BİR KÜÇÜK SIR

Bölüm 29: İçe Yerleşen Korku

Hellooo!

Uzun yazmayacağım deyip yine çok uzun bir bölüm yazdım sndjsjdjdj
Çünkü uzun zamandır beklediğinizi biliyorum ♥️

Hadi bölüme geçelim canlarım.

Bölüm 29: İçe Yerleşen Korku

Tam her şey yoluna girecek dediğim an hayat bana kıçıyla gülüyordu.

Berzan abim ve Ferzan abimle odada tek kalmıştık. Ferzana abimin bayılmasının üzerinden yaklaşık bir saat geçmişti ve abimin tek bir tokadıyla ayılmıştı kendisi.

Şu an hepimiz birbirimizle bakışırken Berzan abim elini Ferzan'ın omzuna yerleştirdi.

"Bende kabul etmek istemesem de gerçek bu Ferzan."

Berzan abime ufak bir tebessüm ettim içimdeki endişeye rağmen.

Ferzan abim dakikalardır konuşmuyor, dirseklerini dizlerine yaslamış bir şekilde yere bakıyordu.

İç çektiğimde kızarmış gözleri beni bulurken "Sizin için kabul etmesi zor bir durum olduğunun farkındayım." deyince elleriyle yüzünü sıvazladı.

"O zamanlar Boran'ın kim olduğundan haberim yoktu ve bir şekilde durumlar bu şekilde gelişti. Yaptığı yanlışlar var elbette ama bende bebeğimi ondan saklayarak doğru bir şey yapmadım. İstemeden de olsa bu duruma geldik." diyerek yavaşça konuştum.

Berzam abim gözlerini kısarken "Tek bir şey soracağım abim..." dediğinde gerildim.

"Sen sevmiyorsun değil mi bu hırboyu?"

Nefesim boğazımda tıkanırken ilk kez karşısında verecek bir cevabım yoktu.

Suskunluğum karşısında ikisininde kaşları çatılırken Ferzan abim birden ayaklanarak "Seni kandırdı öyle mi?" dedi sinirle.

"Kim olduğunu bütün Urfa bilirken senden nasıl sakladı bu adam kendini kızım? Seni kandırmış işte basbayağı!"

Buruk bir tebessüm sunarak "O konulara hiç girmeyelim. Beni kandıranların listesi açılırsa altından kalkamayız." dediğimde afalladı. Berzan abim ise iç çekmişti.

Laf sokmak için söylememiştim, ama üzülmüşlerdi.

Bu yüzden biraz daha ılımlı olmaya karar verdim. Ferzan abimin yanına oturarak ellerine uzanıp tuttuğumda gözbebekleri titredi.

"Beni düşündüğünüz için bana söylemediğinizin farkındayım. Bundan sonra sizden bir şey saklamak istemiyorum ben. Evet Boran'ın başta amacı farklı olabilir ve hâlâ bu konuyu affetmiş değilim. Ama sonradan o da beni kaybetmekten korktuğu için söyleyememiş. Şu an konu ben değilim, Mavi. Bu konuyu tekrar tekrar anlatmak istemiyorum. Ve babamlara da detayıyla açıklayacağım zaten. Sadece kendimi hazır hissetmek istiyorum. O benim bebeğimin babası... Ne yaşarsak yaşayalım onları nasıl ayırabilirim abi?" dediğimde ellerimi kavrarken Berzan abim yanıma gelerek beni kendine çekti ve sarıldı.

"Bizim haberimiz olmadan sen neler yaşamışsın be abisinin güzeli..."

Çenemi göğsüne yaslayarak ona bakarken "Benim içimde kalan duyguları, babasızlığı kendi kızıma nasıl yaşatırım? Ben... Bir yıl dahi olsa kızım babasını tanımadığı için bile pişmanlık duyuyorum." dediğimde abimin gözlerinin sulandığını gördüm. Eğilip alnımdan öperken "Abisinin güzeli... Güzel kalplim." dedi iç çekerek.

Ferzan abim burnunu çektiğinde şaşkınca ona baktım.

"Ağlıyor musun be?"

"Yok. Gözüme yıkılan hayallerim kaçtı." dediğinde kahkaha attık.