Devran'ın ameliyatı Agit'in korktuğundan daha başarılı geçmişti ve günlerdir kapısıdan ayrılmayan oğlan Türk olan doktorların söyledikleri ne kadar "Sabırlı olun, dinlenmesi için bilinçli olarak uyutuyoruz, uyandığında bir kaç teste girmeli, bir anda konuşmasını bekleyemeyiz" cümlesiyle sürüp gitse de Agit'in endişesini geçirmiyordu.
En sonunda da yanlarında gelen Cahit abisinin omzuna başımı koyup hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladı.
"Küçük Bey'im ağlamayın gözünüzü seveyim, Devran Ağa'm uyanır da ağladığınızı öğrenirse şafağına komaz öldürür beni."
Agit için için ağlamaya devam ederken Cahit biçare oğlana üzülerek "Ağa'm gözün gibi bak dedi, şimdi ne etcem ben, ha öldürsün mü beni? Daha bebemin yüzünü göremedim, ağlamayın bak ben de ağlıycam ha" dediğinde Agit omuz silkerek yüzündeki yaşları sildi.
"Uyansın o zaman, çok uyudu. Göstermiyor bunlar bana, azcık göreyim."
Cahit oflaya poflaya "Elbet bir bildikleri vardır doktorların ha oğlan, Afşin'i arayam mı yine görürsün yüzünü he" dediğinde Agit burnunu çekerek başını salladı ve Cahit'in görüntülü aramasıyla telefonu eline alıp ekranı açan Afşin'le yine ağlamaya başladı.
"Abla uyanmıyo."
Afşin bir haftadır her gün konuştuğu oğlana yine sakince uzun uzun ağlamamasını, Devran Ağa'nın ağladığını görürse üzüleceğini, getirdim diye pişman olacağını, güçlü bir oğlan olduğu için şimdi de güçlü olması gerektiğini söyleyerek geçti.
Bir kaç gün sonra da böyle böyle geçerek en sonunda uyandırılan Devran'la bu kez de testlere girmeye başladı ve sesinin yüzde yetmiş oranda düzeldiği kesinleşerek başarılı bir operasyon daha kutlandı ve onun odasına koşan oğlanı ise artık kimse tutamadı.
Agit korkarak girdiği odada Devran'ı yatakta oturur pozisyonda görünce koşarak boynuna atıldı ve sonunda onu görmenin rahatlığıyla içinden geldiği gibi ağladı.
"Göstermediler bana... Gitmedim valla, bırakmadım.. Hep bekledim uyan diye.. Niye göstermediler..."
Devran boynunda ağlayan oğlanın saçlarını okşayarak "Güzel oğlanım" dediğinde Agit duyduğu kalın ama net sesle hızla boynunu bıraktı ve bu defa onun sakallı yüzünü avuçlayıp "Valla çok güzel konuşuyon, çok özledim çok" diyerek yüzünün her yerini tek tek öptü.
Öpülmeye doyamayan adam yine de derin bir nefes vererek "Otur bakayım yamacıma" diyerek Agit'i yatağına çekerek yanına oturttu.
Kolunu açıp başını göğsüne koyan oğlanın saçlarını öptü. "Çok mu ağladın sen?"
Agit başını koyduğu göğüste omuz silkip "Ama göremedim seni, korktum. Uyanmadın hiç, kötü bir şey oldu sandım" diyerek Devran'ın beline kollarını sarıp daha sıkı sarıldı.
"Bi da olma ameliyat, ben seni zaten seviyom ki. Sesin olmasa da sevecektim."
Devran tam bir çocuğa dönen oğlanı kalçasından tutup kaldırarak kucağına aldı ve çoktan yeniden yapışan oğlanın saçlarını okşamaya başladı.
"Ama sesimin olması daha iyi değil mi? Hem daha çok konuşabiliriz artık."
Agit her zamanki başını onun göğsüne sürtüp "Ben konuşuyorum zaten seninle ama ben biliyorum neden istedin sen, diğerlerine konuşucan" diyerek burnunu çektin.
Devran zaten anladığını fark ettiği için sadece başını salladı. "Hem onun için hem de söylemek isteklerimi artık sesimden duy istiyorum."
Agit "Anladım" diyerek günlerdir uyumadığı için şimdi rahatladığını düşünerek gözlerini kapattı ve saniyeler içinde de Devran'ın kucağında uyuyakaldı.
