Ben profesyonel bir yazar değilim, hatta direk bir yazar değilim. Hatalarım olabilir, ama olabildiğince yapmamaya çalışıyorum. Eğer kötü yorum yapacaksanız direk gitmenizi tercih ediyorum. Bu ara baya arttı ve sıkmaya başladı artık.
Bacaklarımı uzatarak ve kollarımı göğsümde birleşerek otururken suratım asıktı. Bahçede bekliyordum, herkes gitmişti. Daniele'ye Kenan'a beni ararsa bahçede olacağımı söylemesini istemiştim. Sinirlerim çok bozulmuştu. Aklıma gelen yorumlarla iğreniyordum.
@: Aferin Kenan
@b: Çocuk genç zaten oğlum, Alyssa ya sadık mı kalacak sanmıştınız
@c: 1 Arda 2 Kenan aferin lan
Bunlar sadece birkaçıydı. İğrenç bir duyguydu.
"Hey! Alyssa!" Gelen sesle kafamı yana çevirdim. Kenan, gülerken yanıma geliyordu. Hiçbir şey olmamış gibi. Ne komik ama!
Ayağa kalktığımda ona baktım. Bana sarılacakken kendimi geri çekip kafamı başka tarafa çevirdim. Onu görmesemde şaşkınca bana baktığını görebiliyordum.
"Sen.. İyi misin?"
Sorusunu takmayarak ona baktım. "Fanlarınla sarılmaya devam edebilirdin Kenan, boşuna yanıma geldin." Kaşını çattı.
"Neden bahsediyorsun? Bana hayatımda ilk defa gördüğüm bir kızı kıskandığını söylemeyeceksin. Değil mi?"
"Evet, söylüyorum! Buna nasıl izin verirsin? Ne tepki vereceğimi hiç düşünmedin mi?!" Sinirle bağırdığımda o da sinirlenmişti.
"Boşuna alınganlık yapıyorsun. Derdin ne Alyssa, söylesene?"
"Hah! Ben mi alıngan oldum şimdi?!"
"Doğruları söylüyorum." Demek öyle ha.. Sinirle ona bakarken kala kalmıştım.
"Peki, sen bilirsin." Arkamı dönüp gidecektim ki kolumdan sertçe tutmasıyla ona döndüm.
"Bana istediğin her şeyi söyleyip sonra gidebileceğini mi sanıyorsun? Sabrımı sınama Alyssa, bu asılsız kıskançlıktan bıktım! Anladın mı?"
"Git o zaman!" Sinirle onu göğsünden ittirdiğimde hayretle bana baktı.
"Bu kadar bıktırdığımı düşünmemiştim! Sen.."
"Hey!" Gelen sesle hemen karşıma baktım. Dusan kaşlarını çatarak yanımıza geldiğinde omuzlarımı düşürdüm.
"Ne oluyor burada? Ne bağırıp duruyorsunuz? Kenan, ne oluyor oğlum?" Dusan'a bakıp elimi boşver dercesine salladım.
"Bir şey olduğu yok Dusan, ben de şimdi gidiyordum zaten..." Arkamı dönecektim ki Dusan elini kaldırdı.
"Hayır, Alyssa, dur." Dusan'a baktığımda oldukça ciddi olduğunu gördüm.
"İkinizde hiçbir yere gitmiyorsunuz. Yürüyün, benim eve gidiyoruz."
"Ne? Neden?!" Ellerimi hayretle ortaya açtığımda Dusan sertçe bana bakmıştı.
"Alwyn, bir kez daha söylemeyeceğim. Hemen, arabaya hadi." Off! Tanrım, bu yaşadığım en garip an!
Sinirle Kenan'ı arkamda bırakıp Dusan'ın arabasına ilerledim ve arka kapıyı açıp bindim.
Regl günüm mü yaklaşıyordu amına koyayım? Neydi bu gerginliğim?
Karanlık yollarda giderken kollarımı göğsümde birleştirmiş yola bakıyordum. Dusan arada bir bana ve Kenan'a bakıp duruyordu. Aramızdaki gerginliğini anlamıştı.
