim.

Odamdan aşağıya inip yorgun adımlarla mutfak masasına oturdum.

"Bebeğim, iyi oldun mu?" Benim ısrarlarıma rağmen dün gece Aral ile uyumuştuk ve ben sürekli sayıklayıp uyanmıştım o da uyuyamamıştı ve yorgun görünüyordu.

Onlar hasta olduğum için sanıyorlardı ama her zaman olan bir şeydi. Kabuslarım bitmiyordu ve uykularımın katili oluyordu.

"İyiyim, abi." Dedim hasta olduğumu belli eden sesim ile.

Poyraz dudaklarını alnıma dokundurup kendince ateşimi ölçtü. "İyisin sanki."

"İyiyim abi!" Dedim bıkkın bir şekilde.

Dün Mert, Adal ve Can Ankara'ya gitmişlerdi. Ev sessizdi.

Babam bu sıra masaya gelip o da yanağımdan öptü.
"Babacığım, iyi oldun mu?"

"İyiyim, baba." Dedim yorgun bir sesle ve burnumu çektim.

"İyi durmuyorsun, okula gitme istersen."

"Yok baba, gitmek zorundayım. On ikiyim ben. Haftaya deneme sınavı var."

Bu sıra Aral konuştu. "Aşkım benim, yorma kendini hem hastasın hem kalbin... Bir şey olursa hemen beni arıyorsun. Hocalarına konuşacağım."

Annem mutfaktan Afize abla ile içeriye geldi. Elindekileri bırakıp oturdu.

Ali abim neredeydi?

Annem bana sıkıca sarılıyordu ki ittim ama izin vermedi. "Anne hasta olacaksın ya," dediğimi umursamadan yüzüme öpücükler kondurmaya başladı.

"Dur, hapşuracağım!" Diye bağırıp ayağa kalktım.

Yemek masasından uzaklaşıp koluma tam dört kez üst üste hapşurdum. Sonra tekrar hapşurunca ağlamaklı bir ses çıkardım. Birinin kolunu omzuma attığını hissettim.

Ali abim yanağıma bir öpücük kondururken konuşmaya başladık.

Ben yerime otururken Poyraz tabağıma bir şeyler döküyordu. "Abi, yemicem yemicem!"

"Sus, kız. Hepsi bitecek." Aral'a ölümcül olduğunu düşündüğüm bakışımı attım ama bana öpücük ile karşılık verdi.

Tam o esnada bana bir mesaj geldi. Telefonumu açık navi Jean'imin cebinden çıkarıp baktığımda irkildim.

O mesaj atmıştı. Bozuntuya vermedim.

"Kim o kim?" Dedi dibime girmeye çalışarak Aral. Ona dirsek atıp mesajı sildim.

Yemeğin ardından bol sohbetli bir okul yolcuğu yaşadık Poyraz ile ve beni okula bıraktı.

Sınıfa çıktığımda neyse ki artık bana bakmıyorlardı çabuk unutulmuştu.

Medusa'yı her zamanki gibi telefonuna bir şeyler çizerken gördüm. Ama üzgün duruyordu kaşlarım çatıldı.

Ben ilerlerken bakışları bana uğradı ve birden kendini üzerime attı.

"Umay! Çok özledim kızım." Dedi sıkı sıkı sarılırken. Hafta sonu ile birlikte hepi topu dört gündü.

"Yaa," diye miyavladım.

Tekrar bana sıkıca sarıldı.
"Geçmiş olsun, bebeğim. Eğer iyi olmasaydın biz bugün Defne ile seni görmeye gelecektik."

Gülümsedim.