İSPANYA BEYEFENDİSİ

\27 BÖLÜM/ Bizi Buldu

İyi okumalar🌜

🌚🌝

"Baban oraya geliyor" Demesiyle şaşkın şaşkın Fernando'ya baktım. Fernando ise bana anlaşılmaz bir ifadeyle baktı.

Fernando 'ne diyor' der gibi bakarken ben kendimde değildim.

"Anne-"

Telefonu kapattı. Şaşkınlığımın üzerine diyer şaşkınlık gelince benim yüzüm işgal. Şaşkın şaşkın telefonumu kulağımdan çekip telefona baktım.

"Ne oldu?" Fernando'nun sorusuyla kendime biraz gelmiş oldum.

"Babam... Babam buraya geliyor. Beni almaya" Büyük bir olay yaşanmış gibi anlatırken Fernando çok rahat pozisyonuna dönerek pencereye doğru yürüdü. Elini cebine soktu.

"O zaman sorun yok. Sizin dediğiniz gibi, geleceği varsa göreceğide var"

Bana sırtını döndü ve dışarıya baktı. Hemen ona doğru gittim. Tek seçeneğim Fernando'dan yardım istemek. Kalbim burada patlayacakmış gibi hissediyorum. Biraz rahatlık bulmam lazım.

"Nasıl sorun yok? Babam diyorum, geliyor diyorum. Gelip beni buradan alıp götürecek."

Cevap vermedi. Yüzüme bile bakmadı Açık kalan boynuna birini geçirmek istiyordum sinirden.

"Sen nasıl bu kadar rahatsın ya?!" Sinirden ağlamak üzereydim.

Babam gelip beni buradan alıp götürecek üstüne üstünde Türkiye'ye gidene kadar da başımın etini yiyecekti.

"Bir yolu var" demesiyle büyük bir umutla gülümsedim.

"Ne yolu? Lütfen yapalım" Gülümseyerek yüzüne baktım.

Sonunda Fernando'da yüzünü dışardan çekip yüzüme baktı. Tam önümde durup elini belime attı ve beni kucağına aldı. Ne olduğunu bilmeden ayaklarımı beline doladı.

"Yuh artık! Ne yapıyorsun?!"

Beni görmezden geldi ve daha önce oturduğu masaya oturdu. İstediğini yaptı. Sadece kucağına oturmamı istedi ama ben reddettim. Şimdi dediğini yaptı. Ama yine de reddediyorum.

Hemen kolundan kurutulup kucağından kalktım. Kaşları çatıldı.

"Delirdin mi? Dün akşam yaptığını mı yapaca-"

Direk sustum. Elimi ağzıma bastırdım. Ben onu söylemeyecektim. Ağzıma bastırdığım elimi şimdi alnıma vurdum. İçten içe kendime sövdüm.

"Buraya geri dönmezsen sana yardım etmeyeceğim" dedi kalın sesini sergiliyerek.

"Lütfen oturup düzgünce konuşalım" dediğimde elbette kabul etmedi. Belki de kabul eder diye bekledim o hâlâ eliyle kucağını gösteriyordu.

Ofladım ve kucağına doğru gittim.

"Tamam ama çok uzun sürmeyecek."

"Sadece oturacaksın. Bir şey yapmayacağım" dedi ve tekrar eliyle kucağını gösterdi.

Yavaşça Fernando'ya yaklaştım. Sol ayağımı sağ ayağının yanına koydum. Sağ ayağımı sol ayağının yanına koydum. Omzunu tutarak kucağına oturdum. Oturduğumda aniden sarsıldı. Elini belime koydu ve beni kendine doğru çekti.