"Neşterle tenime atılan her çentik için, günlerce geçmeyen bir kan çanağı..."
_____
Geçermiş herşey.
Kitaplar, filmler ve herkes öyle söylüyor. Yaşadığımız acılar, unutamadığımız anılar, nefeslerimizin defalarca kesilmesine neden olan o korkunç kâb...
Otuzuncu bölümü gözlerinizin önüne sermekten mutluluk duyarım 🫡🖤
Normalde bölüm saat dokuzda gelecekti ama maç olduğu için erkene aldım umarım maçı kazanırız (çok amin)
Bölüm bayağı uzun oldu dinlenerek okumanızı tavsiye ederim ayrıca çok soft bir bölüm sizleri bekliyorr
Yorumlarınızı esirgemeyinn
Tetikleyici Unsurlar: Şiddet, taciz, ölüm.
"Bu hikayede yazılan her paragrafta yazardan parçalar saklıdır..."
İyi okumalar dilerim!
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
30. Bölüm: Huzurun Kokusu Ve Hayaller Parkı ❝Zihnimde bu kokuyu tanımlayabilecek tek kelime vardı; huzur...❞ ______
Özlem, bir saksı çiçeğinin pencere pervazında olmasına rağmen güneş ışığı görmemesi gibiydi. Çaresizliği ve kalp ağrılarını beraberinde getiriyordu. Ruhu acının sarmalamasına müsaade ediyordu. Ne kadar mutlu olursanız olun o duyguyu hissettiğinizde içinde bulunduğunuz en güzel an bile anında berbat oluyordu.
Aslında ne kadar acı verse de olması gereken bir duyguydu özlem, çünkü gerçek sevgiyi ayırt eden şeylerden biriydi. Bir insan eğer ayrı kaldığı bir insana karşı özlem duymuyorsa, yüreğinde o kişinin sevgisini bile taşımıyor demekti bu.
Bir arkadaşınızı veya aşık olduğunuz kişiyi ne kadar özlerseniz özleyin, çektiğiniz hasret bir annenin çektiği hasretle bir gram bile yarışamazdı. Bunun nedeni ise her annenin, kalbinin bir parçasını evlatlarına bölüştürüp vermesiydi. Bir anne kaç evladı olursa olsun hepsine de verirdi yüreğinin bir parçasını. Bu yüzden evlatlarını yanında olsa da özlerdi, olmasa da...
