Ev Arkadaşım | Barış Alper Yılmaz

²³

Oy ve yorumlarınızı bekliyorum ❤️❤️

_________________________

Omzumun arkamdan dürtülmesi ile gözlerimi açtım.

"Kusura bakmayın, inmek üzereyiz haber vermek istedim. Yanınızdaki kardeşiniz sanırım. O da uykuya dalınca ben uyandırayım dedim." dedi esmer bir adam.

"Teşekkür ederim beyefendi çok sağolun." dedim içten bir gülümsemeyle.

"Eee ben Murat bu arada." dedi ve elini uzattı.

"Miray bende." dedim elini tutarken.

"Tanıştığıma memnun oldum Miray." dedi yüzündeki kocaman gülümseme ile.

Elimi çekmeye çalışıyordum ancak o kadar sıkı tutuyordu ki bu çabam boşa çıkıyordu.

"Bende bende, ancak elimi alabilir miyim?" dedim.

"Ah, kusura bakmayın. Dalmışım." dedi.

"Ben kardeşimi uyandırayım, tekrardan teşekkürler." diyerek hızla önüme döndüm.

"Serap, uyan hadi ablacım." dedim.

"Abla dur ya of." diye söylenerek uyandı. "Tam zamanıydı demi uyandırmanın abla!" dedi.

"Kızım inişe geçtik diye uyandırdım, ne bu afra tafra?" dedim.

"Çok güzel rüya görüyordum. Tabi senin için hava hoş. Futbolcuyla aynı evde kalıyorsun. Benim için anca rüyamda işte." dedi

"Of başladık mı yine." dedim.

Serap söylenmeye devam ederken uçaktan inmiştik. Valizleri bekliyorduk.

"Miray?" Sesin geldiği tarafa döndüğümde uçakta arka tarafımda oturan adamı gördüm. Neydi adı? Murat mıydı?

"Murat?" dedim.

"Yine karşılaştık şansa bak. Rahatsız olmazsanız gideceğiniz yere ben bırakayım olur mu?" dedi.

Daha 10 dakika önce tanıştığım adamın arabasına binecek değildim herhalde.

"Yani aynı uçaktan indiğimiz için karşılaşmamız normal sanki. Her neyse, teşekkür ederim teklifin için. Gerek yok biz hallederiz." dedim.

Serap kolumu dürttü ve kulağıma fısıldadı. "Abla ne demek gerek yok! Madem bu kadar istekli, bıraksın işte. Taksi falan uğraşmayız gece gece."

"Serap saçmalama adamın ne olduğunu bilmiyoruz bile." dedim.

"Eğer korkunuz tanışmıyor olmamız ise lütfen korkmayın. Öyle birisi değilim ben. Hatta bir dakika." dedi ve ceplerini kontrol etti. Aradığı şeyi bulunca gülümsedi ve cebinden bir kart çıkarıp bana uzattı. "Buyurun kartım bu benim." dedi.

Karta baktığımda büyük bir şirketin CEO'su olduğunu gördüm.

"Oha abla bu adama mı güvenmiyorsun?" dedi Serap.

Serap aşkım bi dur artık.

"Bir sıkıntı yoksa ben alayım valizlerinizi?" dedi Murat.

"Yok hayır. Sorun o değil. Aslında bizi almaya gelen birileri olacak. Teşekkürler tekrardan." dedim kartı ona geri uzatarak.

"Anladım ancak bu kart lütfen sizde kalsın. Bir şeye ihtiyacınız olursa ulaşmaktan çekinmeyin." dedi Murat.

"Tamamdır teşekkürler." dedim.

"Umarım görüşürüz." dedi Murat bi anda.

"Görüşürüz." demekle yetindim.

Murat uzaklaşırken arada bi arkasını dönüp gülümsüyor, ardından yoluna devam ediyordu. Kötü birisine benzemiyordu ancak tabi ki de 10 dakikalık adama güvenecek değildim.