ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ!

19. Ο φόβος

Η Κατερίνα επέστρεψε στο διαμέρισμά της στην Πειραϊκή, τελείως καταβεβλημένη από όσα είχε περάσει. Το σπίτι της φαινόταν διαφορετικό στα μάτια της. Αφιλόξενο, μάταιο, σαν να είχε να διανυκτερεύσει χρόνια εκεί. Ένοιωθε ότι δεν πέρασε απλώς το βράδυ της στο σπίτι του θείου της, αλλά ολόκληρος χρόνος.

Η προσπάθειά της να κτίσει κάτι καινούργιο, γκρεμίστηκε απότομα. Πρόδωσε την οικογένεια της και τον σύζυγό της, που την περίμενε υπομονετικά στο λευκό καναπέ με την χρωματιστή κουβέρτα τους. Άφησε τα πράγματα της όπου να ναι. Έβγαλε τα παπούτσια της, μπας και νοιώσει την οικειότητα της οικείας της, παίρνοντας το κινητό και τα τσιγάρα της στα χέρια της.

'Αγάπη μου.....άργησες!!' Σχολίασε ο Ντανιέλ, κοιτώντας το ρολόι του.

' Ναι, έμπλεξα....' είπε διστακτικά η Κατερίνα, πλησιάζοντας τον και δίνοντάς του ένα φιλί.

Είχε ηρεμήσει από το προηγούμενο ξέσπασμά της, και τώρα την χαρακτήριζε η ψυχραιμία . Ήξερε όμως, ότι οι ενοχές της θα την βασάνιζαν για πολύ καιρό ακόμα και ότι η ζωή του ζευγαριού, δεν θα ήταν η ίδια, από τώρα και έπειτα.

'Ντάνιελ πρέπει να σου μιλήσω...' είπε διστακτικά.

'Τι έγινε;' ρώτησε με απορία, εκείνος , καθώς την προσκαλούσε να κάτσει δίπλα του, για να νοιώσει πιο χαλαρή.

Η νεαρή Δαγκλή έκατσε δίπλα του, αφήνοντας το κινητό της και τα τσιγάρα της, μπροστά στο τραπεζάκι. Ύστερα, έβαλε το χέρι της πάνω στο δικό του.

'Υπήρχε μια ρήξη με την οικογένεια μου. Βρεθήκαμε σε ένα αδιέξοδο...' αναφώνησε αποφασιστικά η Κατερίνα.

'Δηλαδή;' ρώτησε με ανησυχία ο σύζυγος της.

Η Κατερίνα κοίταξε προς το πάτωμα ενοχικά, γνωρίζοντας ότι έπρεπε να πει ένα ψέμα, χωρίς να υποπτευθεί τίποτα.

'Απλώς δεν έχω πια λεφτά και ο θείος θα αλλάξει την διαθήκη του. Η λύση είναι μόνο να δεχτείς την δουλειά στην Αμερική.' δήλωσε κοφτά.

Ο Ντάνιελ άλλαξε απότομα, το βλέμμα του. Η όψη του είχε αλλάξει. Σαν να μάτια του, να είχαν γίνει γυάλινα. Τα χέρια του έμειναν ακούνητα και το βλέμμα του είχε γίνει απίστευτα παγερό. Για μερικές στιγμές, η Κατερίνα δεν αναγνώρισε τον σύζυγό της. Νόμιζε ότι αυτός ο άντρας που καθόταν δίπλα της, ήταν ένας άγνωστος. Εκείνη εστίασε στον σύζυγό της, σαν να τον πρωτοαντίκρισε σήμερα. Μήπως ο Ανδρέας είχε δίκιο για το Ντάνιελ; Μήπως δεν μιλούσε μόνο η ζήλια του, αλλά είδε και κάτι άλλο στον σύντροφό της, πιο σκοτεινό και μοχθηρό, σαν αυτό που βλέπει τώρα;