ΕΝΑΣ ΣΤΟΥΣ ΤΡΕΙΣ!

34.Κηδεία.

Στο Α' νεκροταφείο Αθηνών είχαν μαζευτεί φίλοι και συνεργάτες του Ερρίκου Δαγκλή, για να του πουν, το ύστατο χαίρε. Ο κόσμος μαυροφορεμένος, επίσημος και σοβαρός έδειξε την ευπρέπεια και την χάρη που είθισται, σε αυτήν την νεκρώσιμη ακολουθία.

Ο σκυθρωπός, Ανδρέας Δαγκλής χαιρετούσε ευπρεπώς το κόσμο, που τον τιμούσε με την παρουσία τους. Ήταν το μόνο επίσημο μέλος της οικογένειας, εκπροσωπώντας την οικογένεια του εκλιπόντος. Ο νεκρός κοιμόταν γαλήνια μέσα στο λιτό του φέρετρο. Ο γιός του ήταν μονάχος και αμίλητος, δίπλα του, σαν φρουρός.

Οι παρευρισκόμενοι αναρωτιόντουσαν για την Κατερίνα Δαγκλή. Είχε γίνει πολύ κουβέντα για την απουσία της, αλλά και για τις φήμες, για την άγρια δολοφονία του εξέχοντα Ερρίκου Δαγκλή. Όμως, διακριτικοί, όπως άρμοζε η περίσταση αλλά και με σεβασμό ως προς την λειτουργεία, δεν επιδίωκαν περαιτέρω σχολιασμό.

Ο Ανδρέας με μαυροφορεμένο κοστούμι και με το θλιμμένο του ύφος, έδειχνε έναν άξιο κληρονόμο και συνεχιστή της γενιάς Δαγκλή. Τα βαθυγάλανα μάτια του δεν μπορούσαν να κρύψουν, τα δάκρυα του. Ωστόσο, τα μεγάλα χέρια του ήταν ικανά, για μια αξιοσέβαστη χειραψία για την διεύρυνση των δημόσιων σχέσεων της οικογένειας.

Η οικογένεια Παπάζογλου και η κόρη τους Αλεξία, ήταν διακριτικά κοντά του και προσπαθούσαν να τον βοηθήσουν, όσο μπορούν. Ήταν σαν μέλη της οικογένειας, έτοιμοι να δεχτούν την οποιαδήποτε επιθυμία του Ανδρέα. Θα ήταν πάντα δίπλα στο μικρό Δαγκλή, όπως ήταν και στο πατέρα του. Στο προαύλιο της εκκλησίας του αγίου Λουκά έβλεπες ένα χαμό από στεφάνια, που δήλωναν την εκτίμηση τους, προς τον εκλιπόντα.

Σε ένα από αυτά τα στεφάνια, έγραφε ' Στον αγαπημένο θείο μας. Κατερίνα και Ντάνιελ'.

Ο Ντανιέλ Ρόνγκ, κρυμμένος στο πλήθος, ήταν και εκείνος μαυροφορεμένος και δεχόταν ευχάριστα τις συζητήσεις των φίλων της οικογένειας Δαγκλή.

Ο Ανδρέας τον πλησίασε διακριτικά και κρυφάκουσε τον Ντανιέλ να μουρμουράει, προς τους παρόντες. 'Η Κατερίνα είναι καταρρακωμένη, γι' αυτό δεν άντεξε να έρθει ως εδώ'

Ο Ντάνιελ μόλις, είδε τον νεαρό Δαγκλή, άφησε ευγενικά τον κόσμο και του έδωσε σφιχτά το χέρι του, λέγοντας,

'Συλλυπητήρια ξάδερφε! Καλύτερα να μην πεις τίποτα, για την σύλληψη της Κατερίνας...'

Ο Ανδρέας ενστικτωδώς, έδωσε το χέρι του και μίλησε ήσυχα, για να μην ακούσουν τίποτα, οι διπλανοί.