komutancım | Yarı Texting BxB

52.BÖLÜM

Oylamayı unutmayınnnn

Liseyi bitirmiştim ama üniversiteyi okuyacak yeteri param olmadığı için okulu bırakıp part time yerine kasabadaki 9-5 küçük bir lokantada garson olarak  işe girdim ve babannemin evinde kalmaya devam ettim. Babaannemin ekinleri sağolsun çoğu mutfak masrafından kurtuluyordum ve paramı biriktiriyordum. Yine sabahın köründe uyanıp hazırlandım ve işe gittim. Sabah sabah ne diye geliyorlarsa müşteriler zaten. Ahmet'i o kadar çok özlemiştim ki her an heryerde oturup ağlamak istiyordum. Sesini duymak için canımı vermeye hazırdım. Hattım kapanmıştı ve tekrar aaçmamıştım, Ahmet'in yada Hasan abinin numarasını da ezbere bilmiyordum. Anlayacağınız onlarla iletişimim tamamen kopmuştu. Yılbaşı izni aldığımda onları Rize'ye ziyarete gitmeyi planlıyordum ama yılbaşına daha çok vardı maalesef.

*Gözünüz bozulmasın diye böldüm çok düşünceliyimdir akbsjssb

İşe gitmiştim ama iyi hissetmiyordum ve patronum bana izin yazıp hastaneye gitmemi söyledi. Eve gittim ve sırt üstü uzandım. Bugün şehre inmem gerekiyordu. Hatırladığımda hemen kalkıp hazırlandım ve şehre gittim. Biraz dolaştıktan sonra telefonumu açtım ve ekranda duran Ahmet'in fotoğrafına kitlendim. Yürürken fotoğrafa bakıyordum ve birine sertçe çarptım.

"Afedersiniz" dedim titrek bir sesle.
"Berk?" Başımı kaldırdığımda Ahmet ve Hasan abi'yi gördüm.
"A-Abi... Abi!" Sertçe Hasan abi'ye sarıldım.
"Nasılsın abicim?"
"İyi değilim, sizi çok özledim, yalvarırım bırakmayın birdaha beni"
"Bırakmayacağız, asla"
"Abi, hatırladı mi?"
"Gibi, biraz hatırladı"
"Fotoğraftaki çocuk" Ahmet'e baktım.
"Ne fotoğrafı?"
"Bilmiyorum, anlam veremiyorum. Telefonum ve odam senin fotoğrafların ile dolu. Kimsin sen?" Gözlerim doldu.
"Ahmet, sana hatırlatmaya çalıştığım sevgilin bu"
"S-Sevgilim?"
"Evet"

Ahmet bana baktı ve kollarını açtı.
"Sarılmak ister misin? Seni tam hatırlamıyorum ama özlem ne demek biliyorum. Hasretini giderebilirsin"
"A-Ahmet" ona sıkıca sarıldım.
"Ahmet senin odanda çocuğun fotoğrafı mı var?"
"Evvet"
"Ahmet"
"Efendim?"
"Yalvarırım hatırla beni, sana çok ihtiyacım var nolur hatırla beni"
"Noldu neyin var? Neden ihtiyacın var bana?"
"Sevgine ihtiyacım var, kimsem yok Ahmet. Zaten yoktu, sen geldin beni sevgine alışırdın ve beni unuttun. Ahmet yalvarırım hatırla ben sensiz yapamıyorum"

Ahmet bana sertçe sarıldı.

"Özür dilerim ufaklık" dedi, ufaklık dedi!
"Ufaklık miiii????" Heyecanla ona baktım.
"Evet, bilmiyorum bi an öyle ağzımdan çıktı."
"Bana böyle sesleniyordun bi ara"

Gözlerime baktı, uzun bir süre baktı.

"Bak bi anlaşma yapalım"
"Ne anlaşması?"
"Ben seni hatırlamasam bile sevgiye boğayım, sende seni hatırlamama yardım et"
"Tamam"

Ahmet tekrar sarıldı ve boynumu sertçe öptü.

"Beyler bölmek istemem ama sokaktayız"
"Tamam, otele gidelim"
"Benim evime gitsek"
"Evin?"
"Babaannemin evi"
"Babaannen alır mı bizi?"
"Babaannem sizlere ömür..."
"Yaa.. Allah rahmet eylesin"
"Sağolasın abiş"
"Şurada araba var, arabaya binip gidelim"
"Peki"

Arabaya bindik ve ben hem yolu tarif ediyordum hem onlarla konuşuyordum.

"Okulunu okudun demek"
"Evet, liseyi bitirdim"
"Üniversite?"
"Para biriktirip gidicem"
"Ay yavrum sen parayı dert etme ben veririm" Ahmet'e baktım.
"Y-Yavrum mu?"
"Evet" elimi sertçe tutup öpmeye başladı.
"Hasan abi, Ahmet eskisi gibi davranmaya başladı"
"Evet farkettim"
"Eskisi gibi derken?"
"beni unutmadan önceki halin"
"Çok kırıldın değil mi seni unutunca?"
"Biraz..."
"Ben sana kurban olurum ya"
"Hı tövbe de"
"Tamam tövbe" gülümsedim. Ahmet yorgun gözüküyordu ve başını benim dizlerime koydu.

"Ben biraz kestireyim"
"Peki Ahmetcimm"
"İyi dinlenmeler"
"Sağoll"

Sonunda ona kavuşmuştum, o kadar çok özlemiştim ki, tarif edilemez bir özlem...

*Devam edecek...