Ev Arkadaşım | Barış Alper Yılmaz

¹¹

Oy ve yorumlarınızı bekliyorumm 💗💗

______________________

"Bu sıralar fazla maç izledim galiba rüyamda Barış Alper Yılmaz'ı görüyorum. Bu sene şampiyonluk var mı?"

İkimizde şaşkın halde babama bakarken Barış konuştu.

"İnşallah abi inşallah."

"İyi bakalım." diyip mutfağa girdi.

Barışla bakışırken kolundan tutup kapıya sürükledim.

"Rüyada sanıyor kendini. Anlamadan gidelim."

Tam kapıdan çıkarken babamın sesiyle tekrar korkuyla ona döndüm.

"Kızım siz tanıştınız mı? Bana bağırıyorum diye kızdığın kişi Barış Alper. Oğlum Allah kaza bela vermesin çok iyisin. Hadi siz gidin Allah'a emanet." diyerek gitti ve tekrardan yattı.

Sonunda kapıyı kapattıktan sonra derin bir nefes verdim.

"Daha sonra hatırlamaz değil mi?" diye sordu Barış.

"Umarım."

Apartmandan konuşmadan çıktığımızda otobüs durağına doğru gidecekken Barış durdurdu.

"Miray istersen uğraşma otobüsle bırakayım ben seni."

Çok iyi olurdu çünkü otobüsle gitmeye çok üşeniyordum. Ancak zaten çoktan geç kalmıştı bile.

"Barış geç kaldın zaten."

Saatine bakarak bir küfür savurdu. Belli belirsiz görüşürüz diyerek birden gaza basarak gitti. Bende hızlıca otobüs durağına yürürken otobüsün durakta olduğunu farkettim. Koştum ve şansıma yetiştim. Binip oturduğumda çantamdan kulaklığımı çıkarıp taktım. Karışık listemi açtığımda Dolu Kadehi Ters Tut "Dilerim Ki" çalmaya başlayınca aklıma Barış gelmişti. Neden o geldi bilmiyorum ama şuan bunu düşünmek de istemiyorum. Yakışıklı. İnkar edemem gerçekten çok yakışıklı. Ondan etkilenmiyorum, etkilenmem de. Sonuçta ne demişler, "Ne topçudan ne popçudan adam olmaz." Ayrıca daha tanışalı ne kadar oldu da etkileneceğim ki? Sadece 2 gündür sarılarak yatınca kafam karıştı. Daha enerjik şarkılar çalmaya başlayınca kafamdakileri dağıttım. Etrafa baktığımda okula geldiğimi farkedip otobüsten indim. Dersimin olduğu sınıfa girdiğimde arkadaşlarım yanıma toplandı.

"Miray aşk olsun futbolcu sevgili yapıyorsun haber vermiyorsun." diye yakındı Azra.

"Hem Miray bu kadar yakışıklı sevgilin var insan tanıştırmaz mı!" dediğinde Aleyna şaşkınlıkla ona baktım.

"Aleyna ne diyorsun? Ayrıca sevgili falan değiliz." diyerek yanlarından uzaklaştım.

İkisiyle de çok yakın değildik zaten. Aleyna'nın yaptığı ima gerçekten sinirimi bozmuştu. Hayır sevgili olmasak bile dediği şey hoş değildi.

~~~

Tüm derslerim bittiğinde durakta otobüs bekliyordum. Hava çoktan kararmıştı ve gerçekten mecalim kalmamıştı. Otobüsün gelmesini beklerken sosyal medyada gezmeye başladım. Bizim Barışla haberlerimiz eskisi kadar gündemde değildi. Tabi gün boyu okulda garip bakışlara, fısıldaşmalada maruz kalsam da çok umursamamaya çalışıyordum. Hatta kaç gündür sosyal medyaya bile bakmıyordum. Her ne kadar umursamak istemesem de linç yemek hoş olmazdı. Ki zaten yemiştim. Uzun süre sonra sosyal medyaya girdiğimden bildirimler epey birikmişti. Çoğu ise takip ve mesaj istekleriydi. Mesajlara bakarken gözüm bir mesaja takıldı ve gülmeye başladım.

barisinhatunu
Bana bak seni yolarım anladın mı?
Sen kimsin de Barış'ımla geziyorsun ya!
Ters düştük denk düşmeyelim.
Anladın mı kızım beni uzak dur Barış'ımdan!

Muhtemelen 15-16 yaşında ergenin tekiydi. Önemsemeden diğer mesajları okurken önümden gelen korna sesiyle yerimden sıçradım. Arabaya baktığımda Barış'ın arabası olduğunu gördüm. Camı açıp bana değişik değişik hareketler yapmaya başladı. Ha gel demeye çalışıyormuş.

"Ne oldu?" diye sordum.

"Gel seni eve bırakayım ordan spor salonuna geçeyim. Bekleme boşuna otobüs."

Çok yorulduğum için itiraz bile etmeden hızla arabaya bindim.

"Biraz ısrar etseydim ya." dedi gülerek.

"Valla çok yoruldum hiç itiraz edemem." dedim bende gülmesine karşı gülerek.

"Bu arada sen ne okuyorsun?"

"Fotoğrafçılık."

"Vaaay iyiymiş. Zor değildir çok." Küçümsemesi sinirimi bozmuştu.

"Sen öyle san canımız çıkıyor. Bir topun peşinde koşmaya benzemez bu. Elinde kaç kilo kamerayla ordan oraya yetişmek ne kadar zor biliyor musun?" dedim sinirle.

"Sakin ol bir şey demedim tamam sustum."

Sus bi zahmet.

Yolun geri kalanı konuşmadan geçmişti. Apartmanın önüne geldiğimizde arabadan inerken Barış'a döndüm.

"Kolay gelsin."

"Eyvallah." diyerek gülümsedi.

Bende gülümseyip arabadan indim. Eve girdiğimde annemler yemek yiyordu.

"Hoşgeldin kızım otur sen yemeğini vereyim ben sana."

"Ay sultanım vallahi nasıl açım." diyerek hızla yerime oturdum.

Babamla kısa bi sohbet ardından abime döndüm. Yüzüme dahi bakmıyordu. Abimin o halini görünce suratım asıldı.

"Siz atıştınız mı yine?" diye sordu annem.

"Evet annem sen boşver biliyorsun bizi barışırız biz." dedim ümitle abime bakarak.

"Bu sefer zor gibi." diye mırıldandı. Annemler duymamıştı ama ben gayet iyi duymuştum. İştahım kaçtığı için sofradan kalktım.

"Size afiyet olsun yoruldum ben yatacağım."

"Ama hiç yemedin ki annem. Açım demiştin."

"Boşver anne beni sen. Çokta aç olmadığımı farkettim" diyerek odaya gittim.

Hani bana kıyamazdı abim. Hani sadece bana zarar vermemek içindi bu mesafe. Yalancı Barış. Yalancı. Asla beni affetmeyecek.

Kapının çalmasıyla yüzüme sahte bi gülücük yerleştirdim.

"Gir."

Babam içeri girdiğinde sabahki olaylar aklıma geldiğinde gerildim.

"Baba bir şey mi oldu?"

"Yok kızım ne olacak çay koydum gel içelim hep beraber." dediğinde rahatlamıştım.

"Baba ben gelmeyeyim ya gerçekten çok yoruldum."

"Ne demek çay içmezsin? Manyak mısın sen çay duyunca koşardın. Hem çok garip bir rüya gördüm onu anlatayım size hadi hadi."

Rüya olduğunu sanması beni iyice rahatlatmıştı fakat bir de abim gerçeği vardı. İçeri geçip kendime de bir çay aldığımda babam konuştu.

"Bugün çok garip bi rüya gördüm. Ben su içmeye gidiyordum. Bi baktım karşımda Barış Alper Yılmaz. Şu Galatasaray'da oynayan. İşte biraz konuştuk onunla sonra gittim su içtim geri geldim yanına, bi baktım Miray da varmış. Ne alakaysa." dediğinde gerginlik depolarım fullenmişti.

Annem oflayarak, "Çok maç izliyorsun Hakan. Bi de yetmiyormuş gibi özet izliyorsun. Sonrasında özledim diyip tekrarını izliyorsun. Girer tabi adam rüyana."

"Rüya olduğuna emin misin sen baba?" dediğinde abim, şaşkın gözlerle ona baktım. Bunu yaptığına inanamıyorum...

Herkese selaaam
Çok yoğun bir haftam vardı bölüm atamadım
Ayrıca tam bölüm atacakken taslaklarımın silindiğini farkettim
Bölümü baştan yazdığım için kısa oldu
Keremimiz de gol attı çok duygulandım şuan
Umarım beğenmişsinizdir
Oy verip yorum yapmayı unutmayınnn