Ahmet artık neredeyse hiç normal çamaşır giymiyordu, garip bir şekilde felaket hoşuna gitmişti o dantel ve satenler...
Yaman için ise... sabır denen taş çatlamak üzereydi. Önünden merdivenleri çıkan oğlanın, açık renk pantolon altından özgürce çalkalanan kalçalarından gözlerini alamıyordu.
Yutkunmaktan boğazları ağrıyordu ama söz vermişti kendine, Ahmet ona gelene kadar sabredecekti. Ama bu dokunmayacağı anlamına gelmiyordu, hafifçe okşadı önündeki kalçayı. Oğlan dönüp ona baktığında alt dudağını ısırdı, biraz daha sert okşayıp hafifçe vurdu avcunun içiyle.
Ahmet yanıyordu...
Ciddi anlamda içi fokur fokur kaynıyordu, Yaman ona böyle baktıkça daha beter yanıyordu. Hafifçe gülümseyip odaya girdi, genelde bu saatlerde balkonlarında kahve içerlerdi birlikte.
Kahveyi adamın kucağında içecekti ama bu akşam, Yaman'ın sabrını zorlamak hoşuna gidiyordu. Adam onu yıllarca beklemiş, hala daha bekliyordu. İçi sıcacık oldu, onu bu kadar güzel sevebilmesi mucizeydi... Ahmet kaba herifin tekiydi sonuçta.
Gülümseyerek balkona çıktı, Yaman oturana kadar kararmaya başlayan gökyüzünü izledi, adam oturduğunda ise tebessüm ederek ona doğru ilerledi. Kucağındaki elini tutup yan şekilde kucağına oturunca derin nefes alması gülmesine sebep oldu.
"Ağam, çok mu yoruldun bugün?" Sesi kısık ama duyulabilirdi.
Tam Yaman cevap verecekken genç mutfak oğlanı kahveleri getirdi, onların kucak kucağa hallerine kaçamak bir bakış atmıştı. Ahmet'in oralı bile olmadığını gören adam belini okşamaya başladı.
Ufacık bir hareket oğlanın kalbini kıpır kıpır yapmıştı, gülümseyerek sehpaya bırakılan kahveye uzandı. Ufak bir yudum alıp gözlerini belirginleşen yıldızlara dikti.
"Küçükken babam, yıldızların insanlara ait olduğunu ve ölen herkesin yıldızının da öldüğünü söylemişti. Yıldız kayması bu yüzden oluyormuş, çok korkmuştum yıldız kayması gördüğümde." Gülerek iki tane dip dibe yıldızı gösterdi adama.
"Şunlar bizimkiler galiba baksana, dip dibeler bizim gibi." Yaman oğlanın omzunu öptü derin derin iç çekerek.
"Güzelim pek romantik bugün, yıldızlar bile kıskanır ama senin güzelliğini... onu ne yapacağız?" Ahmet gülerek ona dönünce nefesi kesildi güzelliğinden.
"Sana da bulaştırayım mı güzelliğimi ağam?" Kıvrılan dudaklarına bakıp kendi dudaklarını yaladı Yaman.
"Senden gelen herşeye razıyım ben, gönlümün sahibisin, bedenimin ve ruhumun da..." yanağını avcunun içine alıp hafifçe göz altlarını okşadı baş parmağıyla.
"Sen de öyle..." Ahmet bunları söylediği an içine bir rahatlama çökmüştü, ondan hoşlandığını ve ona ait olmaktan zevk aldığını bilmeliydi ağası.
"Ah güzelim, merak etme, biliyorum hislerini... uykunda koynuma sokulduğun anlarda emin oldum." Ahmet gülerek tekrar gökyüzüne baktı ve bir iç çekti.
"Kokun beni rahatlatıyor, bana güvende hissettiriyor ve.... bazı farklı etkiler gösteriyor...." hafifçe kızaran yanaklarını saklamamak için büyük bir iç savaş veriyordu.
"Nasıl yani....." Yaman kafasında diğer etkileri sıralarken Ahmet elini alıp kalbine götürdü, elinin altında hissettiği hızlı ritimle dudakları aralandı adamın.
"Böyle etkiler ve birde böyle..." kalbinden çektiği elini sertliğine götürmüştü. Yaman yutkunup oğlanı okşamaya başladı.
"İçeri... içeri girmeyelim mi?" Ahmet utanç ve istekten kavruluyordu. Göğsü hızla inip kalkarken yutkunamıyordu bile ve biraz da başı dönüyordu.
"Gerek var mı?" Yaman kıvrılan dudaklarıyla oğlanın göğsüne minik bir öpücük kondurdu.
"Tabi ki, vücudunu kimse göremez benden başka." Ahmet'in kararlı sesiyle güldü, ama ona hak verdi. O da istemezdi sevdiğinin vücuduna bakılmasını.
"Biraz yıldızların şahitliğinde dudaklarını tadayım, gireriz içeri." Ahmet'in hevesle ona yaklaşmasıyla gözlerini kapattı, sadece hissetmek istiyordu...
Dudakları tıpkı kalpleri gibi buluştu ve birbirine dolandı, tatları birbirine karıştı ve nefesleri iç içe geçti.
Yaman Ahmet'in sıcaklığıyla mest olmuştu, kucağına kendi isteğiyle gelmesi bile yeterdi ama... anlaşılan oğlan daha fazlasını istiyordu...
"Artık girelim, hadi ağam... yatağa gidelim..." Yaman'ın başka bir kelimeye ihtiyacı yoktu.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kucak Oğlanı
RandomKadın nüfusunun azaldığı bu çağda, çok erkek çocuğu olanlar narin görünen oğullarını Kucak Oğlanı olarak satmak zorunda kalıyordu... Melih ise bu olaya gönüllü olmuştu, balbaş olduğunu bilmeden.... Balbaş.... doğurgan olan erkeklerdi ve nadir bulunu...
