Beklemek iyice canımı sıkmıştı artık tırnaklarımı ısırmaya başlamıştım. Bir kaç saat sonra Karan kaldığımız eve gelmişti.
Ona bir şey olmasından çok korkmuştum neyse ki iyiydi.
Gelir gelmez boynuna sarıldım.
"Sana bir şey olacak diye çok korktum."dedim
Karan;
"Korkma güzelim babam bana zarar veremez istesede." Dedi
"Buna sevindim her şey için özür dilerim. Sadece Asaf iyi olsun istedim."
Karan saçlarımı kulağımın arkasına koydu ve
"Biliyorum yavrum kötü bir niyetin olmadığını."dedi ve alnımı öptü.
O sırada Asaf da arkamdan geldi
Asaf;
"Abi ne oldu biz niye buraya geldik. Artık biriniz doğru düzgün bir açıklama yapabilir mi?"dedi
Oda haklıydı neler olduğunu anlamamıştı.Asaf bir şeyler olduğunu anlamıştı ve bir açıklama bekliyordu haklı olarak.
Karan;
"Anlatıcam kardeşim. İçeri geçelim kapı önünde anlatmayayım." Dedi
Biz içeri geçip oturduk Karan da olanları Asaf'a anlattı. Ama nakil olayın da babasının beni tehdit ettiğini anlatmamıştı.
Sadece bizi ayırmak için hayin planlar yaptığını anlattı.
Asaf babasının bu davranışına çok sinirlenmişti. Karan durumu hallettiğini ve sıkıntı olmadığını söylemişti.
Bütün bu olanlar benim suçumdu. İçimdeki suçluluk duygusu moralimi bozuyordu.
Karan;
"Artık sıkıntı yapmana gerek yok sadece babama karşı önlemimizi almamız lazım. Bize karışamaz ama Vera'nın peşini kolay kolay bırakacağını sanmıyorum"dedi
"Ne yapıcaz peki Karan."
Karan:
"Yanında mutlaka bizimkiler olucak ben seni okula getirip götüreceğim Cevat da seninle okulda bekleyecek bir süreliğine."
"Ya size benim yüzümden zarar gelirse o ne olucak sizi kim koruyacak."
Karan;
"Sen bizim için endişe etme güzelim. Bize hiçbir şey yapamaz."
Her şeyi yüzüme gözüme yine bulaştırmıştım.
Karan'ın başına sadece belaydım.
Bugün burda kaldıktan sonra ertesi gün eve gelmiştik. Karan gece beni yalnız bırakmamış sabaha kadar yanımda kalmıştı.
Sabah olduğunda alarmın sesiyle uyanmıştım. Benimle beraber Karan da uyanmıştı odasına gidip hazırlandı bende hazırlanmıştım daha sonra beraber aşağıya inip kahvaltı yapıp evden çıktık.
Cevat da bizimle gelmişti. Karan okula gidene kadar Cevat'ı sürekli tembihledi ve yanımdan ayrılmaması için tekrar tekrar uyardı.
Cevat;
"Tamam abi gözün arkada kalmasın." Dedi.
Okula gelmiştik. Kaç gündür okula da gelemiyordum. Bu sene son senem ve ben hiç bir dersimi bile doğru dürüst çalışamıyordum.
Karan;
"Cevat, Vera sana emanet ona göre dikkat et."
Cevat;
"Abi tamam sıkıntı yapma ben halledicem."
dedi.
Karan ile vedalaştık. Cevat arkamızdan gelen Tekin ile birlikte benimle okulda kaldı.
YOU ARE READING
Babamın Borcu (düzenleniyor)
Teen Fiction"Oo küçük hanım," dedi dudaklarında alaycı bir gülümsemeyle, "iki gündür sizin peşinizdeyiz." "Kim olduğunuzu ve ne istediğinizi bilmiyorum ama derhal anlatın!" diye çıkıştım. "Sakin ol küçük kız." "Kim olduğunuzu söyledim!" diye bağırdım bu kez, se...
